KING OF THE WORLD INTERVIEW

STEF DELBAERE

Onlangs verscheen ‘Royal Ten’, het nieuwe album van King of the World waarmee het tienjarig bestaan van de band nog eens van extra glans is voorzien. Na vijf eerdere albums, waarvan één live-registratie, is ook nummer zes uitstekend ontvangen door publiek en diverse uiteenlopende media. Een bijzonder knappe prestatie gezien het feit dat er de afgelopen jaren enkele veranderingen in de personeelsbezetting hebben plaatsgevonden waarna vervolgens ook nog eens de pandemie genadeloos rond raasde en met name de cultuursector keihard wist te raken. Tot groot genoegen van zowel muzikanten als de vele muziekliefhebbers zijn de live-activiteiten van King of the World inmiddels hervat. Voor enkele optredens is een nieuwe datum gevonden maar in februari hebben de eerste uitverkochte optredens al kunnen plaatsvinden. 14 April wordt het jubileum uitgebreid gevierd met een eenmalige jubileumshow in Cultuurpodium De Boerderij te Zoetermeer. Met gitarist Stef Delbaere blikken wij vooruit op dit feestje maar kijken we ook even terug op zijn eerste ervaringen sinds zijn toetreding in 2019 als nieuwe gitarist van de band.

Tekst: Jeroen Bakker

Bluesmagazine volgt de band al sinds het prille begin en sprak zodoende eerder al eens met toetsenist Govert van der Kolm en gitarist/mede-oprichter Erwin Java. De gitaarheld is er al sinds enige tijd niet meer bij. Via een gouden tip van Leif de Leeuw kwam Stef Delbaere in beeld. Een zeer getalenteerde Belgische gitarist uit Gent.
Het bleek op alle fronten, nou ja, behoudens de taalbarrière dan, een regelmatig terugkerende grap van de andere bandleden, een perfecte match te zijn. Hij herinnert zich de vuurdoop nog goed: “Het was ergens in Erwin Java-land, de streek waar hij oorspronkelijk vandaan komt en waar veel van zijn fans woonachtig zijn, toen iemand na het optreden op mij af stapte met tranen in zijn ogen. Hij vertelde mij dat hij mij als vervanger van zijn held graag ‘een kutgitarist’ had gevonden maar dat hij toch echt zijn waardering wilde uitspreken voor mijn gitaarspel. Dat zijn echt ervaringen die bijblijven.”

King of the World - Royal Ten (album cover)

De bescheiden Zuiderbuur zegt, hoewel nog betrekkelijk kort vast bandlid, blij te zijn om dit 10-jarig jubileum mee te kunnen vieren en te kunnen bijdragen aan de voortzetting van de band. “Het was niet de gemakkelijkste periode om toe te treden en om één van de mede-oprichters te vervangen. Reizen vanuit België was zelfs korte tijd illegaal dus het was onmogelijk om steeds de grens te passeren. Kort daarvoor stopte zelfs drummer Fokke de Jong bij King of the World om Johan Derksen te begeleiden in de theaters met zijn ‘Sound of Blues and Americana’. Met de komst van zijn vervanger Marlon Pichel is dat echter goed afgelopen en kunnen wij trots zijn dat het allemaal is door gezet.” De komst van Marlon en Stef hebben een nieuwe energie in de band gebracht die voor zowel de twee nieuwkomers als voor de twee ‘oudgedienden’ verfrissend en bovenal ook leerzaam werkt.

Hij herinnert zich nog goed de vuurdoop, een heel lange autoreis door Duitsland voor enkele try-outs nadat de band in de nieuwe samenstelling slechts één keer bij elkaar was gekomen. Als een voorloper van het op dat moment nog onbekende ‘isolatie-fenomeen’ werden lange afstanden afgelegd: “Waneer je negen uur samen in een auto zit dan leer je elkaar wel kennen”. Er bleek een prima klik te zijn ontstaan. Stef was tot vlak voor zijn entree bij King of the World nog nauwelijks bekend met de muziek van het viertal. Zijn enthousiasme groeide snel toen hij niet alleen kennis maakte met de muzikale kwaliteiten van de bandleden maar ook de kwaliteit van het zelfgeschreven materiaal ontdekte. “Veel bluesbands beschikken over zeer bekwame muzikanten maar de kwaliteit van de liedjes laat dikwijls te wensen over. Bij King of the World bleek dat absoluut niet het geval te zijn.” Op het hoogtepunt van de lockdown kwamen de vier bij elkaar om samen te werken aan het nieuwe album. “Eigenlijk was ‘Eyes of a Child’ het enige nummer dat echt van kop tot staart al gereed was. De rest moest nog geschreven worden en daar is door de gehele band aan bijgedragen.” Zijn eigen ideeën komen dikwijls voort uit gitaar-riffs. Goede voorbeelden daarvan die op ‘Royal Ten’ terecht zijn gekomen zijn ‘Run Run Run’ en ‘Money Talks’. Ik geniet nog het meest van de nummers die ontstaan wanneer we samen muziek maken. Op het vorige album had ik een heel sterk emotionele band met ‘Life After You’. Op het nieuwe album heb ik een speciaal gevoel gekregen bij het inspelen van ‘Time To Say Bye Bye’, een heerlijke old-skool blues die mij deed terugdenken aan vroegere tijden toen ik begon als gitarist. Het is vergeleken met het vorige album ook een heel ander gevoel qua druk om Erwin te moeten vervangen. Ik voelde mij nu dan ook een stuk meer comfortabel vergeleken met toen. Dat komt mede ook door de reacties van de fans en ik denk dat je nu ook kunt horen dat ik meer ontspannen speel”. De komst van Marlon en Stef hebben een nieuwe energie in de band gebracht die voor zowel de twee nieuwkomers als voor de twee ‘oudgedienden’ verfrissend en bovenal ook leerzaam werkt.

Voor de bijzondere show in Zoetermeer zijn al voorbereidingen getroffen. Het publiek kan rekenen op interessante combinaties en fijne verrassingen. De muzikanten kennen elkaar allemaal via eerdere samenwerkingen. Voor Stef wordt de ontmoeting met Matt Schofield weer iets om zich enorm op te verheugen. “Matt Schofield is iemand die ik werkelijk fantastisch vind. We hebben elkaar ooit eens ontmoet op Terneuzen en ik heb toen samen met hem gespeeld nog voordat ik bij King of the World kwam. De jongens hebben hem al eens begeleid als The King’s Rhythm Crew dus we zijn geen onbekenden voor elkaar. Zij hebben hem gevraagd of ik met hen mee mocht jammen in Porgy & Bess en daarna heb ik uitgebreid met hem kunnen praten. Het was super-intimiderend voor mij want ik vind hem een grootheid, echt een van mijn allerfavorietste gitaristen ter wereld ook. Het feit dat we dit nu kunnen overdoen met King of the World is echt superfijn. Shirma Rouse ken ik ook al heel lang, haar bassist is een goede vriend van mij. De fantastische zangeres Christine Tambakis is er en ook Big Pete. Ik ken hem nog niet maar ook over hem heb ik al veel mooie dingen gehoord van Govert die vaak met hem op het podium stond. Dat gaat dus heel speciaal worden.”

Stef vindt het geweldig om het jubileum op deze wijze te vieren maar vindt het tegelijkertijd ook heel spannend. Desondanks kijkt hij er met vertrouwen naar uit: “Volgens mij staan er zulke goede muzikanten op het podium dat dit onmogelijk mis kan lopen.”

Website: www.kingoftheworld.eu


Ook op Blues Magazine ...