Kenny Wayne Shepherd Goin Home

KENNY WAYNE SHEPHERD Interview + CD-review ‘GOIN’ HOME’
Format: CD / Label: Provogue / Datum Release: 5 mei 2014

Door Jeroen Bakker

Stel je eens voor, je bent behalve een uiterst getalenteerde ook een zeer gewaardeerde gitarist en je hebt het plan bedacht om een album op te nemen met de allerbeste muzikanten die op dat moment beschikbaar zijn. Het daadwerkelijk realiseren hiervan is slechts voor enkelen weggelegd. Voor Kenny Wayne Shepherd lijkt het de gewoonste zaak van de wereld. Deze week verschijnt ‘Goin’ Home’, het nieuwe album van de 36-jarige Amerikaan waarop hij met behulp van enkele bekende collega’s laat horen wie hem door de jaren heen zoal hebben beïnvloed. Het is een indrukwekkend rijtje geworden. We krijgen maar weinig tijd om de drukbezette Shepherd te spreken. Over een paar uur krijgt Hampton Beach, New Hampshire namelijk de ultieme gitaaravond voorgeschoteld…

‘Goin’ Home’ staat op het punt te worden uitgebracht en Shepherd staat te popelen om het voor de Europese fans live te spelen. Zij zullen nog even geduld moeten hebben want op dit moment wordt er in Amerika aan een zeer bijzonder eerbetoon gewerkt. Het betreft de achtste editie van de Experience Hendrix Tour. Een reeks optredens waarin, onder leiding van voormalig Hendrix-bassist Billy Cox, de muzikale nalatenschap van Jimi Hendrix centraal staat. Shepherd is gevraagd om deel uit te maken van een werkelijk zeer illustere line-up. “Billy Cox is de enige die, naast Hendrix zelf uiteraard, deel uitmaakte van zowel de Band of Gypsys als de Jimi Hendrix Experience. Chris Layton verzorgt iedere avond de drumpartijen”, aldus Shepherd. “De bezetting wisselt regelmatig maar vanavond zullen o.a. Jonny Lang, Buddy Guy, Dweezil Zappa, Brad Whitford van Aerosmith, Eric Johnson, Doyle Bramhall II, Eric Gales en Ana Popovic deel uitmaken van de band. Bootsy Collins heeft vandaag helaas wegens ziekte moeten afzeggen”. Enkele uren later zal het eerste filmpje op internet verschijnen waarin we de gitaarheld samen met Buddy Guy en Billy Cox ‘los’ zien gaan in een spectaculaire uitvoering van ‘Red House’.

kenny-wayne-shepherdVoor ‘Goin’ Home’ zijn, als we de bonus-tracks meerekenen, 15 vertolkingen te vinden van legendarische namen uit de blues die het leven van Shepherd al op vroege leeftijd rigoreus deden veranderen. Van eerdergenoemde Hendrix, die toch altijd van cruciaal belang is gebleken in het werk van Shepherd, vinden we opvallend genoeg niets terug.

“Ik heb serieus overwogen om weer iets van hem te doen maar aangezien ik al eens eerder ‘I Don’t Live Today’ en ‘Voodoo Child’ van Hendrix op een album heb gedaan is er besloten om dat nu eens over te slaan. Het was een reële mogelijkheid hoor maar we hadden al vrij snel genoeg nummers om het album mee te vullen”. Benieuwd zijn wij wie er tegenwoordig met ‘we’ worden bedoeld wanneer Shepherd het over zijn band heeft. “Chris neemt nog altijd plaats achter de drumkit, Noah Hunt zit er al weer ruim vijftien jaar bij en op bas hebben we Tony Franklin die je misschien nog van de The Firm kent. Toetsenist Riley Osbourn zal er vanwege andere verplichtingen in Europa niet bij zijn. We nemen trouwens ook geen andere toetsenist mee”.

Die eerdergenoemde drummer is Chris “Whipper” Layton van Double Trouble die na het tragische overlijden van Stevie Ray Vaughan in 1990 via Arc Angels en Storyville maar vooral na onnoemelijk veel sessiewerkzaamheden te hebben verricht, bij de band van Shepherd terecht kwam. “Sinds de opnamen van ‘Ledbetter Heights’ in 1995 is hij er al bij en hij is voor mij altijd van onschatbare waarde gebleken. Het opnemen van ‘The House Is Rockin’ was voor hem heel bijzonder omdat het tot de laatste nummers behoorde die hij als drummer van Double Trouble met Stevie Ray Vaughan opnam. Een jaar later zou die namelijk verongelukken. Het is afkomstig van ‘In Step’, een album dat van cruciaal belang was voor de carrière van Vaughan aangezien hij er in was geslaagd om eindelijk af te kicken van alle rotzooi en bruisde van de energie”. De versie van Shepherd schurkt eng dicht tegen het origineel aan. Ook hier spat de energie er van af en laat hij er duidelijk geen enkel misverstand over bestaan hoe groot de invloed van SRV op zijn spel is geweest.

Hoorden we op ‘In Step’ een prachtige vertolking van ‘Love Me Darlin’, ook Shepherd koos er voor om iets uit de nalatenschap van Howlin Wolf op te nemen. ‘Three Hundred Pounds Of Joy’ is weliswaar uit de pen van Willie Dixon afkomstig en de vocale kracht van de grote Chester Burnett is nooit meer geëvenaard maar ook deze uitvoering misstaat geenszins. Shepherd heeft de lat hoog gelegd en komt er nog verrassend goed mee weg ook. Via een spetterende ‘Palace Of The King’ van Freddie gaan we naar ‘Born Under A Bad Sign’ van Albert King die al eens vaker is uitgevoerd. Niet bepaald origineel maar Shepherd heeft getracht er een eigentijdse draai aan te geven en soleert er met behulp van Keb Mo als een waanzinnige op los. Voor een licht swingende en soulvolle ‘Breaking Up Somebody’s Home’ is Warren Haynes de aangewezen persoon en als Kim Wilson zich aanbiedt om ‘I Love The Life I Live’ van een puike partij bluesharp te voorzien ben je harstikke gek als je daar geen gebruik van maakt.

“Het zijn allemaal vrienden van mij maar we zien elkaar veel te weinig omdat onze agenda’s dat niet toelaten. Ik heb regelmatig met Ringo Starr samengespeeld op het podium en in de studio maar voor deze keer moest hij zijn partijen thuis inspelen omdat het niet samen lukte”, aldus Shepherd over de track ‘Cut You Loose’. “Wij namen alles in mijn eigen studio op in Shreveport, de plaats waar ik oorspronkelijk vandaan kom. Het is ook gedeeltelijk de verklaring van de albumtitel. Dit is de plaats waar ik al die prachtige platen voor het eerst hoorde en waar ik dacht en nacht op mijn gitaar oefende om dit zo snel mogelijk zelf te kunnen”. Ook Robert Randolph kreeg een tape toegestuurd met de vraag of hij een pedalsteel-gitaar-bijdrage wilde leveren aan de Muddy Waters-track ‘Still A Fool’. Shepherd kreeg spoedig daarop een kant-en-klaar hoogtepunt van zijn album aangeleverd. “Het was zeker niet mijn bedoeling om ‘te scoren’ met een imposante muzikale gastenlijst. Het zijn toevallig mijn vrienden die ik graag bij mijn muzikale reis in de tijd wilde betrekken. Maar ja, ik kan onmogelijk hun fantastische bijdragen verdoezelen snap je?”, excuseert Shepherd zich, hiermee het album uitstekend samenvattend.

‘Goin’ Home’ is allesbehalve verplichte kost maar de geboden kwaliteit is ronduit geweldig al zullen er in dit soort situaties altijd discussies of vragen ontstaan over de keuze van bepaalde nummers. Voor diegenen die nog slechts een prille liefde koesteren voor de blues is deze verzameling absoluut de moeite van het aanschaffen waard. Het indrukwekkende rijtje gasten levert prima werk zonder zich te buiten te gaan aan verregaande ego-tripperij.

En wat Kenny Wayne Shepherd betreft… Die heeft weer een goed excuus om ons te verblijden met zijn fijne concerten.

1. Palace Of The King
2. Everything’s Gonna Be Alright
3. I Love The Life I Live
4. The House Is Rockin’
5. Breaking Up Somebody’s Home
6. You Done Lost Your Good Thing Now
7. You Can’t Judge A Book By The Cover
8. Boogie Man
9. Looking Back
10. Cut You Loose
11. Born Under A Bad Sign
12. Still A Fool
13. Three Hundred Pounds Of Joy ( Bonus Track)
14. Can You Hear Me (Bonus Track)
15. Trick Bag (Bonus Track)

Tourdata:
3 Mei Moulin Blues Festival – Ospel
4 Mei Atak – Enschede

Website Artiest: www.kennywayneshepherd.net


Ook op Blues Magazine ...