Alastair Greene – Dream Train
Format: CD / Label: Rip Cat Records
Releasedatum: 20 oktober2017
Martin van der Velde
Alastair Greene loopt al weer ruim 20 jaar mee in de muziek business, deze zanger-gitarist komt op 18 april 1971 in Santa Barbara, CA ter wereld. Muziek wordt hem met de paplepel ingegoten. Zijn moeder speelt piano en heeft een behoorlijke platencollectie die vele klassiekers van onder andere de Beatles, Stevie Wonder en Elton John bevat. Maar ook klassiek in huize Greene, zijn vader luistert in die tijd veel naar Beethoven en Bach. Ook zijn grootvader, Chico Alvarez die in de veertiger- en vijftigerjaren trompet speelt in de band van Stan Kenton. Aanvankelijk begint Alastaire in de voetsporen van zijn moeder pianolessen te volgen en speelt hij een tijdje saxofoon, maar wanneer hij op highschool de gitaar ontdekt is hij helemaal in de ban van dit instrument. Zijn talenten ontwikkelen zich snel en het lukt hem een beurs te ontvangen voor een muziekstudie aan het Berklee College of Music in Boston, Massachusetts. Wanneer hij na twee jaar weer terug is op Californische bodem begint hij in lokale formaties blues en rock muziek te spelen. Ondertussen heeft Alastair Greene een internationale naam opgebouwd en is hij te horen op albums van rock iconen als Alan Parson (‘A Valid Path’, 2006, ‘Sirius’, 2009, ‘LiveSpan’, 2013 en ‘Live In Colombia’, 2016), Aynsley Dunbar (‘Mutiny’, 2008), Glen Phillips (‘The Coyote Sessions’, 2012) maar ook gerenommeerde bluesmuzikanten als Mitch Kashmar (‘Wake Up And Worry’, 2005) en Franck Golwasser (‘Bluju’, 2007) onderkennen zijn vaardigheden op gitaar en vragen hem mee te spelen op hun producties. Hij heeft tijdens zijn vele touren mogen openen voor The Fabulous Thunderbirds, Robin Trower, John Mayall & The Bluesbreakers, Lonnie Brooks, Chris Thomas King, Lucky Petersen, Jonny Lang, Billy Boy Arnold, Joe Bonamassa, Mike Campbell’s Dirty Knobs en vele anderen. In 2002 verschijnt zijn eerste album ‘A Little Wiser’, dat op het Riastala Music Label het levenslicht ziet. Een jaar later verschijnt op het zelfde label het album ‘Live At L.A.’, ook wel Official Bootleg genoemd. Pas in 2009 verschijnt er nieuw materiaal van Alastair Greene, ‘Walking In Circles’ (Riastala Music) lijkt een breder publiek te bereiken, doordat zijn naam ondertussen al aardig gevestigd is. Een verzameling opnames uit de periode 2001 tot en met 2012 verschijnt als ‘Now And Agian’ (Riastala Music) op cd en is alleen tijdens de shows van de band verkrijgbaar. Een heus verzamelaars object voor liefhebbers heden ten dage, omdat het een aantal niet eerder verschenen opnames bevat. In 2014 komt Greene onder contract bij Delta Groove Productions / Eclecto Groove Records waarvoor hij ‘Trouble At Your Door’ opneemt en via dit label door zijn goede distributie een nog groter publiek weet te bereiken.
Met zijn touring band en vele gerenommeerde gasten heeft hij nu voor Rip Cat Records het album ‘Dream Train’ opgenomen. Een album dat in de categorie stevige blues valt en waarop we naast bluesrock een vleugje southern rock bespeuren. Mogelijk dat dat door het slidespel komt dat veelvuldig in de openingstrack en gelijk titeltrack van het album Dream Train aanwezig is. De band gaat er stevig op los en houdt de vaart in de fraai opgebouwde boogie Big Bad Wolf, die van een ruig gitaar randje is voorzien er goed in. Nome Zayne pompt er vervolgens weer flink op los, dikke vette gitaarpartijen van Greene in dit stevig op bluesrock leunend nummer, dat door Billy Gibbons van ZZ Top is geschreven. Tijd voor de eerste gasten, niemand minder dan toetsenist Mike Finnigan en gitaarvirtuoos Walter Trout. Waar Finnigan voor een heerlijk Hammond tapijtje zorgt, daar gaan de beide gitaristen een heerlijk duel aan in de slowblues Another Lie. Een eerste hoogtepunt op dit album! Even flink gas terug in Song For Rufus, een akoestisch gespeeld instrumentaal nummer dat Alastair heeft opgedragen aan zijn overleden kat, wat Greene als een enorm gemis ervaart. Maar gelijk weer door met stevige vette bluesrock in I’m The Taker. Op naar het volgende hoogtepunt, het sleept, het grooved, het swingt, het kraakt, piept, knalt, wordt voorzien van gedegen mondharmonicawerk door een van mijn meest favoriete harpspeler van deze tijd Dennis Gruenling! DareDevil, waarin bassist Jim Rankin en drummer Austin Beede een ijzersterk fundament leggen voor Greene en Gruenling. Genieten, van begin tot eind. Debbie Davies komt op gitaar ondersteunen in het funky Grateful Swagger, een groovende met een flinke dosis rock gespeelde instrumental. Op Rain Stomp blijkt wel weer hoe gevarieerd de slidegitaar kan klinken, waar het op de rest van de schijf juist voor het southern rock tintje zorgt, ontstaat hier door het slidespel juist hier weer heel authentiek sfeertje. Op Demons Down en Down To Memphis, waarop Mike Zito als laatste gast komt ondersteunen keert Greene weer terug naar stevige bluesrock met southern rock invloeden met gedegen slidespel. In het instrumentaal gespeelde Iowa tapt Greene uit een heel ander vaatje. Met een open en clean gitaargeluid weet hij een zeer sfeervolle ballad-achtig nummer neer te zetten, dat voor een aangename verrassing op dit album zorgt. Met een swingend en groovend Lucky 13 komen we aan bij het eind van dit fraaie album.
Alastair Greene heeft met ‘Dream Train’ een uiterst gevarieerd album afgeleverd. Eens te meer toont hij aan dat hij een zeer vaardig gitarist is, maar ook zijn stem mag er zijn, krachtig maar gelijk ook heel relaxed en aangenaam. Op ‘Dream Train’ komen bluesrock, southern rock, funk, swing en authentieke blues op vakkundige wijze samen. Slechts één advies, de volume knop flink ver open, dan komt ie nog beter tot zijn recht.
Tracks:
01. Dream Train
02. Big Bad Wolf
03. Nome Zayne
04. Another Lie
05. Song For Rufus
06. I’m The Taker
07. DareDevil
08. Grateful Swagger
09. Rain Stomp
10. Demons Down
11. Iowa
12. Down To Memphis
13. Lucky 13
Website: Alastair Greene
super bluesrocker weer een nieuwe icoon die gelukkig leeft. RIP SRV