Dan Patlansky – Perfection Kills
Format: CD – 180 Gram Vinyl – Digital / Label: Caroline Distribution
Releasedatum: 2 februari 2018
Tekst: Peter Marinus
Gitarist uit Zuid-Afrika is al vanaf 2004 bezig met het uitbrengen van prima bluesrock albums. In dat jaar debuteerde hij op het Blue Note label met het album ‘Standing At The Station’. Twee van zijn latere albums schopten het tot een notering in de iTunes Blues Albums Top 20 en hij mocht de voorprogramma’s doen voor Joe Satriani en Bruce Springsteen.
Hieruit blijkt dat we met een talent te doen hebben. Een talent, dat in Nederland slechts doorgebroken is bij een select groepje bluesrock liefhebbers. Hopelijk gaat zijn nieuwe album ‘Perfection Kills’ daar verandering in brengen. En daar ben ik eigenlijk stiekem wel van overtuigd.
Dan Patlansky en zijn band (Clint Falconer op bas, Andy Maritz op drums en Dean Barrett op toetsen) laten namelijk op dit album een zeer slimme, en daardoor ook zeer aantrekkelijke, mix horen van de blues en classic rock. Zo komen er tijdens het luisteren naar dit album invloeden als Aerosmith, Bryan Adams en The Spin Doctors voorbij, om er maar een paar te noemen.
Maar de basis is in alle nummers de bluesrock!
Opener Johnny is een funky bluesrocker waarin rauwe gitaarriffs afgewisseld worden met melodieuze fragmenten. Een opzwepend nummer met een duidelijk classicrock stempel waarin Dan zijn gitaar er hard gierend van langs geeft. Never Long Enough heeft hetzelfde loom pompende geluid als “Come Together” van the Beatles. De zang van Dan doet mij denken aan een mix van Steven Tyler en Bryan Adams, Rauw dus! Een lekker nummer waarin Dan zowel funky als hard brullend soleert.
De ballad Mayday is heel ingehouden en daardoor breekbaar gespeeld met zwevend toetsenwerk. De openingsriffs van Too Far Gone klinken zo hard dat je vermoedt dat Dan’s gitaar-versterker het niet overleeft. Het nummer is een rauwe funky bluesrocker met een verpulverend geluid en hier en daar stiekem een psychedelisch randje. Dan’s priemend gitaar komt prima tot zijn recht in de lome blues shuffle Judge A Man. De dreunende drums staan centraal in de log swingende bluesrock van Junket Man.
Het funky Eyes is een onweerstaanbaar swingend nummer met Beatles-achtige koortjes in een Spin Doctors-achtig muzikaal decor. Shake The Cage is een lui groovend funkblues nummer waarin in het refrein Aerosmith invloeden zitten. Dan steelt de show met zijn rauw brandende gitaar. De ballad My Dear Boy heeft een zelfde rauwe intensiteit die wijlen Jeff Healey ook altijd had.
Dan sluit het album af met de snoeiharde funky blues Dog Day, tevens de nieuwe single. In dit nummer hoor je een zwaar fuzzende bas, pompende drums en Dan die de ene na de andere harde funkriff tevoorschijn tovert.
Dan Patlansky verdient het om bij een nog groter publiek door te breken. Als ik zeg dat dit verplichte kost is voor fans van bijvoorbeeld Joe Bonamassa en Walter Trout, maar ook fans van Aerosmith, gaat dat misschien wel lukken!
Tracklist:
01. Johnny
02. Never Long Enough
03. Mayday
04. Too Far Gone
05. Judge A Man
06. Junket Man
07. Eyes
08. Shake The Cage
09. My Dear Boy
10. Dog Day
Band:
Dan Patlansky – Vocals, Guitars, Backing vocals
Clint Falconer- Bass guitar
Andy Maritz- Drums
Dean Barrett – Keyboards
Produced by Dan Patlansky
Recorded and Engineered by Jaco Naudé at Seherzo Productions, South Africa
Mixed by Stefan Swart
Mastered by Pete Lyman at Infrasonic Mastering, USA
Website: Dan Patlansky
We horen graag je mening! Voeg reactie toe