davy-knowles-three-miles-from-avalon

Davy Knowles – Three Miles From Avalon
Format: CD – LP (alleen via PledgeMusic) / Label: Eigen Beheer
Releasedatum: 14 oktober 2016

Tekst: Jan Hogenberg

Muzikanten zijn natuurlijk ook muziekliefhebbers. En muziekliefhebbers luisteren graag naar muziek en hebben platencollecties. Davy Knowles is zo’n muziekliefhebber. Muzikant geworden door zijn vader’s muzieksmaak. Zo kwam het dat hij op jonge leeftijd naast zijn vader zat in de auto te luisteren naar Sultan’s Of Swing van de Dire Straits. Davy was gelijk om. Kwam thuis, pakte de gitaar van zijn vader en leerde het nummer te spelen zonder enige gitaarles maar door goed te luisteren. Hij ontdekte daarna nog veel meer muziek dankzij de platenkast van zijn ouwe heer. Nadien heeft hij natuurlijk gitaarlessen gehad maar ook vroeg weer gestopt omdat hij het op zijn eigen manier wilde doen. Dat is hem redelijk gelukt getuige zijn inmiddels derde soloplaat.

Met veel inspiratie van voorbeelden als Peter Green, John Mayall, Eric Clapton en Rory Gallagher maar dus ook Dire Straits heeft Davy Knowles vanaf zijn eerste plaat tot nu toe voor veel luisterplezier gezorgd voor vele adepten van deze voorbeelden.

Ook het album ‘Three Miles From Avalon’ is wat dit betreft geen ander recept. Nog geen tien jaar geleden bracht hij zijn eerste album ‘Roll Away’ uit met zijn band Back Door Slam. Als ik hier naar luister en vervolgens naar dit album dan had dit net zo goed Roll Away deel 2 kunnen zijn. Qua gitaarspel zit Davy Knowles al lange tijd op gelijk niveau als zijn grote helden en dat heeft hij, door veel optredens en met onder meer Gov’t Mule en Joe Satriani op de planken te staan, tevens flink onderhouden.

Het album ‘Three Miles From Avalon’ is eigenlijk precies zo ontstaan als ik het heb ervaren bij het schrijven van deze recensie. Davy wilde een frisse productie hebben voor dit album en eigenlijk terug naar zijn roots. Zelf opgenomen en zelf geproduceerd in zijn tweede thuisstad, Chicago, met veel bagage aan luisterervaring van zijn eigen platencollectie is Davy begonnen met het schrijven van nummers. Vooral de elektrische versterkte bluessongs zorgden voor de nodige inspiratie. In de nummers hoor je telkens referenties van de reeds genoemde grootheden terug. Zeven eigen creaties en een cover van Willie Dixon’s What In The World. Deze laatste sluit het album met een zeer hoog niveau gitaarwerk. Evenals zijn vorige werk is dit album ook tot stand gekomen met medewerking van vele fans via PledgeMusic. Via dit medium was de plaat al reeds lange tijd via een pre-order te verkrijgen maar sinds 16 oktober dus ook gewoon in de winkel, echter helaas alleen de cd versie ervan.

Het album kent een zeer sterke opener met Ain’t Much Of Nothin’ met een Rory Gallagher achtige riff. Dit nummer zorgt gelijk voor een meetikkende rechtervoet en meeknikkend hoofd. Ook op zijn afgelopen tour was dit up-tempo nummer de opener van het concert wat ervoor zorgde dat het publiek direct los was. Davy trekt alle registers los met een wervelende gitaarsolo ondersteund met fijn orgelspel en opstuwende bas en drums.

Het gehele album heeft een vibe van de jaren zeventig bluesrock met een modern sausje. Mede dankzij het Hammond-orgel, welke op elk nummer een fantastische bijdrage levert voor een lekker vol geluid. Zoals gezegd hoor je duidelijk overeenkomsten met de opbouw van songs van bv. Dire Straits/ Eric Clapton in Falling Apart en Rory Gallagher in Never Gonna Be The Same.

Nummers als Gov’t Row en Oxford, MS zijn waarschijnlijk ontstaan tijdens de concertreeks met Gov’t Mule en de enorme reizen die gemaakt zijn in het grote Amerika. Gov’t Row is een lekkere knaller en doet de vergelijking met het eerste album oproepen. Het gospelachtige Oxford, MS met funky touch en dameskoortje lijkt geschreven te zijn in de kerk waar ook ooit Robert Johnson zijn eerste nummers ten gehore bracht.

Het titelnummer is een fantastische blues song. Three Miles From Avalon  begint lekker traag en kent een fantastische opbouw. Davy vertelde me dat het nummer Three Miles From Avalon, gaat over het altijd het net buiten het bereik zijn van je doelen en ambities. Avalon is een mythische eiland van Aurthurian Legend – het eiland dat werd gedacht te hebben bestaan (en was het huis van Koning Arthur en zijn ridders), maar werd nooit gevonden. Het werd mijn metafoor voor het zien van het doel, maar is net te ver weg waardoor ik er niet bij kan komen. Drie mijl is tevens de afstand tot de horizon op zeeniveau. Vandaar dat op het artwork van het album  een personage in een boot zit, die in het gezichtsveld zijn bestemming ziet, maar misschien daar nooit helemaal komt.
Het nummer is met recht het titelnummer en ook het beste van het gehele album. Eric Clapton of Warren Haynes zou het zo gemaakt kunnen hebben.

Slotnummer What In The World is een zeer mooi uitgevoerde cover van Willie Dixon. Het tien minuten tellende nummer kent een intro van twee minuten op gitaar waarna Davy zijn stem toevoegt en ook de Hammond op zeer subtiele wijze zijn deel invult. Nogmaals zeer hoog niveau tot aan het gaatje.

Davy Knowles is wat mij betreft een topgitarist die behalve goed gitaarspelen ook zeer kwalitatieve nummers kan schrijven en een perfecte zanger. Dit album staat al een tijdje op repeat in de speler. Tot nu toe nog steeds geen verveling. Dit is een tijdloos album.

De vinyl versie is binnenkort weer via zijn eigen site verkrijgbaar.

Top album. Verplichte aanschaf!

Tracklist:
01. Ain’t Much Of Nothin’
02. What You’re Made Of
03. Falling Apart
04. Never Gonna Be The Same
05. Gov’t Row
06. Oxford, MS
07. Three Miles From Avalon
08. What In The World

Website: Davy Knowles


Ook op Blues Magazine ...