Joseph Arthur  
Roepaen in Ottersum
zaterdag 7 mei

Tekst: Volker Zippelius

Meteen in begin van het solo optreden van de Amerikaanse singer/songwriter Joseph Arthur  werd duidelijk dat hier iets bijzonders gaat gebeuren: op het podium veel apparatuur , drie deels beschilderde gitaren en een schildersezel met een joekel van een doek. Als ik  om 20.45 uur de  intieme Nightclub van de Roepaen in Ottersum binnen kom, is de sfeer zoals altijd knus en intiem maar deze keer ook vrij duister: treurige, monotone gitaarklanken vormen de begeleiding voor de melancholische zang van Arthur, op het doek  de lugubere frats van een gezicht geschilderd.  De duistere, donkerrode  verlichting op het podium  versterkte de spookachtige sfeer nog. De ca. dertig aanwezige bezoekers luisteren aandachtig en roepen in de pauzes verzoeknummers: tot vreugde van de fans in het publiek worden songs gespeeld zoals “prison” of Arthurs hits  “Honey and the moon” of  de uit diverse bioscoopfilms ( o.a. The Bourne Identity ) en series ( o.a. Grey’s Anatomy)  bekende nummer “in the sun” uit 2001 , die hij volgens Arthur altijd in europa “moet” spelen (wat hij overigens met zichtbaar plezier deed!).

Sommige nummers zoals “Too Late” begonnen heel rustig maar veranderden door het steeds opnieuw toevoegen van effecten in een psychedelisch collage met heftig vervormde gitaar en zangpartijen. Tussendoor schilderde de muzikant nog even verder aan de Aztekenachtige figuur op het doek en maakte het lugubere tafereel zo compleet. Na een twaalf minuten durende, zinderende  performance ontving Arthur terecht een wel gemeende applaus.  Na een in totaal 70 minuten durende show wordt het  enthousiast publiek van Arthur met  een  twintig minuten durende toegift beloond:

Deze keer unplugged met een akoestische gitaar. Hier werd duidelijk waar de roots van de bijna 40jarige muzikant liggen: In het singer-songwriter genre. Hij werd, zoals hij me later zelf vertelde, beïnvloed door singer-songwriters zoals Dylan, Lou Reed of David Bowie.

Zijn nummers  deden me ook denken aan de wat meer avantgardistische artiesten zoals   Nick Drake, Kevin Ayers (Softmachine)  of Tom Waits. Bij zijn ruigere nummers zouden de psychedelische elementen zomaar van een KRAUTROCK plaat kunnen stammen. Het verbaasd dan ook niet dat Peter Gabriel deze muzikant  in 1996 heeft ontdekt en Arthur’s eerste CD op zijn eigen  label heeft uitgebracht.

Resumerend moet worden gezegd, dat Joseph Arthur  met zijn indringende, wat hese stem, een zeer afwisselend en creatief  geluid en bijzondere teksten ook zonder band veel indruk op het publiek maakte. Blijft te hopen, dat volgende keer meer mensen van Joseph Arthur’s escapades genieten!

Op  http://youtu.be/frHOcQZDL8k is het nummer “too late” met wat Foto’s van dit optreden te beluisteren:

Website artiest: www.josepharthur.com


Ook op Blues Magazine ...

Geen berichten gevonden.