Eddie Martin – Black White And Blue
Format: CD / Label: Blueblood Records
Releasedatum: 11 november 2016

Tekst: William Lindner

Het was eind 2009 dat ik naar aanleiding van het beluisteren van zijn album ‘Contrary Mary’, voor het eerst een live optreden van de Engelsman Eddie Martin bijwoonde in de club L’Esprit, Rotterdam. Zie concertverslag: concertverslag.
Met  inmiddels al zijn zestiende album ‘Black White and Blue’ heeft deze bluesman wederom een fraai blues album afgeleverd.

Eddie Martin is een multi-instrumentalist. Naast een fantastische (slide) gitaarspeler is  deze bluesman ook een prima harmonica speler.  Zowel met band, als solo-artiest of in een big band zoals op zijn laatste live album: ‘Live In Toscane’, die hij beschreef als “World Orchestral Blues”.

Op het studio album ‘Black White And Blue’ is Eddie Martin met tien zelfgeschreven tracks weer te beluisteren als bandtrio met bassist Zak Ranyard en drummer Tom Gylkes. De nummers op dit album zijn stuk voor stuk door de uit Bristol afkomstige bluesman op een verrassende gevarieerde wijze uitgevoerd.

Het begint al gelijk met Mississippi Sound een nummer met een verwijzing naar blues giganten als John Lee Hooker, Elmore James en Magic Sam. Een heerlijk uitgevoerde boogie georiënteerd nummer met uitstekend slide gitaar en op de achtergrond zijn puike harmonicaspel.Angry  is een krachtig bluesrock nummer met stuwend spel op zijn harmonica en vol met opzwepende puntig gitaar solo’s.
Hetzelfde is het geval met de titel song Black White And Blue, waarvan de kleuren ook terug te vinden  zijn in de ekster op de fraaie albumhoes  getekend door kunstenaar Nicky Knowles , een nummer over liefde die geen raciale grenzen kent . Dat met name ook verwijst naar het sociale geweten; de  geschiedenis van de blues.  Eddie vertelde mij: “..It’s in the lyric of the song itself and there are many meanings. In one way the history of the Blues music can be summed up in these colours: it grew out of black slavery, which had white people bringing millions of black people in the biggest most brutal way in history out of Africa to be slaves to white settlers. ..”
Het nummer  I Choose You suggereert een lovesong te zijn. Een nummer waar zangeres Elles Bailey het refrein meezingt.Too much Choice is een song vol ironie over de moderne samenleving en wat de mediaplatforms biedt aan vele -en zinloze muziekgenres, met uitzondering van de blues.
Graceful Ways is een bijzonder fraai staaltje slowblues met sterk verfijnd slide gitaarspel in de geest van Peter Green. Prachtig! Het swingende I’ve Lost My Phone is weer zijn humoristische reactie op de huidige tech-afhankelijke maatschappij. In de nummers How en Song Of Five Things laat Eddie weer perfect vooral zijn traditionele sublieme blues slide gitaarspel horen. Met het zweverige, slepende donker getinte It All Depends wordt ten slotte een prima blues album fraai afgesloten.

Conclusie:
Ik heb op dit album geen enkel zwak nummer kunnen ontdekken. Een gevarieerd bluesalbum vol met mooie geschreven, unieke sociaal gewetensvolle bluesverhalen. Met het handelsmerk van Eddie Martin: zijn uitstekende (slide ) gitaar- en harmonica spel. Geen wonder dat dit album zijn best verkochte album tot nu toe is geworden en is overladen met lyrische recensies. Een regelrechte aanrader voor elke bluesliefhebber.
Rest de vraag: waarom in godsnaam deze bluesman zo weinig in Nederland te bewonderen is!
Om met de titel van het album te spreken: “Too much Choice “? Kom nou! Deze multi-instrumentalist bluesman met een oeuvre van maar liefst zestien prima blues albums verdient veel meer aandacht door de Nederlandse bluesscene!

Tracks:
01. Mississippi Sound
02. Angry
03. Black White And Blue
04. I Choose You
05. Too Much Choice
06. Graceful Ways
07. I’ve Lost My Phone
08. How
09. Song Of Five Things
10. It All Depends

Website: Eddie Martin

 


Ook op Blues Magazine ...