Michael Burks
Cafe De Buurvrouw, Winterswijk
1 november 2009
Tekst : Andre Wittebroek , Foto’s : Marco van Rooijen
Zondagavond 1 november was het eindelijk zover : Michael Burks in mijn woonplaats!
Zoals eerder in BluesMagazine verteld, hebben Hans Derksen van bluescafe De buurvrouw en ondergetekende hem weten te strikken voor een optreden hier. Nadat ik Michael op het Grolsch Bluesfestival in Schoppingen gezien en na afloop gesproken had , was ik zo onder de indruk van hem, dat ik hem z.s.m. naar Winterswijk wilde halen.
Maar hoe? Richard Hoelscher van het festival en Hans waren de nodige schakels, waarna Hans hem via zijn manager in Italie kon regelen!
Michael Burks Interview
Voor zijn show was er voldoende tijd voor een interview en het werd een erg gezellig gesprek wat zich na de show nog voortzette tot in de kleine uurtjes met de nodige wiskey!!
Een buitengewoon goedgehumeurde Michael begon het gesprek met een bulderende lach toen ik hem een foto van ons beiden liet zien uit Schoppingen.
-Hoe ben je in de bluesmuziek terechtgekomen?
Michael : Mijn vader was bluesmuzikant en speelde bas in de Juke Joints maar overdag was hij metaalarbeider. Hij kreeg een ongeluk, kon zijn werk niet meer doen en we verhuisden naar Arkansas. Daar begon hij een cafe De Juke Joint waar veel livemuziek werd gespeeld. Mijn vader ontdekte dat ik muzikaal was en vanaf mijn 5de begon ik met gitaarspelen. Jaren van oefenen later werd ik gitarist in de huisband. Toen het cafe sloot begon ik met optredens , eerst in de buurt en later verder in het land en zo is het ontstaan . Plus dat ik een neger ben en die spelen vooral de blues of soul……….Weer die aanstekelijke lach!
-Op je CD´s sta je meestal afgebeeld met een Flying V maar in Schoppingen speelde je op een Les Paul, waarom geen Flying V?
Michael : Vanwege de kosten, wij nemen alleen de hoogst noodzakelijke spullen mee als we naar Europa gaan. Geen drumstel, orgel , extra gitaren e.d. Het is gewoonweg te duur , we zijn niet zo bekend en moeten de kosten goed in de gaten houden. Vanavond dus geen Flying V maar mijn Dr Z Cleveland versterkers en de door Sam Miles handgebouwde Thunderbird. Deze had ik ook in Schoppingen.
-In Amerika ga je ook regelmatig mee met een Bluescruise , wat moet ik mij daar bij voorstellen?
Michael : Een normale bootcruise met veel bluesmuziek. Er zijn ongeveer 1400 gasten aan boord plus zo´n 150 artiesten. Deze doen allemaal liveoptredens. Ik deed er soms 4 op een dag. We spelen in onze eigen bezetting maar er wordt ook erg veel gejamd, vooral s ávonds laat en dan in The Pianobar vaak totdat het licht wordt. Ik vind het erg leuk om ook met anderen muziek te maken bijv. Anthony Gomes .Tijdens deze jams spelen we veel jazz, I love to play jazz! Blues en jazz zijn mijn dingen. Tijdens de normale optredens kom ik zelden aan jazzspelen toe, we zijn een bluesband en dat hoort het publiek het liefst en daar komen ze ook voor.
-Ik begreep dat veel bluesartiesten graag in Europa spelen, geldt trouwens ook voor jazz denk ik. Jij ook?
Michael : Europa is voor ons artiesten erg interessant om diverse redenen. Op een tour kunnen we meer optredens boeken vanwege de geringere afstanden, goedkoper dus. De Euro is ook gunstiger dan de dollar en men waardeert hier de muziek meer. In Amerika gaat het vaak meer om drinken, feesten en hier luistert men meer naar de muziek. We zijn hier graag , de mensen bij onze shows in Europa zijn erg relaxed en aardig.
-Een laatste vraag. Joe Bonamassa heeft een bluesclinic gedaan op mijn school met het project Blues In the Schools. Weet jij van het bestaan ervan?
Michael : Jazeker, ik doe het zelf ook!! De BITS die ik gedaan heb gaan via een organisatie in South Carolina Fruitman Jackson. Deze bestaat al enkele jaren en ik deed ze in Chicago. Erg leuk om te doen en Joe Bonamassa doet er veel voor en daar heb ik heel veel respect voor, goede muzikant die Joe!
-Zou je een BITS willen doen op mijn school als het een keer uitkomt?
Michael grijpt zijn pen, noteert zijn privé/emailadres en grijnst:
As soon as possible, waarna hij wegbeent richting podium …
Concert Verslag Michael Burks 1 november 2009 Winterswijk
Het concert zelf in het kort.
Na enkele problemen met de installatie begonnen de heren rond 17.45 uur. Er waren dik 100 man en het was gezellig druk. Het podium stond buiten in de tuin en er waren tenten opgezet omdat de weersvoorspelling niet goed was en dat bleek later inderdaad waar te zijn! Toen ik Michael om een setlist vroeg zei hij dat ze die nooit hadden. Ze beginnen te spelen en zien wel welke nummers ze doen. Veel mensen hadden de band nog nooit live gezien maar na afloop was een ieder laaiend enthousiast. Wat zijn deze jongens goed. Wie niet is geweest heeft wat gemist hoor ik velen zeggen.
Het weekend van 14/15 november speelt Michael Burks nog in Belgie … check concert agenda en ga dat zien!
Het gitaarspel, de TOON, de klankkleur, het ritme, het vakmanschap, de stem alles klopte gewoon. Heerlijke donkere blues met BALLEN!
Na ongeveer 2 en een half uur spelen, zonder pauze!, is het dan voorbij. Ze speelden ook het nummer MAKE IT RAIN van de gelijknamige CD, en DAT deed het. Bij het begin van de show begon het te hoosen, te stormen, te gieren, te lekken maar wat een mooie, donkere sfeer. De omstandigheden waren nagenoeg perfect, hoe raar het ook klinkt!
Alles paste in elkaar.
Hoogtepunten van de show kan ik niet noemen, teveel maar toch:
Mijn persoonlijke favoriet Empty Promises, Salty Tears, het jazzy gespeelde Hard Come Easy Go, het swingende Hit the Ground Running en ga zo maar door………
Na afloop nog uren met de bandleden nagezeten en gekletst. Diep in de nacht de band naar het hotel en ik ?
… Op de fiets , in het donker, in de stromende regen naar huis. De blues?????
MAKE IT RAIN Michael. You made it!!!!!!!!!!!!!
Wat een prachtdag!
P.S. Hans bedankt voor de organisatie, Gerrit voor het komen uit Utrecht, Marco voor de foto´s, de bandleden en alle mensen die gekomen zijn. Michael zelf vond het ook geweldig en beloofde terug te komen zo snel het kan!
De band:
Michael Burks – gitaar en zang
Wayne Sharp – toetsen
Chuck Louden – drums
Cliff Moore – bas
Meer foto’s : www.flickr.com/photos/bluesmagazine/sets/72157622749248546/
Website Michael Burks : www.michaelburks.com
geweldig!
dank je André voor het verslag, interview en je hulp!
Het was echt een super concert, heb echt genoten!
Ik zou zeggen, op naar de volgende topper!
Tof verslag en interview ! Goed gedaan Andre !
He Andre,
Dank dat je deze blues gigant(letterlijk&figuurlijk) naar Nederland hebt weten te halen!!
Dit was zo’n avond waar we het over een paar jaar,als Burks in de grotere zalen speelt,nog vaak over zullen hebben: ‘weet je nog toen in Winters in die(lekkende)tent…’
Super!
Andre bedankt dat je je nek hebt durven uitsteken voor de blues!!!
Inderdaad, wat een gigant. Onbegrijpelijk dat men in Hoogland en Apeldoorn deze band aan zich voorbij heeft laten gaan. Gelukkig heb ik er bij mogen zijn. Er gebeuren mooie dingen daar in Winterswijk.
@Gerrit
“Hoogland” heeft zelfs een kanjer als Scott McKeon geweigerd, tot een aantal malen toe! Begrijp jij dat? Nou, ik zeker niet !
Klasse dat Michael Burks in Winterswijk stond.
Ik weet uit ‘betrouwbare bronnen’ dat het niet zo slim is gespeeld door zijn europese manager ($ waarschijnlijk)
Zondag nog in Belgie te zien trouwens!
Gerrit,
Misschien staat Michael wel op Highlands II in mei 2010.
Anders vraag je toch aan de eigenaren waarom, die niet in de Noot en het bluescafe stond.
Trouwens in 2000 stond ie al op de Bluesestafette, 2002 Het Moulin Bluesfestival en in 2003 An Evening With The Blues. Dus hij is al vaker geweest. Maar waarschijnlijk niet opgevallen.
Dag Bert, en na de bluesestafette nog een keer solo in de kleine zaal van Vredenburg tijdens de maandelijkse bluesavonden aldaar.
Gezien de ontwikkelingen in politiek Amersfoort is het nog maar de vraag of Highlands wel doorgaat in 2010.
Michael heeft woord gehouden en een Blues In The Schools gedaan op mijn toenmalige school. Was top. Echt een kanjer die helaas even later is overleden aan een embolie op het vliegveld na een vlucht uit Europa. Ik mis hem nog steeds….