Andreas Diehlmann Band – Live 2019
Format: CD – Digital / Label: Mountain Meadow Studios Records
Releasedatum: 1 maart 2019
Tekst: Peter Marinus
Als je met een goed livealbum te maken hebt, wil je zo snel mogelijk naar een optreden van de desbetreffende band of artiest toe. En dat is nou precies wat er met mij gebeurde na het beluisteren van dit livealbum, hun derde album, van de Duitse Andreas Diehlmann Band.
Dit trio, onder aanvoering van gitarist en zanger Andreas Diehlmann, bijgestaan door bassist Volker Zeller en drummer Tom Bonn, weet namelijk op een prima wijze de opwinding en energie van hun optredens op de schijf vast te leggen.
We hebben hier te maken met spijkerharde bluesrock, die zeer zeker zal aanspreken bij fans van bijvoorbeeld Walter Trout of Stevie Ray Vaughan en zeer zeker bij fans van ZZ Top!
Er wordt geopend met een cover FleetwoodMac’s Oh Well. Deze klassieker is op prima wijze omgezet naar een modernere en hardere bluesrock versie met Andreas op zijn hard gierende gitaar. Stuwende drums starten het hard riffende ComeAnd Get It, dat door de gromzang van Andreas richting het geluid van ZZ Top trekt. De stoom slaat echt van deze rocker af! Gone is een slowblues met een hoog “Need Your Love So Bad” gehalte, hetgeen niet storend is door het gevoelige en toch harde gitaarspel van Andreas.
In de lomp pompende boogie Your Blues Ain’t Mine heb je continu de neiging om “howhowhow” mee te gaan brullen. Dat zegt genoeg over het ZZ Top gehalte in dit nummer met de verschroeiend harde gitaar van Andreas. All Along The Watchtower is een cover van het Bob Dylan nummer, natuurlijk in de Jimi Hendrix versie. Deze uitvoering mist toch wat van de funky power van Hendrix. Gelukkig overtuigt het gierende en snerpende spel van Andreas wel en is het ingetogen middenstuk verrassend. I Don’t Know is een luie, stevige funky bluesrocker waarin Andreas een spijkerharde gitaarsolo tevoorschijn tovert.
De cover van de Don Nix klassieker Going Down is een verpletterend pompende versie met een duel tussen de gitaar en de bas. De volgende gloeiende boogie wordt daarna ingezet met Rita, met wederom veel dank aan ZZ Top. Datzelfde geldt ook voor Gonna Raise Hell. Hoezo “Beer Drinkers And Hell Raisers”? De slowblues Hard Times kan moeiteloos aansluiten bij een “Red House” of bij het langzamere SRV materiaal. OK, doe het hoofd alvast maar naar beneden, laat het haar (voor zover nog aanwezig) maar wapperen en beuk maar mee in het pompende Head Down Low.
Als afsluiters heeft Andreas gekozen voor een tweetal covers, namelijk Hey Joe en Purple Rain. Leuk en herkenbaar voor het publiek natuurlijk, maar deze covers hadden wat mij betreft wel mogen ontbreken.
Ik ga de concertagenda maar eens goed in de gaten houden en hoop dat The Andreas Diehlmann Band gauw eens in ons land optreedt. Dit prima livealbum geeft daar namelijk alle redenen voor!
Tracklist:
01. Oh Well
02. Come On And Get It
03. Gone
04. Your Blues Ain’t Mine
05. All Along TheWatchtower
06. I Don’tKnow
07. Going Down
08. Rita
09. Hard Times
10. Opposites Attract
11. Head Down Low
12. Gonna Raise Hell
13. Hey Joe
14. Purple Rain
Website: Andreas Diehlmann Band
Ga de band vanavond zien bij Blues in Nottüln en maak verslag en tevens interview. Ben benieuwd!