Chris Jones & Steve Baker – Damn Good Run – The Best Of Chris Jones & Steve Baker
Format: CD / Label: Acoustic Music
Releasedatum: 26 juli 2019
Tekst: Peter Marinus
Dat het leven heel vaak totaal niet rechtvaardig is, is natuurlijk oud nieuws. Hoe vaak is het al niet gebeurd, dat er een zeer talentvolle artiest uit het leven werd gerukt? Te vaak natuurlijk! De in Duitsland woonachtige harmonicaspeler Steve Baker weet daar alles van.
Vanaf 1995 was hij de helft van het duo Chris Jones & Steve Baker. De andere helft was de Amerikaanse gitarist en zanger Steve Baker uit Reno, Nevada. Toen deze mannen elkaar tegenkwamen klikte het gelijk, zowel op persoonlijk als op muzikaal gebied.
Tussen 1995 en 2005 bracht het duo vier albums uit waarop de blues akoestisch werd gebracht en vaak ook met de nodige folk vermengd werd. In 2005 kwam er op harde wijze een eind aan het duo toen Chris Jones op 46-jarige leeftijd overleed.
Steve Baker heeft nu deze compilatie samengesteld met hierop de, volgens hem, beste nummers van de albums van het duo. En dat is hem op een zeer fraaie wijze gelukt!
Het geluid van het duo was vaak zeer sfeervol en intiem. Neem nu de sfeervolle bluesy opener Slow Roll. Een bluesy ballad met warm bluesy gitaarspel en een weemoedig klinkende harmonica. Can’t Make You Love Me is een nummer, dat vooral door Bonnie Raitt bekend werd. Op deze verzamelaar is dit een hemeltergend mooie cover geworden met Steve Baker op zijn huilende Hohner. County Jail is een nummer van de Chicago blues artiest Alfred Field en is een stuwende shuffle met een schroeiend harde harmonica en soepel bijtend gitaarwerk. In de blues traditional Walking Blues steekt Chris de nodige positieve veren in het achterste van Steve via zinnen als “Steve Baker has got it from his head down to his toes, you can hear the blues every time he blows.”
Free Man is geschreven door de folkartiest Tim Woods en is afkomstig van diens album ‘Getting Your Own Back uit 1988, waarop Chris Jones destijds ook meedeed. Een folky ballad, die aan John Martyn doet denken.
Het intro van I Don’t Know doet flink aan Randy Newman’s “Short People” denken, hetgeen door Chris dan ook ironisch wordt opgemerkt. Roadhouses & Automobiles hoort in dezelfde categorie als Can’t Make You Love Me thuis. Een zeer intiem nummer met fraai broeierige harmonica. Lowell George’s Willing is in een zeer atmosferische versie gegoten met sprankelende gitaar en warm huilende harmonica. Akoestische blues kan wel degelijk funky klinken. Dat bewijst Cold Creature met een groovende slidegitaar en een bronstig brullende harmonica. Damn Good Run heeft een loom J.J. Cale geluid waarover dan ook nog eens een swamp nevel hangt.
Elk nummer is gewoon raak op deze verzamelaar, die aantoont dat Chris Jones en Steve Baker feilloos op elkaar aansloten. Hoe zonde is het dan dat één helft van het duo er niet meer is? Een zeer indrukwekkend en respectvolle verzamelaar!
Tracklist:
01. Slow Roll
02. Can’t Make You Love Me
03. County Jail
04. Middle Man
05. Walking Blues
06. Free Man
07. I Don’t Know
08. Roadhouse & Automobiles
09. Willing
10. Cold Creature
11. Damn Good Run
12. Elena’s Smile
13. Coal Tattoo
14. Gotta Look Up
Website: http://www.acoustic-music.de/steve-baker/en
We horen graag je mening! Voeg reactie toe