Ben Poole – Live at the Royal Albert Hall
Format: CD
Label: Manhaton Records
Release date: 6 October 2014
Door: Hans Wolven
Ik kreeg van de redactie van Blues Magazine het verzoek om een recensie te schrijven over Ben Poole met zijn band. Onlangs is de cd op de markt onder de titel Ben Poole Live at the Royal Albert Hall. Ik had nog nooit van deze artiest gehoord, maar bij navraag bij mijn bluesvrienden bleek dat ik toch wel iets had gemist in alles wat er voorbij kwam. Of ik wel eens van Jeff Beck had gehoord. Natuurlijk ken ik die muziek. Al jaren. En toen werd er gezegd dat Ben Poole wel eens de nieuwe Jeff Beck zou kunnen zijn, spitste ik mijn oren. Dat is onmogelijk dacht ik.
Snel de muziek van Ben Poole opgezet. In eerste instantie kwam het nogal ego-achtig over. Weer een mannetje dat zich in beeld probeert te spelen. Maar na een aantal keren geluisterd te hebben en zijn naam gegoogeld te hebben begreep ik meer van zijn muziek. Soms een sausje van Rory Gallagher, dan weer wat van Jeff Beck, maar hij probeert wel zijn eigen stijl vast te houden.
Bij de intro hoor je al waar je mee te maken krijgt. “Let’s Go Upstairs” volgt met een stevig ritme en een geweldige stem. Misschien een Joe Cockergehalte? Dan de gitaarsolo’s. Soms wat egotripperij naar mijn mening, maar wel knap. “Love Nobody More”, een slowblues, met weer die bepalende stem. Lekker relaxed. “I Know I’m losing You” klinken de licks herkenbaar.
Lekker stevig. “Mr. Pitiful”, is voor mij een nummer als dertien uit een dozijn. Niet hoogstaand dus. “It Doesn’t Have To Be That Way” komt erin als een slow blues en klinkt als een melodieuze ballad. Net of ik dit eerder heb gehoord. “Leave It On” volgt ook als een slow blues. Ingetogen zingt hij zijn verhaal. Als de stem nog iets rauwer zou zijn geweest, had het een broer van Joe Cocker kunnen zijn. “Have You Ever Loved A Woman” begint met het zuivere gitaar geluid van Ben Poole. Het nummer doet mij gelet op de opbouw wel wat denken aan de muziek van Fleetwood Mac in de beginjaren. De licks klinken herkenbaar. Hij zingt het gaaf. En speelt als een vakman. “Starting All Over Again”, het laatste nummer van dit album is een mooi afsluiter. Melodieus gespeeld en meeslepend gespeeld.
Een album dat goed is geproduceerd en prima gemixed. Complimenten voor de technici. Een album dat je, na het diverse keren hebt gehoord, leert waarderen! Een album dat er wezen mag.
1. Intro
2. Let’s Go Upstairs
3. Love Nobody No More
4. (I know) I’m Losing You
5. Mr. Pitiful
6. It Doesn’t Have To Be That Way
7. Leave It On
8. Have You Ever Loved A Woman
9. Starting All Over Again
Website: www.benpooleband.com
We horen graag je mening! Voeg reactie toe