Format : CD
Label: Blues Mountain Records BMR CD05
Release 24 maart 2023
Tekst: Martin van der Velde
Big Harp George heeft San Francisco als uitvalsbasis. Deze professor in de rechten, die voor zijn werk als politiek commentator en rechten specialist aangaande het Midden Oosten de nodige awards in ontvangst mocht nemen heeft zich een aantal jaren geleden zich helemaal op zijn muzikale carrière gestort. Hij mag ondertussen gezien worden als een van de betere chromatische harmonica spelers. Zelf noemt hij George ‘Harmonica’ Smith, William Clarke en vooral Paul deLay als zijn grootste inspiratiebronnen, muzikanten die allen specialist waren in het chromatische spel. Big Harp George, die zich in het dagelijks leven als George Bisharat laat aanspreken maakt in 2002 zijn debuut als studio muzikant, Otis Grand en Joe Louis Walker nodigen George dan uit om een bijdrage aan de cd ‘Guitar Brothers’ (JSP Records) te leveren. Vier jaar later staat hij wederom met Otis Grand in de studio voor de opnames van de cd ‘Hipster Blues’ (Bliss Street Records). Vanaf dat moment bedenkt George zich dat hij ook onder eigen naam verder zou kunnen. In 2014 verschijnt zijn eerste album onder eigennaam. Voor zijn debuut ‘Chromaticism’ (Blues Mountain Records) heeft hij een keur aan blues muzikanten uit Californië om zich heen weten te verzamelen en zo krijgt hij de nodige ondersteuning van Little Charlie Baty, Kid Andersen, Rusty Zinn en Chris Burns om deze uitgave, die in de Kid Andersen’s Greaseland Studio is opgenomen tot een groot succes te maken. Twee jaar later volgt zijn tweede album ‘Wash My Horse In Champagne’ (Blues Mountain Records), waarop hij weer mag rekenen op de vakkundige ondersteuning van de crème de la crème van de Californische blues scene en de enorme ervaring van Greaseland studiobaas Kid Andersen, die ook niet te beroerd is om bas- en gitaarpartijen in te spelen. Ook voor zijn album ‘Uptown Cool’ uit 2018, dat wederom op Blues Mountain Records verschijnt kan Bisharat op zijn vrienden uit Californië rekenen. George Bisharat ontvangt lovende kritieken op zijn uitgaves, Blues Blast Magazine nomineert hem in 2016 zelfs voor Sean Costello Rising Star Award. Hoewel al ruim de zestig gepasseerd, weet deze gepassioneerde bluesmuzikant in korte tijd behoorlijk naam te maken. Naast het bespelen van de diatonische harp weet Big Harp George door het gebruik van de chromatische harmonica een veel verfijnder en jazzy sound te creëren en onderscheidt zich daardoor van vele andere harmonicaspelers. In 2020 verschijnt zijn voorlaatste album ‘Living In The City’, zijn vierde album dat in januari is opgenomen in de Greaseland Studio van Kid Andersen. George heeft het album opgedragen aan Little Charlie Baty, die een maand na de opnames is komen te overlijden.
En nu ligt daar ‘Cut My Spirit Loose’, de werkwijze is hetzelfde gebleven de studio van Kid Anderson en een lange lijst aan begeleidende muzikanten. De vaart zit er gelijk in met de Westcoast jumpblues ‘It’s Tuesday’. Na de huppelende groovy shuffle ‘Pile Driving Sam’, met heerlijk blazerswerk volgt het jazzy klinkend ‘Give Me The Dark’ waarop we even kort een fenomenaal blazende Big Harp George aan het werk horen. In het daarop volgend instrumentaal gespeelde ‘Bustin’ Out’ permitteert George zich wat meer ruimte om te soleren. We wanen ons even in New Orleans, waarin ook een solerende rol voor de blazers is weg gelegd. We reizen voor ons gevoel door naar Zuid Amerika op het ritme van ‘She Is A Woman’, dat door John Lennon en Paul McCartney is geschreven maar door George volledig naar eigenhand is gezet. ‘My Dog Is Better Than You’ swingt er danig op los met heerlijk solospel van Kid Anderson. Dat Big Harp George alle facetten van het harmonicaspel beheerst blijkt wel op Jump ‘Abu Lula!’. Een jazzy instrumentaal gespeelde track, heerlijk. Na de jazzy swing Prince Of Downward Mobility’ volgt het op een Zuid Amerikaans ritme opgebouwde ‘Ranty Town’. Het tempo gaat omlaag in ‘Behind The Eight Ball’, een slowblues waarin George ons vertelt dat hij op jonge leeftijd een paar maal zegen het gezag is aangelopen. Met het akoestisch gebrachte ‘Take A Knee’ zitten we in gospelsferen. De slowblues ‘Sunrise Stroll’ is het derde instrumentaal gespeelde stuk op dit album. Aan al het goede komt een eind, zo ook aan dit album en wel met kalme sferische ‘Captain Jack’ met verrassend fluitspel van Ben Torres. Genoeg variatie op dit vijfde album van Big Harp George, een album waarop hij aantoont een vaardig songwriter te zijn, een uitstekend zanger en virtuoos op de diatonische en chromatische harp te zijn. Een man die aan deze kant van de plas meer waardering verdient. Een absolute aanrader!
Tracks:
01. It’s Tuesday
02. Pile Driving Sam
03. Give Me the Dark
04. Bustin’ Out
05. She’s a Woman
06. My Dog Is Better Than You
07. Jump Abu Lula!
08. Prince of Downward Mobility
09. Rantytown
10. Behind the Eight Ball
11. Take a Knee
12. Sunrise Stroll
13. Captain Jack
We horen graag je mening! Voeg reactie toe