In gesprek met … Warren Haynes
10 juli 2012 – Metropool, Hengelo
Tekst: Andre Wittebroek & Johan Dollekamp
Voorafgaand aan de show, die Gov ’t Mule dinsdagavond 10 juli gaf in Metropool Hengelo, was bluesmagazine in de gelegenheid gesteld, bandleider Warren Haynes, te interviewen.Sjef Athmer van bookingsburo Rock-n-Roots had dat perfect geregeld i.s.m. tourmanager Peter Banta. Samen met Johan Dollekamp van de CD zaak Popey in Hengelo mocht ondergetekende de vragen stellen. Om 19.00 kwam een zeer goed gemutste en relaxte Warren Haynes de kleedruimte binnen. Na ons voorgesteld te hebben, werden de bekende cadeautjes (wijn, dvd’s) aan de zichtbaar verraste Warren overhandigd en konden we beginnen.
Wanneer en waarom ben je met gitaarspelen begonnen?
Ik ben met zingen begonnen, dat deed ik erg graag. Eerst gewoon thuis op de slaapkamer en later in een kerkkoor. Otis Redding, Sam en Dave, Wilson Rickett, Four Tops en Ray Charles waren mijn voorbeelden, de soulhoek dus. Op mijn zesde kwam de rock and roll opzetten en kreeg mijn interesse en daardoor ook de gitaar en als zovelen uit die tijd werden: Cream, Jimi Hendrix, de 3 Kings, BB King, Freddy en Albert, LedZeppelin, Johnn Winter en Duane Allman mijn voorbeelden. De stem van BB King vond ik altijd al geweldig. Ik begon gitaar te spelen, heb nog even les gehad maar was toch vooral selftaught: zelf aangeleerd dus.
Je staat bekend om de verschillende projecten die je doet: Gov’t Mule, the Warren Haynes Band, Allmand Brothers Band, solo werk; ook nog akoestisch en regelmatig optredens met The Grateful Dead. Verder speel je ook nog vaak als gast mee op CD’s van anderen. Niet vermoeiend of te veel?
Absoluut niet, het is een genot dat allemaal te mogen en te kunnen doen. Het is mijn werk maar meer nog mijn hobby, het gaat vanzelf. Beter 5 dagen werken met plezier dan 1 met tegenzin. Dat ik deze kansen krijg is geweldig. Ik ben er zeer erkenbaar voor. Mijn fans vinden het prima en eigenlijk verwachten ze ook steeds wat anders van mij, het is mijn natuur.
Niet steeds hetzelfde doen; het houdt je scherp!
Vandaar dat jullie met The Mule bijna nooit dezelfde setlist hebben.
Inderdaad, je stagneert niet en het houd je fris. Zoals nu in Europa doen we verschillende shows in verschillende landen. We hebben een zeer trouwe fanschare die meerdere optredens volgen, er is vanavond weer een groep fans die alle optredens tot nu toe gezien hebben en de andere ook volgt. Deze mensen wil je niet elke avond dezelfde setlist voorschotelen. Totaal hebben we wel honderden, misschien wel 1000 songs waaruit we kunnen kiezen, inclusief de covers.
Nu je het over covers hebt, hoe kies je die uit? Led Zeppelin, Black Sabbath, The Hollies e.d
Ik luister veel muziek en dan hoor je songs , die zo goed in elkaar zitten, dat je ze zelf had willen schrijven. Dat kan dus niet, dan maar spelen! Ze zijn een genot, zelfs een eer, om ze te spelen en dan natuurlijk op onze manier. (Johan vult aan dat hij vaak in zijn platenzaak Popeye mensen tegenkomt die de covers zelfs beter vinden dan het origineel. Dat vindt Warren een prachtig compliment maar dat vindt hij zelf niet. (Het origineel verdient alle credits)
Wanneer schrijf jij je eigen songs en onder welke omstandigheden?
Het songschrijven gebeurt vooral in de periode van november tot en met februari. Dan wordt er niet getoerd. ’s Nachts zo rond 3/4 uur heb ik de meeste inspiratie, dan is het stil, rustig en is er weinig afleiding.
De meeste bluessongs worden geschreven als men wat ‘bluesy’verdrietig is. Jij kunt ze dus niet schrijven als je blij ‘happy’ bent?
Goede vraag! en lachend: nee, dat gaat niet. De beste bluessong wordt geschreven als de schrijver zich niet goed voelt. Als ikzelf erg blij ben komt er geen verdrietige tekst uit mij, dan doe ik andere dingen! (weer die mooie lach). Wanneer ik me wat minder voel dan pak ik de pen/gitaar en ga schrijven. De ideeen haal ik overal vandaan.
Het schrijven, heeft dat ook een therapeutische werking?
Absoluut, je kunt je hart daarin luchten. Je schrijft de problemen a.h.w. van je af. Nogmaals: als ik erg happy ben schrijf ik geen bluessong. De bluessongs zijn dan ook erg persoonlijk, emotionel: ‘my separate reality’
Welke muziek albums draai je zelf in je vrije tijd?
Het meest is blues- en jazzmuziek, vandaar die vaak lange improviserende jams. Deze muziek is tijdloos. 40 Jaar geleden was die muziek goed en vandaag de dag nog steeds. En dan het liefst de live albums. Live is voor mij het mooiste; het contact met het publiek, de puurheid, het directe. Dat boeit mij.
Dat heb ik ook, draai zelf ook het meeste live albums: Allman Brothers Band-Live At The Fillmore East, Little Feat- Waiting For Columbus, Thin Lizzy-Live And Dangerous e.d.. Welke zijn voor jouw favorieten?
Little Feat and ABB zijn echte classics, echt tijdloos. Verder vind ik: The Band, Miles Davis en Roxy and Elswhere van Frank Zappa fantastisch. Zappa was echt een geniaal muzikant, helaas erg ondergewaardeerd geweest in de USA. En wat Bonamassa doet is zeer lovenswaardig. Fantastische muzikant en aardig mens.
Wat vind je van de huidige bluesscene, bijv. jonge gitaristen, bijvoorbeeld Ryan Mc Garvey, Eric Steckel, Oli Brown, Ansley Lister, Ben Poole, Danny Bryant, Henrik Freischlader. Ken je ze?
Dat gaat altijd op en neer. Om de zoveel tijd bloeit de blues weer op, zakt wat weg o.i.v. een andere hype, stroming, maar ze komt altijd weer terug. Net als de jazz en de reden is simpel: Blues en Jazz zijn de basis van alle moderne muziek tot aan de dag van vandaag en dat zal altijd zo blijven. Door de namen die je noemt zie je dat we op dit moment weer in een opwaartse belangstelling voor de blues zitten, al ken ik ze niet allemaal.
Het is moeilijk voor deze jonge gitaristen om door te breken, soms zelfs aan optredens te komen. Hoe kijk je daar tegen aan?
Volgens mij heeft dat te maken met de tijd waarin we leven. Door de TV en programma’s als Idols e.d. kijken velen meer naar muziek met de ogen, dan met de oren. Belachelijk natuurlijk. Het moet snel, mooi en jong zijn. Plastic! Niet puur, het gaat daar niet om hoe ze zingen maar om hoe men eruit ziet, beweegt e.d. jammer!
Als we nu naar de oudere bluesmensen kijken die erg beroemd zijn, zouden die in deze tijd ook doorgebroken zijn?
Goede vraag, Andre daar heb ik nooit zo over nagedacht. Vroeger ging het van zaaltje naar zaaltje, je werd bekender er werd over je gesproken en zo groeide het. Nu als je een scheet laat op de tv ben je beroemd. De media heeft een veel grotere invloed gekregen en het geld natuurlijk. Je ziet wel dat bij de ‘echte’ muziekliefhebbers de kwaliteit van de artiesten en muziek het belangrijkst zijn en dat zal altijd blijven. En je hebt ook een portie geluk nodig! Juiste mensen, op de juiste plek op het juiste moment.
Jullie zijn bezig met de nieuwe Gov’t Mule CD. Opnames zijn er geweest in Willie Nelson’s studio o.l.v. Gordie Johnson. Waarom hij en hoe staat het ermee? Staan er invloeden op van de Warren Haynes Band?
Gordie is een heel goede vriend en hij begrijpt wat we doen; onze muziek. Hij weet ons vooruit te duwen, voegt extra’s toe aan de arrangementen en creeert de goede sound die bij ons past. We hebben nu 4 van de 11 songs opgenomen en van de rest proberen we er ook wat uit tijdens optredens om te kijken of ze aanslaan of dat er nog aan gesleuteld moet worden. Dit najaar nemen we rest op. Met betrekking tot het geluid en stijl van de Warren Haynes Band kan ik zeggen dat de nieuwe CD van Gov’t Mule heel anders gaat klinken, helemaal wat nieuws. Het is Gov’t Mule maar anders, maar wel typisch Gov’t Mule. Ingewikkeld hé, maar het wordt duidelijk als het klaar is. We bekijken ook nog wanneer de release is, waarschijnlijk begin volgend jaar.
Zijn er bepaalde artiesten waarmee je nog eens heel graag op het podium zou willen staan?
Binnenkort doen Santana en ik wat samen en dat was een grote wens van mij. Gisteren met Kenny Wayne Sheperd in Parijs was ook erg leuk. Een droom van mij: ooit nog eens samen werken met Bonnie Raitt.
Wat kunnen we nog van Warren Haynes verwachten in de toekomst?
In ieder geval muziek blijven maken en doen wat ik nu doe. Als ik iets leuk vind dan doe ik het. Ik zou niet willen dat als ik iets niet doe, ik daar 5 jaar later spijt van zou krijgen. Als het mij wat lijkt: gewoon doen. Momenteel zijn we bij mijn huis een complete studio aan het bouwen en dan kan ik in de toekomst vanuit huis werken, ideaal!
Op dat moment klopt tourmanager Peter Banta op de deur met de mededeling dat we nu echt moeten stoppen(hij was 10 minuten eerder ook al geweest! De show begint over 5 minuten! We bedanken Warren, hij zegt snel: leuk gesprek, ik heb er van genoten, Johan en ik ook! Nog snel even met Johan en mij op de foto en dan beent hij naar zijn kleedkamer.
In de deuropening draait hij zich om en zegt: “Na de show komen jullie toch nog verder kletsen? “Natuurlijk” is ons antwoord. Wat een geweldig, aardige vriendelijke man!’
(P.S.Gerrit Harmsen, Eva Knoepfler, Ben Forrester, bedankt voor jullie bijdrage m.b.t. de vragen!)
Prima interview van een van mijn favoriete artiesten! Wat een geweldige muzikant en de vriendelijkheid zelve. Sowieso fantastisch dat hij met alle bands waarin hij speelt bij houd wat de setlists waren tijdens een tour maar ook in dezelfde zaal / regio tijdens de vorige tour. Om dien doende altijd voor enorme variatie in de setlists te zorgen. Wat meer wil je nog als fan?
Jammer dat ik deze korte Mule tour verstek heb laten gaan en zelfs de Nederlandse concertdatum in Hengelo heb moeten overslaan. Hopelijk komen ze snel weer terug.
Gelukkig volgende week wél naar Dickey Betts & Great Southern zodat ik deze zome als ABB
fan toch nog aan mijn trekken kom.
Mooi Andre !! Net zo mooi als het optreden en de vibes later backstage !
Totaal down to earth deze band en de hele crew.ook compliment voor de prima foto’s van Marco! Al met al een memorabele avond voor veel fans en liefhebbers ! Louter positieve reacties de laatste dagen in onze winkel.en nogmaals dank voor THE AUTOGRAPHED WALLPAPER van JOE BONAMASSA!!!!
Ben niet snel jaloers, maar wat had ik graag in de schoenen gestaan van onze 2 interviewers. Warren is één van mijn helden, eigenlijk alles wat met de ABB te maken heeft.
Ik sluit mij aan bij CArlo, dit zijn toch echt de krenten in de pap als muziekliefhebber,gewoon relaxt met je “idolen”kletsen en er een mooi verslag van uitpersen.Complimenten! Goed te lezen dat er nieuw werk gaat komen,,ik ben benieuwd….eerst maar eens die laatste originele CD van MC GArvey ergens op de kop gaan tikken
Niels bij Johan Dollekamp’s van CD zaak Popeye in hengelo is er vast nog wel een, enigste adres in nederland tot nu toe…helaas.Zijn ze op dan zal ik er nog wat regelen voor hem. I.v.m. vakantie kan het een paar weken duren.