Eddie 9V
Little Black Flies
Label: Ruf Records
Release: 28 mei 2021
Tekst: André Wittebroek
Het in blueskringen zeer bekende Duitse label Ruf Records van Thomas Ruf stuurde Blues Magazine het album Little Black Flies van Eddie 9V op ter recensie. Ruf Records staat bekend om de neus voor goed en nieuw talent. Vele artiesten zijn door Ruf bekend geworden en doorgebroken bij het grotere publiek, ook dankzij de Blues Caravan Tour die elk jaar georganiseerd wordt en waaraan drie artiesten uit hun stal meedoen. Voorbeelden van artiesten die bij Ruf zitten of gezeten hebben: Joanne Shaw Taylor, Laurence Jones, Aynsley Lister, Walter Trout, Luther Allison, Bernard Allison, Devon Allman, Samantha Fish, Erja Lyttinnen, Ana Popovic, Mike Zito, Jeremiah Johnson, Ryan Perry en nog vele anderen.
Nu ligt dan het album van Eddie 9V voor me en ik moet bekennen dat ik nog nooit van hem gehoord heb, maar door de ervaringen met Ruf zal het zeker de moeite waard zijn. Dat blijkt later overduidelijk!
Het zit in een mooie klaphoes met informatie over het tot stand komen van dit album. Zijn echte naam blijkt niet Eddie 9V te zijn maar Brooks Mason en geboren in 1996 in Atlanta. Met zes jaar kreeg hij zijn eerste gitaar en zijn eerste band was de coverband Smokin Frogs en daarna de bluesrock band The Georgia Flood waarmee men meedeed aan de International Blues Challenge in Memphis. Hij had inmiddels een redelijk bekende naam opgebouwd en hij veranderde voor een solocarrière zijn naam in Eddie 9V. Twee albums volgden : Left my Soul in Memphis (2019) en Way Down The Alley (2020).
Hierna wordt hij opgepikt door Thomas Ruf en nemen ze Little Black Flies op. Eddie houdt ervan het live geluid en de live sfeer op een cd over te brengen en dus is het allemaal live in Atlanta’s Echo Deco Studios opgenomen, zonder overdubs. Alle nummers, behalve drie en dat wordt in het verslag aangegeven, zijn geschreven door Eddie 9V en zijn producer Lane Kelly, die ook op vier song basgitaar speelt.
Het album opent met de stevige soul blues Little Black Flies. Het is meer soul dan blues en klinkt geweldig door de blazers, de vrouwelijke koorzang en de voor soulmuziek hier zeer geschikte heldere stem van Eddie. De tekst gaat over een vrouw die mishandeld wordt in het appartement boven Eddie en de frustratie en emotie knalt uit de song. Dan, na een korte mededeling naar de band , zoals gezegd alles live opgenomen, volgt een heerlijke old school Mississippi Blues met dobro-intro She Got Some Money. Zijn stem klinkt anders, rustig en een grote rol is er voor de mondharp van Jackson Allen en het lekkere pianospel van Chad Mason. Het heeft een fijne groove door de ritmesectie. Het gaat verder met de rockblues Dog Me Around waarin de gitaar van Eddie scherp klinkt. Het is een soort honkytonk swing blues, lekker. De ritmesectie legt hier weer een fijne basis. In de slow blues Don’t Come Around This House is er een meer ‘pratende’ zang. Gitaarspel puntig (hier blijkt de invloed van Albert Collins en Albert King in zijn spel). Mooie breaks en lange saxtonen kenmerken het lied. Het uptempo Travelin’ Man van Albert King is zonder blazers en de gitaar heeft hier een voor mij te snerpend, schel geluid, wel een prachtig gespeelde solo. Kwestie van smaak. 3 AM in Chicago is een grandioos nummer. Prachtige, slow blues, schitterende zang, riffs en ritmes. Hier doet zijn stem denken aan Fantastic Negro, ook een zanger die alles kan met zijn stem en Eddie kan dat ook. Top!. Met een echt soul intro begint Reach Into Your Heart waarin de zang domineert, een rustig middenstuk met ingetogen gitaarspel en een groovend ritme erachter en dan groeiend naar de climax. Miss James van Stanley J Lewis/Sonny Thomson heeft een stevige groove waarin de mondharp en piano alle ruimte krijgen. Het prachtige Back On My Feet is weer zo’n geweldige old-school blues, zachte drums met de brushes, neuriënde zang, heerlijke sfeer. Puttin’ My Kids To Bed heeft een heel eigen shuffle stijl. Mooie tonen, orgel, wah wah gitaar. Het ligt zalig in het gehoor. Alles prima in balans. Het voorlaatste nummer is de slow blues Columbus Zoo Blues. Dat moet je gewoon luisteren. Zo goed. Zang pratend, tokkelende piano, rustige mondharp solo. Een topblues. De cd eindigt met een boogie waarin de mondharp domineert :You Don’t Have To Go in de stijl van Muddy Waters en Canned Heat. De gitaarsolo is hier van tweede gitarist Cody Matlock. Het nummer is geschreven door James Matcher Reed. Een passend eind van een geweldig album!!
Conclusie:
Wat een fantastisch album van Eddie 9V. Nog maar 25 jaar en zo’n gevarieerd en intens album te maken is zeer bijzonder. Hij klinkt zeer volwassen en dat hij een soul hart (Otis Redding) heeft naast zijn blues hart (Freddie, Albert King) is hier overduidelijk. Zijn unieke stem die (nogmaals) mij aan tweemaal Grammy Award Winner, Fantastic Negrito, doet denken en net als die een zeer eigen blues stijl heeft.
Een must voor mensen die een blues album buiten de gebaande blues wegen willen beluisteren. Klasse album!
Line-up:
Eddie 9 Volt: Lead guitar, Vocals
Lane Kelly: Bass (4,5,6,10)
Cody Matlock: Rhythm guitar
Brandon Boone: Bass (2,7,9,11)
Marvin Mahanay: Bass (3.8,12)
Chad Mason : (Organ and fender Rhodes)
Jackson Allen: Harp
Aaron Hambrick: Drums
Mandi Strachta: Background Vocals (1,2)
Sam Nelson: Alto and Tenor Sax
Tracks:
01: Little Black Flies
02:She Got Some Money
03:Dog Me Around
04:Don’t Come Around This House
05: Travelin’ Man
06: 3Am In Chicago
07: Reach Into Your Heart
08: Miss James
09:Back On My Feet
10:Puttin’ The Kids To Bed
11:Columbus Zoo Blues
12: You Don’t Have To Go
Links:
www.eddie9v.com
www.rufrecords.de
Ik had ook nog nooit van hem gehoord, maar na het luisteren van drie albums op TIDAL staat hij in mijn favorieten lijst.
Ik had ook nog nooit van hem gehoord, maar wat een heerlijk album. Little Black Flies is een echte aanrader.