Recensie: Dave Fields – Detonation
Format / Label / Release: CD / Field Of Roses Records / 18 september 2012
Tekst: Patrick Struijker Boudier (http://twitter.com/p_okee)
Geen topplaat, maar wel een aantal lekker stevige bluesrockers, aangevuld met een paar prachtige ballads. Dave Fields laat zich op zijn derde cd Detonation inspireren door Stevie Ray Vaughan en Lenny Kravitz met hier en daar een snufje Rory Gallagher.
Dave Fields studeerde piano op jonge leeftijd en leerde het vak aan de hand van zijn vader, Sammy Fields, een bekende componist, arrangeur en producent. Hij studeerde aan de Berklee School of Music in Boston en na zijn studie werkte Fields als componist, arrangeur en producer voor onafhankelijke platenlabels. Hij was de arrangeur en mede-regisseur van het New Voices of Freedom optreden met U2 in hun film Rattle and Hum. Fields werkte met andere Aretha Franklin, Lenny Kravitz, Sean Lennon, The Drifters en Tommy James en hij heeft geopend voor de legendarische gitarist Hubert Sumlin. Op 20 mei 2012 werd Dave ingewijd in de New Yorkse afdeling van de Blues Hall of Fame.
Detonation is Fields derde cd, na Time’s A ‘Wastin’ (2007) en All Wound Up (2008). Producer van de plaat is David Z (Prince, Government Mule & Johnny Lang). Hoewel Dave aangeeft dat Jimi Hendrix zijn grote inspiratiebron is, hoor ik het herhaaldelijk beluisteren van de plaat toch vooral de invloed van Lenny Kravitz ten tijde van Mama Said en Stevie Ray Vaughan. Addicted To Your Fire is de stevige opener van de plaat met een rollende gitaar en warme Hammond. De sterke opener wordt helaas gevolgd door het zeurderige en langdradige In The Night, iets dat ook geldt voor The Altar.
Better Be Good is een relaxte no worries blues, met wederom een warme Hammond. Doin’ Hard Time klinkt als een outtake van Walter Trout en is veel beter te pruimen, wellicht door de aanwezigheid van Grammy en Blues Music Award-winnaar Joe Louis Walker. Bad Hair Day is reggaeblues en kan me matig bekoren, ondanks de prachtige gitaarsolo’s. Fields herpakt zich gelukkig met de bluesballads Same Old Me en Pocket Full Of Dust en You Will Remember Me. Twee laatstgenoemde tracks zijn samen met Addicted To Your Fire wat mij betreft de beste nummers van de plaat. Uitgebalanceerde en meeslepende songs met een Dave Fields die letterlijk en figuurlijk de juiste snaar weet te raken.
Detonation is geen topplaat, daarvoor zijn er teveel ‘net-niet’ nummers. Een paar prima stevige bluesrockers en een aantal prachtige ballads, maar voor mij te weinig om de cd lang in mijn player te houden.
1) Addicted To Your Fire
2) In The Night
3) Doin’ Hard Time
4) Prophet In Disguise
5) Bad Hair Day
6) The Altar
7) Better Be Good
8) Same Old Me
9) Pocket Full Of Dust
10) Dr Ron
11) Lydia
12) You Will Remember Me
Websites:
> www.davefields.com
> Blues Guitarist Fields discusses His New Album, Detonation
We horen graag je mening! Voeg reactie toe