The Robert Cray Band – In My Soul
Format: CD/LP / Label: Provogue / Datum Release: 31 Maart 2014
Tekst: Jeroen Bakker
Eind augustus 2012 verraste Robert Cray vriend en vijand met het album ‘Nothin But Love’, een door de zeer succesvolle Kevin Shirley geproduceerde verzameling van uiteenlopende bluesstijlen waarin Cray en zijn band het meermaals niet nalieten om zich van een ongepolijste kant te laten horen. Met hoogtepunten als ‘I’m Done Crying’ en ‘Won’t Be Coming Home’ bewees de gitarist/singer/songwriter nauwelijks aan zeggingskracht te hebben ingeboet en vooral nog steeds een enorm belangrijke speler in de blueswereld te zijn. 31 Maart verscheen het zeventiende album ‘In My Soul’. Dat de titel verwijst naar ‘Deep In My Soul’, één van de mooiste nummers die Bobby ‘Blue’ Bland ooit opnam, blijkt geen toeval…
“Ik wist al in een vroeg stadium dat Steve Jordan de juiste man was om ‘In My Soul’ te produceren. Dit heeft niets te maken met de uitstekende samenwerking tussen Kevin Shirley en mij toen we ‘Nothin’ But Love’ opnamen”, benadrukt Cray op duidelijke wijze. “Ik wilde een Rhythm & Blues-‘ding’ doen en dan kom je al snel bij hem uit, zo eenvoudig is dat”. Het is precies vijftien jaar geleden dat beiden groot succes oogstten met het uitbrengen van ‘Take Your Shoes Off’.
Jordan is bekend als componist. Zo werkte hij onder meer mee aan ‘Almost Hear You Sigh’ van The Rolling Stones, is succesvol als multi-instrumentalist, hij begeleidde Keith Richards, Eric Clapton en John Mayer, en heeft vooral als producer naam gemaakt. Eerder werk voor Buddy Guy, Boz Scaggs, Bruce Springsteen en de soundtrack van ‘Cadillac Records’ werden beloond met een Grammy-nominatie of zelfs een echte Award. “Steve en ik hebben in 1986 nog eens samengewerkt tijdens de opnamen voor de film ‘Hail! Hail! Rock ’N Roll’, een tribute voor Chuck Berry”. Tegenwoordig ziet Cray hem als een soort vijfde bandlid die hem bovendien enkele geweldige ideeën voor dit nieuwe album aanreikte.
“De eerste track waar we samen aan werkten was ‘Hip Tight Onions’, een instrumental waarin de invloed van Booker T & The MG’s overduidelijk aanwezig is. Sterker nog, we hebben zijn drie grootste hits samengevat in twee minuten: ‘Hip Hug-Her’, ‘Time Is Tight’ en ‘Green Onions’. Dit eerbetoon aan deze geweldige artiest zette meteen de toon voor het verdere verloop in de studio. Er ontstond een ‘real funk feel’ waarin we belandden”. Cray doelt hierbij tevens op de samenwerking met zijn band waarbinnen enige mutaties hebben plaatsgevonden. “Het continu blijven spelen van de groove leidde tot een heerlijke vibe in de studio waarbij we ons steeds meer op ons gemak gingen voelen en met het grootste gemak de ene na de andere track konden opnemen”.
Werd bij het vorige album bassist Richard Cousins opnieuw verwelkomd, nu horen we na een lange afwezigheid toetsenist Dover Weinberg weer terug in de band. Met het terughalen van Weinberg, door zijn vrienden ooit liefkozend ‘Blues Slut’ genoemd omdat zijn ‘Dover-Soul’ bij zoveel andere bluesartiesten is terug te vinden, heeft Cray een enorme hoeveelheid ervaring binnengehaald. Daar staat tegenover de aanstelling van nieuweling Les Falconer. “Met Les is het ontzettend fijn samenwerken. Naast een geweldige drummer heb ik met hem ook een uitstekende zanger erbij gekregen. Jazz en R&B is er bij hem thuis met de paplepel in gegoten. Wat heet, hij pakte potten en pannen om op te drummen terwijl hij de langspeel-platen van zijn vader afspeelde. Hij speelde al op jonge leeftijd met Billy Preston en Johnny Guitar Watson. Je hoort hem naast mij zingen in ‘Nobody’s Fault But Mine’ van Otis Redding. Op aanraden van Steve hebben we het aangedurfd om juist deze track van Otis te vertolken”.
Niets lijkt aan het toeval te zijn overgelaten door de producer die in tegenstelling tot zijn voorgangers niet nog eens het accent wilde leggen op de ‘gitaar-skills’ van Cray. Meer dan ooit is er nadruk gelegd op de vocale kwaliteiten die in de met Southern Soul doorspekte opnamen subliem tot uiting komen. In het door Lou Rawls bekend geworden, maar door Isaac Hayes en David Porter geschreven, ‘Your Good Thing Is About To End’ wordt precies duidelijk wat Jordan bedoelde. Cray overtuigt als soulzanger van de eerste tot de laatste minuut. Iets wat hem nauwelijks moeite lijkt te kosten zoals ook waarneembaar is in het uiterst relaxte ‘Hold On’ of het prachtige, ingetogen ‘Pillow’ dat om onverklaarbare reden slechts als bonustrack is toegevoegd.
“Steve kent de familie van de overleden gitarist/schrijver Jerry Friedman, een fantastisch mens en een geweldige muzikant die prachtige bijdragen heeft geleverd aan bijvoorbeeld ‘Midnight Train to Georgia’ in de uitvoering van Gladys Knight. Jerry is ernstig ziek geworden en heeft het, mede door het niet kunnen opbrengen om te voldoen aan de torenhoge kosten die deze ziekte met zich meebracht, helaas niet gered. Zij stelden voor een incompleet nummer van hem door ons af te laten ronden. Het was een enorme uitdaging maar volgens mij is het goed gelukt”.
Slaagde Cray er op ‘Nothing But Love’ in om ‘Blues Get Off My Shoulder’ van Bobby Parker naar zijn hand te zetten, op ‘In My Soul’ is het een andere Bobby die op indrukwekkende wijze muzikaal wordt herdacht. ‘Deep In My Soul’, wellicht het allermooiste dat Bobby ‘Blue’ Bland ooit heeft opgenomen, wordt door Cray op een liefdevolle en meer dan waardige manier uitgevoerd. De verwijzing in de albumtitel en ook het stijlvolle artwork zeggen genoeg. Hoewel ook hier Steve Jordan een dikke vinger in de pap lijkt te hebben is het Cray zelf die hiervoor alle verantwoordelijkheid neemt.
“Ik luister thuis uitsluitend naar oudere rhythm & blues- en jazzplaten en daarbij let ik altijd nadrukkelijk op de vocalen. Ik heb gemerkt dat ik bij mijn platenkeuze regelmatig terugval op de Memphis-sound. Bland is uiteraard een belangrijke exponent in dit genre en ook Al Green verdient speciale vermelding maar laten we niet vergeten dat het allemaal met Willie Mitchell is begonnen:‘He created the sound’. Wat ik met Bland gemeen had is dat we beiden veelvuldig naar Nat King Cole luisterden en hierdoor dus ook beïnvloed raakten”.
Zijn de verschillen met het vorige album duidelijk aanwezig, overeenkomsten zijn er ook. Cray toont nogmaals aan als schrijver de serieuze onderwerpen niet uit de weg te gaan. In ‘Worry’ zong hij over een vader die zijn dochter ziet opgroeien en de problemen die dat met zich meebrengt. Nu is er het indrukwekkende ‘What Would You Say’ waarin Cray reageert op de waanzin in de wereld zoals de recente vergassing van kinderen in Syrië maar ook de hongersnood en armoede die veroorzaakt zijn door de oorlog. Ook tegenwoordig vormt ellende nog altijd een perfecte inspiratiebron voor intense bluesmuziek.
Wie op zoek naar een samengevat verslag van de muzikale rondreis over de wereld die Robert Cray vier decennia geleden is gestart, heeft met ‘In My Soul’ het juiste verhaal in huis. ‘In My Soul’ is het verhaal geworden van een muzikant die met respect voor het verleden de blues nog steeds een modern geluid weet te geven.
Het moet wel heel raar lopen wanneer Cray zijn veertigjarige jubileum als muzikant niet opsiert met alweer een Grammy Award voor het album van het jaar.
Tracklist:
1. You Move Me
2. Nobody’s Fault But Mine
3. Fine Yesterday
4. Your Good Thing Is About To End
5. I Guess I’ll Never Know
6. Hold On
7. What Would You Say
8. Hip Tight Onions
9. You’re Everything
10. Deep In My Soul
11. Pillow (Bonus Track)
Tourdata:
22 Mei De Roma, Antwerpen
23 Mei Paradiso, Amsterdam
24 Mei Hedon, Zwolle
Website artist: www.robertcray.com
Fijn om weer een recensie van jouw hand te lezen Jeroen!