My Baby – My Baby Loves Voodoo!
Embrace Recordings. November 2013
Cosmox.nl, BluesCD’s online bestellen
Tekst: Patrick Struijker Boudier (http://twitter.com/p_okee)
Indrukwekkend debuutalbum van de Amsterdamse band My Baby imponeert met een bijzonder smakelijk brouwsel van blues, soul, gospel en een flinke snuf funk. Een zeer volwassen plaat met krachtige vocalen en hypnotiserende ingrediënten.
My Baby is afkomstig uit Amsterdam en bestaat uit Cato van Dijck (zang en gitaar), Daniel de Vries (gitaar) en Joost van Dijck (drums en zang). De zeer invloedrijke bassist Larry Graham Jr. – die onder meer gespeeld heeft in Sly and the Family Stone en in Graham Central Station (waarvan hij ook oprichter was) – hoorde de band, was diep onder de indruk en nam My Baby vervolgens op sleeptouw.
Die connectie met Larry Graham Jr. verklaart wellicht dat er een fijne portie funkinvloed op de plaat te horen is. Daarnaast is het ook gospel, blues en soul, heel veel soul dat van het album afspat. Zelf omschrijft de band op de Facebookpagina hun muziek als Delta Trance Louisiana Dub. Eén ding is zeker, in een trance ben je zeker na het beluisteren van de plaat.
Het album opent met No Depression dat wat thematiek de grote depressie in de jaren dertig van de vorige eeuw aansnijdt. Een ingetogen nummer met een muzikale backing die zich terughoudend opstelt, wat wel past bij de tekst van de song. Het refrein in het nummer is bijna gospelachtig. Ingetogen is wat Mad Mountain Thyme juist niet is. Een dreigende gitaarriff die elk moment tot uitbarsting lijkt te komen, inhoudt om er vervolgens vol met gestrekt been in te gaan. Het nummer doet me wat betreft tempowisseling en intensiteit erg denken aan Mellow Down Easy in de uitvoering van Jason Ricci & New Blood. Heerlijk nummer!
Out On Gin klinkt warm en zwoel, Money Man en Got A Habit ongelooflijk funky en Juno Moneta als een krankzinnige voodoomix van soul, psychedelische blues en jaren zeventig funk. Singin’ In Chains is de heartbreaksong van de plaat met kippenvel vocalen en emotie die werkelijk uit elke noot gutst. Kippenvel is ook Tribulations. Funk horen we ook op Take It As A Warning dat meer dan andere nummers op de plaat Sly and the Family Stone echoot. Masters Of War tenslotte krijgt zo’n grondige onderdompeling in gejaagdheid, urgentie, funk, soul en blues dat het nauwelijks nog te herkennen is als een cover van Bob Dylan.
Bij alle nummers is het de bijzonder krachtige stem van Cato van Dijck die de speakers uit knalt. Dat en gecombineerd met een doordringende muzikale begeleiding van Daniel de Vries en Joost van Dijck en een strakke productie maakt deze plaat een welhaast onNederlands album. Werelddebuut.
Ik ben zeer benieuwd hoe My Baby live is, want deze plaat smaakt absoluut naar meer. De band staat in januari in ieder geval op Eurosonic/Noorderslag, in 28 december in het Patronaat Café in Haarlem en doet ook nog een aantal instore optredens. Voor een overzicht van gigs zie www.mybabywashere.com/?page_id=13
1. No Depression 3:54 min.
2. Mad Mountain Thyme 4:10 min.
3. Out On Gin 4:53 min.
4. Money Man 4:19 min.
5. Juno Moneta 3:56 min.
6. Singin’ In Chains 2:48 min.
7. Got A Habit 3:52 min.
8. Take It As A Warning 3:30 min.
9. Shameless 3:25 min.
10. Masters Of War 6:08 min.
11. Leave For Good 3:05 min.
12. Tribulations 2:23 min.
13. Good Gin Blues 16:00 min.
Website www.mybabywashere.com
nou nou, ik vind het overdreven gedoe hoor deze recensie. Ik heb het album en het gaat me wat vervelen; de productie is op zich goed maar door het gebruik van dezelfde instrumenten heel erg hetzelfde. Daarnaast is het niet zo bijzonder wat ze maken want zet maar een album op van Staple Singers.