Optreden Julian Sas
Voorprogramma Mississippi Mud Pie
Locatie P60, Amstelveen
datum 26 februari 2010
Ingestuurd door Eric Campfens
Dat Julian Sas en zijn band nog steeds één van de hardwerkendste en opwindendste Nederlandse bluesbands is mochten zij op 26 februari bewijzen in het Amstelveense P60. Op de klanken van de voor mij nog onbekende Mississippi Mud Pie stroomde de zaal al behoorlijk vol. De vijfmansformatie Mississippi Mud Pie bleek een hecht gezelschap, dat zich op hoog muzikaal niveau door hun set heenwerkte. Vooral de van oorsprong Texaanse gitarist Don Johnson en zangeres Nienke de Jong, die de stem van Candye Kane en het uiterlijk van een fotomodel in zich verenigt, kregen al snel de handen op elkaar. De duidelijk door Stevie Ray Vaughan en Popa Chubby geinspireerde band slaagde er snel in het publiek op te warmen en hun set was m.i. te vroeg afgelopen.
Na een korte pauze was het de beurt aan de grote man uit de Gelderse Bluesdelta. De eerste tonen van de slidegitaar gingen door merg en been en hielden meteen de aandacht vast en het energieke optreden van de band zorgden ervoor dat deze niet meer werd losgelaten. Begeleiders Tenny Tahamata en Rob Heyne zorgden voor een stevig fundament, waarop Julian Sas zijn nummers kon opbouwen en zijn kunnen op gitaar demonstreerde.
Prachtige ballads werden afgewisseld met uptempo boogienummers en zorgeden zo voor een muzikaal zeer afwisselende avond. Buiten de nummers van de laatste cd werd ook teruggegrepen naar oudere songs en vooral Blues For The Lost And Found en Ragin’ River waren voor mij persoonlijk de hoogtepunten van de avond.
Ik heb bij Julian Sas gemerkt dat hij zich altijd voor de volle 100% inzet. Jaren geleden heb ik een optreden van hem meegemaakt in Oldenburg (Duitsland) voor hooguit 30 man publiek. Maakte hem niets uit; hij speelde met zichtbaar plezier een kleine tweeënhalf uur vol. Ik kan me voorstellen dat de respons van het publiek in de goedgevulde P60 debet was aan het speelplezier van de band en dat uitte zich op een positieve manier.
Na Rory Gallagher’s I Take What I Want en Jimi Hendrix’ Hey Joe was het even afgelopen, maar de band besloot toch nog even terug te komen voor een prachtige afsluiter. Na ruim 2 uur was het optreden afgelopen. Platgespeeld, maar voldaan, kwam ik in de frisse Amstelveense buitenlucht tot de conclusie dat Julian Sas nog steeds tot de Nederlandse top behoort en dat hij zich met gemak de competitie aan kan gaan met internationale bluessterren als bv. Walter Trout of Danny Bryant.
Website Julian Sas : www.juliansas.com
We horen graag je mening! Voeg reactie toe