Kenny Wayne Shepherd
Melkweg, Amsterdam
10 november 2011
Tekst: Jeroen Bakker / Interview: Rob van Elst, Gerrie Janssen / Foto’s: Marco van Rooijen
Met enkele optredens van de Amerikaanse zanger, songwriter en ‘Guitarhero’ Kenny Wayne Shepherd in Europa, wordt het jarenlange wachten van zijn fans hier eindelijk beloond. Voor velen is het optreden in de Amsterdamse Melkweg zelfs de eerste keer.
De clubshow in Nederland maakt deel uit van een wereldtournee die dient ter promotie van zijn album How I Go. Waar in Amerika, Shepherd is daar een absolute millionseller en de meest succesvolle blanke bluesrock-act sinds Stevie Ray Vaughan, de belangrijke radiostations met grote regelmaat aandacht besteden aan het materiaal van van Kenny en zijn band, lukt het in Nederland niet om de Oude Zaal uit te verkopen. Terwijl Elvis Costello in de nabijgelegen Rabozaal moeiteloos alle stoeltjes gevuld krijgt, is de kleinere zaal ook ‘goed bezet’ en op 50 tickets na uitverkocht.
Vanaf 1997 is het vocale gedeelte van de KWS-band in vertrouwde handen van Noah Hunt.
De charismatische lead-vocalist geniet zichtbaar van respons uit de Oude Zaal maar het zal, ook voor hem, toch wel even slikken zijn wanneer de publieke opkomst in Amsterdam vergeleken wordt met die in zijn thuisland. Een gebrek aan inzet kan hem echter niet worden verweten. Met klassieke rockposes maar bovenal een krachtige stem wordt het Nederlandse publiek ingepakt. De rasentertainer is zich goed bewust van zijn positie in de band en maakt plaats voor Shepherd wanneer de situatie daar om vraagt. Heel even dreigt de band de plank mis te slaan met een country-achtig ballad voorzien van een overdosis Bon Jovi. Gelukkig wordt dit snel rechtgezet met een krachtige Yer Blues en het van Ledbetter Heights afkomstige Deja Voodoo uit 1995.
De inbreng van Hunt blijkt niet alleen op het podium van groot belang. Veel materiaal van het in juli verschenen album How I Go is deels uit de pen van hem afkomstig. Uiteraard wordt veel aandacht besteed aan deze release die in Nederland tot dusver maar weinig potten heeft kunnen breken. Gelijk aan bovengenoemd album wordt ook de show geopend met Never Looking Back.
Het geluid is uitstekend. De toon lijkt gezet en vanaf de eerste minuut wordt duidelijk dat dit wel eens een prettige avond kan worden. In tegenstelling tot eerdere shows tijdens de registratie van Live! in Chicago is voormalig Stevie Ray Vaughan-bassist Tommy Shannon niet van de partij maar achter het drumstel zien we toch echt zijn collega Chris Layton zitten. Met zijn karakteristieke mimiek (en ietwat nonchalante/onverschillige houding) maar boeiende invulling van de drumpartijen, weet ook hij de aandacht op zich gericht te houden. Uiteraard zijn alle ogen voornamelijk gericht op de, voor bluesbegrippen, jonge (in 1977 geboren) gitaarheld. Ondersteund door een solide bas en op juiste wijze gedoseerde toetsenpartijen lijkt de gitarist zich op het kleine podium uitermate comfortabel te voelen. Met sterk eigen materiaal maar ook met dat van de ‘meesters’ wordt goede sier gemaakt. Slim Harpo’s King Bee, het door Peter Green geschreven Oh Well maar ook Backwater Blues van Bessie Smith of Earl King’s Come On krijgen een waardig eerbetoon. Let The Good Times Roll, aldus Shepherd en niemand die het aandurft om hem tegen te spreken.
Het venijn zit echter in de staart wanneer ruimschoots de tijd wordt genomen voor een complete Voodoo Chile. Inclusief de Slight Return wordt het publiek in extase gebracht door deze meesterlijke vertolking. Hoe vaak ziet men niet verkrampte en dikwijls tenenkrommende pogingen om het origineel enigszins te benaderen. Shepherd is een zeldzame uitzondering. Hendrix zou ongetwijfeld trots zijn geweest en kunnen constateren dat er nog steeds wel degelijk muzikanten zijn die het begrijpen.
Video Interview
Fotoalbum
Website Kenny Wayne Shepherd : http//www.kennywayneshepherd.net
Mooi verslag en geweldig interview en foto’s! Het was echt een prachtconcert. Hopen dat ze volgend jaar weer komen, met de nieuwe cd…
Dit was zeker een geweldig concert!! Blues/bluesrock van de allerbovenste plank van Kenny Wayne Shepherd en zijn bandleden!! Hopelijk zien we deze topgitarist snel terug in Nederland.
Dit was zeker een prachtig concert en ik hoop dat de geweldige response vanuit het publiek voor Kenny Wayne een aanleiding is om wat vaker naar europa te komen. Het is jammer dat te moeten concluderen dat Elvis Costello wel uitverkoopt en Kenny Wayne niet maar dat ligt volgens mij aan het gebrek van blues op de nederlandse radio zowel bij commerciele als niet commerciele zenders. Want als mensen de muziek niet horen kunnen ze er ook geen kennis van nemen en weten ze niet wat ze missen.
In dit geval een optreden van een wereld artiest.
Hier ’n fraaie 14 min KENNY WAYNE SHEPHERD 12 nov.jl @BLUESGARAGE Isernhagen Zie Attach/Clip Link > http://www.youtube.com/watch?v=0Y8nV8cjKHg Gemaakt door mn Duitse Music buddy Ulrich Meyer-Dengel Vaste Bezoeker van deze HOTSPOT
Ik sluit me aan bij alle vorige liefhebbers van Kenny Wayne Shepherd en zijn band. Het was een prachtige avond om mee temaken. Genieten! Goed verslag. Natuurlijk weer prachtige foto’s van Marco en een leuk interview van Rob met Kenny Wayne. Goed gedaan allemaal.
Een waanzinnig goed concert van Kenny.Niet te geloven dat het niet uitverkocht was.Eigenlijk is Kenny
te goed voor Holland,Dit was een van mijn mooiste verjaardagen.
John Santoro
Ja, ik geloof het meteen, maar ik kon er echt niet bij zijn helaas, was dus doodziek, Enfin dank je wel voor jullie mooie verslag en pictures. until later.
Het was gaaaf en bovendien toch echt lekker gevuld hoor die zaal! Idd Kenny en Noah heel mooi in balans. Was al benieuwd hoe dat zou lopen, met zo’n retegoede zanger die niet de naamdrager van de band is… Nou heel natuurlijk dus!
Marco, de bovenste foto moet op zijn volgende LIVE cd hoesje!