Recensie: Hannah Wicklund – The Prize

Format: CD, Digital
Label: Strawberry moon records
Release: 12 januari 2024

Tekst: Jos Verhagen

Voor de release van dit nieuwe album heeft Hannah Wicklund aangeklopt bij de Greta von Fleet, bij Sam Kiszka. Hij nam de productie van dit album voor zijn rekening en speelde de bas en orgel partijen in. Greta von fleet drummer Danny Wagner complementeerde het geheel. Met een dergelijk grote invloed was ik benieuwd of die effect zou hebben op haar muziek. Haar debuut album blonk uit in lekker rock nummers met een bluesy randje. In de linernotes bij het album geeft Hannah aan dat dit nieuwe album het proces beschrijft van doorgroeien van meisje naar vrouw. “Ik hoop dat deze plaat tekstueel, muzikaal en artistiek een beeld schetst van hoe rauwe vrouwelijke kracht en vastberadenheid eruit ziet, voelt en klinkt”.

Ik kan beamen dat Hannah Wicklund de stap van meisje naar vrouw volledig waarmaakt op dit album, alles aan The Prize klinkt zo volwassen. In de recensie van haar debuut album Stepping stones werd referentie gemaakt naar vrouwelijke grootheden als van Beth Hart, Allanah Myles, Melissa Etheridge of zelfs Alanis Morissette. Ik durf te stellen dat zij de meeste hiervan heeft ingehaald, voor Beth Hart maak ik een uitzondering. Waar op Stepping stone, Hannah het nog veel van de gitaar moest hebben is het hier haar volwassen zangkunst wat je meenmeent. De gitaren zijn er nog wel maar de sound, die zij samen met haar producer Sam Kiszka hier neerzet, is een verrassende opening van het nieuwe blues jaar.

Het album markeert de stap naar volwassenheid van Hannah, nummers als “Witness”, “Hide and seek”; zangeressen als Pink, Katy Perry zouden maar graag willen dat zij dit soort nummers konden brengen. “Lost Love”, is een juweeltje waarin Hannah het uitschreeuwt op de drums van Greta van Fleet drummer Danny Wagner. Na deze knallende begin neemt de wervelwind Hannah wat gas terug. “Songbird sing” en “The prize”, blinken uit in hun eenvoud en zijn nummers die drijven op het zangtalent van Hannah Wicklund.

Na dit vocale intermezzo horen we wat van de oude Hannah, het wordt meer bluesy met “Can’t get enough”,de nadruk verschuift ook meer naar haar gitaar talent. Zeker “Intervention” kent een fijne solo. Door de meerstemmig laten klinken van haar zang refereert het naar de flower power. In “Dark passenger” beweegt haar zang als volleert R&B, al doet de ruige gitaar wat anders vermoeden, daar zitten Greta van Fleet elementen in. Dat zet zich voort in “Sun to Sun”, haast als een operazangeres weet ze nadrukken in haar zang te leggen die we voorheen niet kenden. Het is deze variantie die je doet verbazen over de groei die Hannah als songwriter en zangeres heeft doorgemaakt. Ik verval misschien in superlatieven, want je kunt je afvragen of dit blues is, maar het boeit me niet, dit album hoort nu al thuis in de jaarlijst van 2024.

 
Tracklist:
1. Hell In The Hallway
2. Witness
3. Hide And Seek
4. Lost Love
5. Song Bird Sing
6. The Prize
7. Can’t Get Enough
8. Intervention
9. Dark Passenger
10. Sun To Sun

Socials:
Website: https://www.hannahwicklund.com/
Facebook: https://www.facebook.com/hannahwicklundss
Instagram: https://www.instagram.com/hannahwicklund/
Youtube: https://www.youtube.com/@HannahJeanWicklund/featured

Ook op Blues Magazine ...