Foto Recensie: Crystal Shawanda – VooDoo Woman

Crystal Shawanda – VooDoo Woman
Format: CD – Digital / Label: New Sun Records
Releasedatum: 31 oktober 2017

Tekst: Jos Verhagen

Crystal Shawanda een Canadese, van country naar blues geëvolueerde native American zangeres, waar een heel verhaal in zit. Wie dat verhaal wil lezen raad ik aan de bio op haar website te lezen. Ik ben alleen blij dat zij van country bekeerd is tot de blues. Haar krachtige powervolle stem komt daar veel beter tot zijn recht. Als je al zingt vanaf je zesde, op je dertiende je eerste plaat uitbrengt, week in week uit geknokt hebt in Nashville om door te breken in de country scene dan ontwikkelt je stemgeluid als vanzelf tot deze powerhouse.

Maar ja, dan wil je ook blues gaan zingen en dat doet ze met overtuiging. Door een verzameling aan bekende en onbekende bluesnummers te kiezen en deze om te toveren tot blues van de stevigere soort. Ze omringt zich met een aantal topmuzikanten zoals Dana Robbins saxofoon (Delbert Mc Clinton) en Stephen Hanner  mondharmonica (Delta Saints). Zo krijg je een gevarieerd bluesalbum waar vooral Crystal Shawanda excelleert.

Neem de openingstrack, Howlin Wolf`s Wand Dang Doodle, en je weet genoeg, hier wordt met een tandje lager geen genoegen genomen, dit swingt, dit schuurt. Dit is hoe we het willen, alles wat je in huis hebt erin gooien, dat is Crystal Shawanda. In Big Mama Thornton`s Ball And Chain laat ze horen een fijne slowblues in huis te hebben, hier met een hoofdrol voor de sax van Dana Robbins.

Beter goede bluesnummers in een lekker nieuw jasje dan zelf slecht nummers schrijven. Na het blazen in de twee openingstracks neemt ze wat gas terug in Koko Taylor’s Voodoo Woman, hier met Stephen Hanner op mondharmonica die een fijn partijtje wegblaast. Dat ze niet alleen blueswerk ombouwt bewijst ze in Hound Dog. Samen met Stephen Hanner zet ze dit rock ’n roll nummer om in een bluesboogie. Met Trouble gooit ze erg nog een lekker uptempo nummer uit, persoonlijk mijn favoriet die me doet denken aan de Shake Your Hips van Joan Osborne. Ik hoor er dezelfde vibe en passie in.

Dat het niet alleen uptempo scheurwerk is laat ze horen in twee blues klassiekers bij uitstek, in Etta James` I’d Rather Go Blind en Dorothe Moore’s Misty Blue. Deze twee uitvoeringen laten horen dat ze de blues echt omarmt heeft. Ze sluit deze cd af met drie nummers van haar vorige cd’s, Cry Out For More,  I’ll Always Love You, en de fijne uitsmijter Bluetrain / Smokestack Lightning Revisited. Zeker drie nummers die niet misstaan op deze cd en goed passen in het geheel.

Hopelijk gaat dit voor de doorbraak zorgen in Crystal Shawanda’s bluescarrière, ik houd hier wel van, van zangeressen die niet bang zijn om eens uit de bocht te vliegen. Fijne cd.


Tracklist:
01. Wang Dang Doodle / Smokestack Lightning
02. Ball And Chain
03. Voodoo Woman
04. Hound Dog
05. I’d Rather Go Blind
06. Trouble
07. Misty Blue
08. Cry Out For More
09. I’ll Always Love You
10. Bluetrain / Smokestack Lightning Revisited

Website: Crystal Shawanda


Ook op Blues Magazine ...