Dee’s Honeytones – Wow! Wow!
Format: CD / Label: H Tones Records
Releasedatum: 15 september 2017
Tekst: Peter Marinus
Vol trots kan ik aankondigen dat het swingende erfgoed van de Gigantjes eindelijk op een volwaardige wijze is overgenomen door een andere Nederlandse band. En dat is de band Dee’s Honeytones uit Rotterdam. Op hun tweede album brengen zij het geluid uit de 40’s en 50’s weer helemaal tot leven door een mix van jumpblues, swing, jazz en rhythm & blues. En dat op een zeer swingende authentieke manier.
De band bestaat uit Dee Ann (piano, Hammond orgel en zang), Pat Angel (gitaar en zang), René Klein (drums en zang) en Marcel van den Berg op de double bass. Zij worden bijgestaan door de 44 Horns, die op hun beurt weer bestaat uit Lodewijk Rejs (baritonsax), Tim Blonk (tenor- en altsax) en Marcel de Roode (trompet).
Op het album staan acht eigen nummers en een viertal covers.
Laat ik maar met de eigen nummers beginnen. Allereerst is daar Out Of My Mind, een loom swingende jumpbues met warm knorrende blazers, de brutale en ook erotische stem van Dee en de priemende blues gitaar van Pat Angel.
Dat heerlijke warme geluid komt ook terug in Little Black Dress, een rhythm & blues shuffle met Dee op het pompende Hammond orgel. Pat Angel soleert op een manier die meer dan eens aan Jimmie Vaughan doet denken. Het nummer zit zowiso in de Fabulous Thunderbirds/Roomful Of Blues hoek. I’m Gone is een geolied swingende shuffle met Dee en haar brutale Wanda Jackson-achtige zang en Angel, die al rockend over zijn snaren raast. Ain’t Gonna Do That begint met een luie “Spoonful” achtige baspartij, die een lui roffelende shuffle in luidt. Imelda Marcos gaat uiteraard over een schoenen fetish en is wederom een Fabulous Thunderbirds-achtige shuffle. De spetterende boogie Wow Wow doet zijn titel alle eer aan. Dit nummer vlamt over de gehele linie!
In Nine Kisses ontpopt Dee zich als een semi-onschuldige Betty Boop achtige zangeres. Wat een lekker nummer! Dee blijkt ook een prima soulstrot te hebben. Zo blijkt in de slowblues Back In My Arms waarin zij ook nog een lekker deuntje jazz orgel speelt. De eerste cover, die we tegenkomen, is een cover van een Louis Jordan nummer. Big Bess is een feestelijke swinger met razend jazzy gitaarwerk en wervelende blazers.
Cover nummer twee is Nitwit, van de obscure blues artiest L.C. McKinley. Bij de Honeytones verandert dit nummer in een “full speed ahead” rocker met brandend gitaarwerk. Buster Brown’s Fanny Mae is een soulvol swingende shuffle waarin Angel zich wederom onderscheidt door spetterend spel.
Als afsluiter komt het alom bekend Louis Jordan nummer I Want You To Be My Baby voorbij en meer swingend had de band dit album niet af kunnen sluiten!
Ik ben diep onder de indruk van deze ontzettend hechte Rotterdamse swingmachine.
Tracklist:
01. Out Of My Mind
02. Little Black Dress
03. Big Bess
04. I’m Gone
05. Nitwit
06. Ain’t Gonna Do That
07. Imelda Marcos
08. Wow Wow
09. Nine Kisses
10. Fanny Mae
11. Back In My Arms
12. I Want You To Be My Baby
Website: Dee’s Honeytones
We horen graag je mening! Voeg reactie toe