Gov’t Mule – The Tel-Star Sessions
Format: CD – LP / Label: Provogue – Mascot Label Group
Releasedatum: 5 augustus 2016
Tekst: Mark Harmsma
De dag waarop ik me voor deze recensie eindelijk van de luistermodes in de schrijfmodus probeer te krijgen, lees ik een interview met de grootmeester, de beul, het creatieve brein en “bezige bij” Warren Haynes. Als hij vertelt over het concept van Gov’t Mule, beschrijft hij hoe de verschillende bandleden hun vele gevarieerde invloeden bij elkaar brengen en deze met elkaar versmelten tot nieuwe frisse muziek. Veel van die muziek ontstaat spontaan, zonder afspraken of doelgericht oefenen en zo moeten we – vertelt Haynes – de jazzinvloeden in de muziek van Gov’t Mule niet onderschatten. Geen wonder, voor een band die is ontstaan vanuit the Allman Brothers, met een bandleider die met dit instituut is groot geworden en het zelfs naar een nieuw level mocht brengen.
Wie zich een beetje in jazz verdiept, zal zich beseffen in welke mate Duane en Jaimoe deze invloeden – vergelijk de dubbele leads eens met een doorsnee hardbop frontline – en vooral approach hebben versmolten met blues en rock. En juist daarom is het discutabel om The Allman Brothers de grondleggers van het fenomeen ‘Southern Rock’ te noemen, mocht er al een grotere gemene deler bestaan dan de geboortegrond, als dit genre überhaupt al bestaat (zie deze beschouwing: https://bluesmagazine.nl/recensie-blackberry-smoke-whippoorwill/ ).
Geen van de langharige, gitaar gedreven eerste generatie ‘Southern Rockers’ (zoals Lynyrd Skynyrd, Outlaws, .38 Special, Blackfoot en Molly Hatchet) leunt in dezelfde mate op de jazz als The Allman Brothers Band. Offspring uit the Allman Brothers doet dat wel, denk aan Derek Trucks Band, Tedeschi Trucks Band en dus ook Gov’t Mule.
Haynes noemt de ‘call and response’ en de interactie tussen de bandleden als duidelijk aanwijsbare jazzinvloeden, en op het ‘Tel-star Sessions’ album is menig nummer hier een voorbeeld van. De opnames van deze sessies waren oorspronkelijk bedoeld als eerste album, en kenmerken zich door een enorme rauwheid en energie, alles opgenomen in één ruimte en uitsluitend met arrangement ondersteunende overdubs.
Het feit dat Gov’t Mule een trio kan zijn is mede te danken aan drummer Matt Abts en wijlen bassist Allen Woody. Als Haynes soleert, leggen zij een basis alsof er een extra rhythm gitarist aan boord is. De volle pompeuze, distortion-sound van Woody, de fills en het opzwepende betere beulwerk van Abts, maken dat de muziek alles behalve ‘leeg’ voelt. Dat terwijl ik over het algemeen niet wegloop met trio’s – geef mij er maar een hammondje of piano bij.
Er is al veel over de release van deze plaat geschreven (https://bluesmagazine.nl/govt-mule-the-tel-star-sessions/) maar één stelling heb ik nog niet gelezen, in lijn met hoe ik de uitgave van Sco-Mule heb ervaren: Bassist Allen Woody kon zich meten met de allergrootsten ooit, als hij – in zijn genre – al niet de beste was. Wat een baggervette sound, iedere noot is raak, het is super inventief maar ‘oogt’ doodsimpel en ritmisch zwepen hij en Abts elkaar op en brengen elkaar naar grotere hoogten.
Met het 22 jaar na dato releasen van deze opnames heb je in elk geval een fijne mix en verzorgde plaat gekregen van het allereerste wapenfeit van Gov’t Mule. De opnames staan bol van gretigheid, rauwheid en volwassenheid. Onwillekeurig beseft men zich dat deze band tijdens deze opnames de levensvatbaarheid wilde aantonen van het op jaren ’70 leest geschoeide (hard)rockpowertrio. The rest is history..
Het eerste nummer, Blind Man in the Dark, gaat de band al direct helemaal los tijdens solo volgens hierboven beschreven principes: ritmisch en melodisch zwepen de bandleden elkaar op terwijl in het couplet Woody zijn snaren opduwt met het gemak alsof hij op een speelgoed gitaartje speelt. Ook Monkey Hill kenmerkt zich door een hele dikke bassound. Mr Big illustreert het concept van de band: stevig, hard en vet. Voor Willie Dixons The Same Thing, haalt Woody de 5-string bass van stal voor een zo mogelijk nog dikkere sound, zodat bas en drums het nummer zodanig vullen dat de gitaar weinig hoeft te doen. Mother Earth is natuurlijk de opener van het debuutalbum. Een fijne cover is ZZ Tops Just Got Paid, waar in het begin een gitaartje bij is gemixt net zoals de ZZ Toppers zelf ook weleens doen. Left Coast Groovies is misschien wel hèt voorbeeld van de Mule in vol ornaat: Te gekke breaks, tempowisselingen, rare onnavolgbare akkoordenschema’s en in de solo buitelen ze over elkaar heen en trapt Abts de dubbele bass-pedalen nog maar eens extra hard in. De toevoeging van de (alt. version) van World Of Difference is nog zo’n jazz-associatie: net als bij reissues van oude jazz klassiekers zit ik er niet op te wachten – zeker niet op tweemaal hetzelfde nummer achter elkaar. Ik luister er maar een keer naar.
Om de relevantie van dit album tot achter de komma te duiden zou je al het oude Mule werk met Woody moeten terugluisteren, gerenommeerde bootlegs moeten luisteren (zoals de befaamde oudejaarsavond gigs) en dan bepalen hoe dit album zich verhoudt tot het eerdere werk ‘uit de vorige eeuw’. En hoewel obscure opnames van Miles of Coltrane zich op een dergelijke grondige analyse mogen verheugen, beperk ik me tot het opnieuw op “Play” drukken. Gov’t Mule kent een hele trouwe fanbase, die alle uitgaves blind kopen dus natuurlijk heb je ‘m allang en hoef ik je niet tot aanschaf over te halen. Ik sluit derhalve af met mijn conclusie: dit album is voor mij vooral een eerbetoon aan wijlen basreus Allen Woody.
Tracklist:
01. Blind Man In The Dark
02. Rocking Horse
03. Monkey Hill
04. Mr. Big
05. The Same Thing
06. Mother Earth
07. Just Got Paid
08. Left Coast Groovies
09. World Of Difference
10. World Of Difference (alt.version)
Website: Gov`t Mule
Geweldige recensie Mark. Een eerbetoon aan Allen Woody. En dit geluid bevalt mij altijd nog beter dan het latere werk van deze band. Overigens had the Marshall Tucker Band ook wel degelijk zo nu en dan hun jazzinvloeden in hun muziek.
Thanks Carlo, MTB is nooit echt aangeslagen bij ondergetekende dus het kan zijn dat ik ze tekort doe ;-). Bij dezen rechtgezet!