Ash Grunwald – Mojo
Format: CD – Vinyl – Digital / Label: Bloodlines Music
Releasedatum: 30 augustus 2019
Tekst: Ella-Milou Quist
‘Mojo’ is het negende studioalbum van de Australische bluesgitarist en zanger Ash Grunwald. Het album is het eerste van Grunwald met het nieuwe label Bloodlines Music, met wie hij dit jaar in zee ging en is opgenomen in Los Angeles en Australië. De plaat werd geproduceerd door Brian Brinkerhoff, L.A. producer en songwriter Carla Olson en Ash zelf.
Grunwald’s laatste album ‘Now’ stamt alweer uit 2015. Naar eigen zeggen heeft ‘Mojo’ zo lang op zich laten wachten omdat de nummers een documentatie zijn van de afgelopen vijf jaar, waarin Ash’ leven niet op rolletjes liep. Hij heeft een donkere en turbulente tijd achter de rug. “Op dit punt vertegenwoordigt Mojo een reis door mijn eigen vallei van duisternis en aan de andere kant naar de frisse, zonovergoten glorie van optimisme en positiviteit. Dit klinkt misschien als een cliché, maar wanneer je het hebt beleefd, voelt het heel anders.”
Grunwald besloot voor deze plaat een blikje artiesten open te trekken om hem, dan wel vocaal, dan wel instrumentaal, bij te staan. Het zal niet verbazen dat de nummers Ain’t My Problem met The Teskey Brothers en Waiting Around To Die met Josh Teskey, de frontman van The Teskey Brothers, de meeste indruk maken. Dit komt vooral vanwege het van soul doordrenkte stemgeluid van Josh dat een combinatie is tussen Otis Redding en Chris Robinson (The Black Crowes, Chris Robinson Brotherhood). Ash’ mede Aussies zijn helemaal hot and happening op dit moment en verkopen de ene zaal na de andere over de hele wereld uit.
Waiting Around To Die is naast de fantastische vocale omlijsting door Josh Teskey om nog een andere reden één van de meest indrukwekkende nummers; niemand minder dan gerenommeerd bluesgitarist Joe Bonamassa speelt erop mee en ook de uit Melbourne afkomstige bluesmuzikant Ian Collard doet een duit in het zakje. Bijzonder zijn ook de liedjes Hammer en Whipping Boy met de op 20 januari 2018 overleden R&B, blues- en soulzanger, songwriter en gitarist Terry Evans. Met zijn diepe donkere soulstem wist hij te raken vanaf de eerste noot en zijn doorleefde sound kleurt prachtig bij Ash’ cleane, soulvolle zangstem.
Op How Many More Years horen we een eveneens inmiddels overleden Amerikaanse bluesgitarist en zanger; Eddy ‘The Chief’ Clearwater. Clearwater overleed op 1 juni 2018 en stond vooral bekend om zijn Chicago Blues sound. Iets wat ook duidelijk terugkomt in Grunwald’s muziek. Het vormt de hoofdmoot op ‘Mojo’. Maar ook uitstapjes naar bluesrock, New Orleans blues en jazz, slavenmuziek, funk en soul worden niet geschuwd.
Om de Chicago Blues klank extra kracht bij te zetten vroeg Ash lead vocalist van The Cat Empire, gitarist, singer-songwriter en trompettist Harry James Angus, om zijn steentje bij te dragen met blazerspartijen op Human en 3AM.
Human is overigens een cover van de immens populaire Britse artiest Rag ’n’ Bone Man (Rory Graham). Grunwald heeft er door zijn zware gitaarwerk echt een bluesrock tint aan gegeven en de blazerssectie geeft het nummer een onvervalst Chicago Blues en New Orleans jazz smaakje mee. Hoewel het een goed uitgevoerde cover en een mooi eerbetoon is met een geheel eigen sound, haalt het bij lange na niet de magie die het origineel heeft. Het liedje voegt niet per se iets toe en had net zo goed achterwege gelaten kunnen worden. ‘Mojo’ heeft een dergelijke cover echt niet nodig.
Voor de bluesrock kant van de cd werd mondharmonica speler, frontman en lead vocalist van The Fabulous Thunderbirds, Kim Wilson opgetrommeld om zijn vuige harmonica- en gitaarspel te laten schitteren in Trouble’s Door en Goin’ Out West. Overigens is Wilson niet de enige die over serieuze mondharmonica skills bezit; het is Ian Collard’s spel die je hoort op Waiting Around To Die en How Many More Years. Alsof de lijst aan artiesten die hebben meegewerkt aan ‘Mojo’ nog niet lang genoeg is komen ook de Australische countryzangeres Kasey Chambers op het funky Whispering Voice en de eveneens Australische singer-songwriter Mahalia Barnes op Human, Trouble’s Door en Mountain voorbij.
Tussen al die namen is het Ash Grunwald zelf die de eindjes aan elkaar knoopt en de show steelt op ‘Mojo’ met zijn expressieve gitaarwerk vol met cleane, levendige gitaarsolo’s, grungy distortion ritmegitaren, diepe soulvolle toon in zowel zijn spel als zijn zang en zijn uitmuntende verhalen vertellende skills. Alle gastoptredens voegen iets extra’s toe aan de nummers waarin Ash de artiesten alle vrijheid geeft, maar toch wijkt het niet af van Grunwald’s unieke sound. En dat is heel knap.
Omdat de Australische bluesgitarist door zo’n diep dal is gegaan de afgelopen jaren en zichzelf weer hervonden heeft, is ‘Mojo’ zijn meest intense en persoonlijke plaat tot nu toe. Misschien zelfs ook wel zijn beste werk tot nu toe.
Tracklist:
01. Hammer (featuring Terry Evans)
02. Ain’t My Problem (featuring The Teskey Brothers)
03. Waiting Around to Die (featuring Joe Bonamassa, Josh Teskey and Ian Collard)
04. Whispering Voice (featuring Kasey Chambers)
05. Human (featuring Mahalia Barnes and Harry Angus James) (geschreven door Jamie Hartman, Rory Graham)
06. Trouble’s Door (featuring Mahalia Barnes and Kim Wilson)
07. Mountain (featuring Mahalia Barnes)
08. 3AM (featuring Harry James Angus and Ian Collard)
09. How Many More Years (featuring Eddy ‘The Chief’ Clearwater and Ian Collard)
10. Whipping Boy (featuring Terry Evans)
11. The Boogie
12. Goin’ Out West(featuring Kim Wilson)
Website: Ash Grunwald
We horen graag je mening! Voeg reactie toe