Kevn Kinney
28 februari 2010
Paradiso, Amsterdam

Door Micha Sprenger

Het koude en natte herfstweer trotserend zakte ik vandaag af naar het Amsterdamse Paradiso om een akoestisch optreden van Kevn Kinney bij te wonen. Doodmoe door het feit dat ik zelf het hele weekend op het podium had gestaan met een keiharde bluesband was dit relaxte optreden in het bovenzaaltje van Paradiso een ideale afterparty.

Kevn Kinney

Met alleen akoestische instrumenten en een passende hoeveelheid drank beklommen Kinney en zijn twee begeleiders het podium. Dit was het laatste optreden van het zes dagen durende tourtje dat hij door Nederland en België maakte, en de sfeer was dan ook vooral uitgelaten en relaxed. Van een setlist was geen sprake, en het geheel wekte de indruk ter plekke bijeen geraapt te zijn. Begeleid door slechts een gitarist (Aaron LeeTasjan) en een dame die viool en mandoline speelde (Jessy Daumen), werkte Kinney zich door een setje ingetogen liedjes. Soms bedacht hij halverwege een intro dat hij toch liever een ander liedje zou willen spelen, een andere keer was hij ook niet te beroerd om een verzoeknummer te spelen dat door een brutale bezoeker door het zaaltje werd geschreeuwd. Zijn begeleiders bleken ook nog eens prima te kunnen zingen en veel stukken werden dan ook driestemmig gebracht. Dit resulteerde in bloedmooie momenten, zoals in The Country Song, waar het refrein een paar keer a capella -zonder begeleiding van instrumenten- driestemmig voorbij kwam, en het titelnummer van het nieuwe album Pre-Approved, Pre-Denied, dat eenzelfde behandeling kreeg. Ook werden we getrakteerd op een akoestische versie van de Rolling Stones-hit Jumpin’ Jack Flash, met flink gewijzigde akkoorden en melodie, dat ondanks dat het wat gegrinnik in de zaal opleverde uitstekend werd uitgevoerd. Ook de bluesrocker Chatahoochie Coochie Man bleef prima overeind in akoestische setting door het John Lee Hooker-achtige gitaarspel van begeleider Aaron Tasjan. Kinney bewees zich weer eens als een prima entertainer en geweldig liedjesschrijver.

Het was echter Kinney’s begeleider, de jonge hond Aaron Tasjan, die de show stal. Tussen het voor- en hoofdprogramma in mocht hij alvast het publiek een beetje opwarmen. Hij wekte de indruk net uit bed te komen rollen. “It’s a little early to be folkrockin’ ‘n’ rollin’”, merkte hij verward op. Zodra hij echter begon te spelen en zingen werd duidelijk dat dit een jongen is die fantastische liedjes schrijft, geweldig gitaar kan spelen en ook nog eens over een heerlijk stemgeluid beschikt. Er waren momenten dat hij niet eens in de microfoon zong en toch moeiteloos het zaaltje vulde. Vol overgave werkte hij zich door vier prachtige liedjes voordat het hoofdprogramma kon beginnen, en ook hier mocht hij af en toe nog een van zijn liedjes zingen. In de liedjes van Kinney speelde hij fantastisch gitaar en bewees hij zich zowel als een uitstekend begeleider als ook een virtuoos solist op het instrument. Af en toe werd hij door Kinney uitgedaagd een tweede stem te improviseren of werden de akkoorden hem nog even snel uitgelegd, maar dit alles leek hem moeiteloos af te gaan.

Een fantastisch concert dat vooral uitblonk door de enorme hoeveelheid goede liedjes die voorbij kwam. En Aaron Lee Tasjan, onthoud die naam, want als hij het niet heel erg ver gaat schoppen weet ik het ook niet meer. Zoveel talent tref je niet vaak.


Kevn Kinney: Pre-approved, Pre-denied (February 2010)

Website Kevn Kinney : www.kevnkinney.com


Ook op Blues Magazine ...