Foto Recensie: Ghalia & Mama’s Boys - Let The Demons Out

Ghalia & Mama’s Boys – Let The Demons Out
Format: CD/ Label: Ruf Records
Releasedatum: 23 oktober 2017

Tekst: Peter Marinus

Dit album van Ghalia & Mama’s Boys is een goed voorbeeld van een Europees-Amerikaanse blues samenwerking. Ghalia is namelijk de uit Brussel afkomstige singer-songwriter Ghalia Vauthier. Zij deed ervaring op met straatoptredens in Brussel en belandde hiermee zelfs in de USA. Ook zat zij in de bands Ghalia & The Naphtalins en Voodoo Casino. Met deze laatste band bracht zij in 2016 een een album uit.

Tijdens haar verblijf in de de States ontmoette zij de band Johnny Mastro & Mama’s Boys in St. Louis. Deze ontmoeting verliep dusdanig prettig dat zij gezamenlijk dit album in New Orleans opnamen.
Het resultaat is een album met een ongepolijste rauwe blues sound. Ghalia’s rock ‘n’roll verleden is duidelijk in haar stem terug te horen. Zij heeft een onweerstaanbare snik in haar stem en deed mij meerdere malen denken aan een bluesy soort Wanda Jackson.
Dit gekoppeld aan het zeer rauwe geluid van Johnny Mastro’s band levert een prima bluesrock album op.

Het gaat al gelijk van start met de stomende sompige shuffle 4am Fried Chicken. Heerlijk smerig en rauw met een hoofdrol voor Mastro’s brommende en schurende harmonica. Let The Demons Out begint dreigend en onderkoeld en gaat dan over in een stampende bluesrocker. Press That Trigger heeft een funky geluid met zwaar fuzzend gitaarwerk van Smokehouse Brown.
Deze Smokehouse laat ook van zich horen in de boogie Have You Seen My Woman middels een splijtend harde gitaarsolo. De zang van Ghalia staat centraal in de emotionele slowblues Addiction, slechts begeleid door bassdrums en gitaar. All The Good Things lijkt in het begin op een mengsel van “Baby Please Don’t Go” en “ Boom Boom”. Een stug door rockende boogie.
I’m Shakin’ is een cover van een Rudolph Toombs nummer, dat o.a. bekend is in de uitvoering van The Blasters. Ghaia en haar mannen hebben hier gekozen voor een hoekig stotende rhythm & blues versie. Waiting is een duet tussen Ghalia en Johnny Mastro en is een gemeen swingende boogie met een ongenadig snijdende slidegitaar. In de bonkende bluesrocker Hey Little Baby valt vooral het zwiepende harde gitaarwerk op.
Het laatste nummer van dit album, Hiccup Boogie, klinkt als een Canned Heat-achtige boogie. Ghalia raakt naarmate het nummer vordert dusdanig door de alcohol beneveld, dat zij de hik krijgt. De band boogie’t ondertussen onverstoorbaar door.

Dit is een album voor de liefhebbers van rauwe, harde bluesrock. Hopelijk blijft deze samenwerking niet slechts tot één album beperkt want ik heb de smaak net goed te pakken!

Tracklist:
01. 4am Fried Chicken
02. Let The Demons Out
03. Press That Trigger
04. Have You Seen My Woman
05. Hoodoo Evil Man
06. Addiction
07. All The Good Things
08. I’m Shakin’
09. Waiting
10. See That Man Alone
11. Hey Little Baby
12. Hiccup Boogie

Website: https://www.facebook.com/ghaliaandmamasboys/


Ook op Blues Magazine ...

Geen berichten gevonden.