Recensie: DAVE ALVIN & PHIL ALVIN – Common Ground: Play and Sing The Songs of Big Bill Broozy

Dave Alvin & Phil Alvin – Common Ground: Play and Sing The Songs of Big Bill Broonzy

Format: CD / Label: Yep Roc Records / Releasedatum: 3 juni 2014

Tekst: Mark Harmsma

Phil en Dave Alvin zijn de broers die de West Coast cultband The Blasters hebben opgericht in de jaren ’70. De band stond garant voor goudeerlijke, soms naar rockabilly neigende, “American Music” – rock & roll en rhythm & blues. Geen focus op muzikale hoogstandjes, behalve van pianist Gene Taylor, maar wel een te gekke eigen sound – niet in de laatste plaats vanwege het karakteristieke stemgeluid van Phil en een altijd vooruit pompende ritme sectie. Een cultband dus.

Ik maakte voor het eerst kennis met The Blasters doordat hun Rockpalast auf der Loreley optreden (opnieuw) werd uitgezonden, door die zender (WDR3) en dat programma (Rockpalast), dat de harten van menig muziekliefhebber voor altijd gestolen heeft: bij het horen van de befaamde openingstune van het programma zullen vele muziekliefhebbers met mij de oren spitsen, omdat er bij elk van hen wel een serie memorabele concerten door het hoofd schiet.

Vervolgens kocht ik een  mooie dubbel verzamelaar met bijna alle originele platen, bemachtigde ik enkele live shows en was ik zowel op het Belgium Rhythm & Blues Festival als in Paradiso in 2003 getuige van de serie reünie optredens – in originele bezetting, waarvan ook een live plaat is verschenen. Dave Alvin had ik al een keer in Rotown in Rotterdam gezien, op een dinsdagavond waarschijnlijk 2 mei 1994 (jaartal staat niet op de door Dave gesigneerde poster, datum wel) met een eigen band of een voorloper van The Guilty Men. Leuk, zulke concerten op doordeweekse avonden in kleine clubs, altijd memorabel. De eerste glimp die ik van Dave in levenden lijve heb opgevangen was, vergelijkbaar met de eerste ontmoeting met Jimmy Lavafe in het Paard in Den Haag, toen hij het urinoir naast me bezette – beiden begonnen een kletspraatje.

Toen ik in 2003 in Paradiso backstage was beland om mijn CD’s te laten signeren, vroeg ik Dave of The Blasters vaker zouden gaan optreden. Stellig, naast zijn broer gezeten, verklaarde hij droogjes dat het bij een reünie bleef. Na wat googlen later, bleek dat de broers erom bekend staan dat ze enorm ruzie kunnen maken. Maar, zo verklaart het persbericht bij deze plaat, er is één ding waar ze nooit ruzie over hadden en dat is de invloed van Big Bill Broonzy op de gezamenlijke muzikale bagage. Volgens een persbericht is Phil erg ziek geweest en heeft hij bijna de pijp aan Maarten moeten geven, en in het besef dat je de dingen moet doen en niet moet uitstellen hebben de heren dit jaar een plaat gelanceerd met uitsluitend (twaalf) Big Bill Broonzy songs. En het is een behoorlijk goede plaat geworden!

De sound doet mij het meeste denken aan het handje oude Chess opnames dat ik heb (Muddy, Willie Dixon, Sonny Boy, Little Walter, Buddy Guy etc.): twee gitaren waarvan minimal één akoestisch, een aantal nummers met piano – weer van ex-Blaster en 6th Red Devil Gene Taylor, afwisselend elektrische en staande bas, drums en Phil op de mondharmonica. Beide broers zingen. Je hoort de mannen elkaar af en toe aanmoedigen en sommige ‘eindjes’ van de nummers klinken erg geïmproviseerd, al met al wordt de indruk gewekt dat de plaat (grotendeels) live opgenomen is en zo hoort dat ook met deze muziek: bij het opzetten van de plaat is het dat intieme karakter dat opvalt.

Dave speelt lekker gitaar en Phil verdienstelijk mondharmonica, misschien niet heel virtuoos maar zeer passend voor het gebrachte werk, en wel met een enorme ‘drive’ naar voren – hetzelfde visitekaartje als The Blasters afgaven dus. Het lijkt allemaal zo simpel, totdat je als bandje besluit zo’n nummer ‘eventjes’ te gaan spelen. Dan is het juist die drive, dat voorwaartse – maar zonder dat het gejaagd wordt of z’n laid back karakter verliest, dat ogenschijnlijk makkelijke wat het juist zo moeilijk maakt. Een goede plaat dus, en de Big Bill Broonzy songs kunnen nog prima mee in deze uitvoering. Persberichten kondigen ook aan dat de heren samen aan het touren zijn, met The Guilty Ones van Dave. Dat lijkt me mooi voor de Europese festivals, waar je soms echt moet zoeken naar eerlijke, authentiek klinkende, recht-toe-recht-aan-plus blues.

Tot slot, wie zouden de aanschaf van deze plaat moeten overwegen? Welnu, The Blasters fans, Big Bill Broonzy fans, zij die zich herkennen in hierboven geschetste sfeer en zij die zin hebben in een laid back (maar niet laf!), deels akoestisch opgenomen, authentiek klinkende bluesplaat.

Website: http://www.yeproc.com/artists/dave-alvin

Agenda: http://www.yeproc.com/artists/dave-alvin#tour

Ook op Blues Magazine ...

Recensie: Dave Alvin & Phil Alvin – Lost Time