Interview: Walter Trout

In gesprek met Walter Trout over Luther’s Blues, “A Tribute To Luther Allison”

Bluesrockveteraan Walter Trout (1951) heeft reeds 22 albums op zijn naam staan. Maar nu heeft hij eindelijk zijn langgekoesterde wens laten uitkomen: het uitbrengen van een album, totaal gewijd aan vriend en Chicago bluesman Luther Allison (1939-1997).

Door Nineke Loedeman/Foto’s: Marco van Rooijen

Walter Trout staat op de slotavond van Ribs en Blues 2013 te Raalte, om dit fameuze festival in stijl af te sluiten. Enigszins verbaasd zie ik voor de show dat er een stoel op het podium klaar staat en als Walter verschijnt, verontschuldigt hij zich hiervoor. Hij vertelt dat hij herstellende is van een operatie en dus niet de hele set zal kunnen staan. “Net als Popa Chubby gisterenavond” lacht hij het publiek toe. Toch verloopt het optreden zoals altijd vol power, en na enkele verrassende showelementen sluit hij hiermee Ribs & Blues voldaan af. Even later ontmoeten we elkaar in de kleedkamer voor een kort gesprek over zijn nieuwe, binnenkort uit te komen album: Luthers Blues.

Voor het eerst een album van jou met alleen maar covers. Waarom van Luther Allison?
“Ik denk dat Luther één van die all-time grote artiesten was, maar daarbij ook iemand die nooit de waardering heeft gehad die hij verdiende. Na vele jaren van voortdurend hard werken, begon hij uiteindelijk door te breken in Amerika. Hij ontving, in diverse categorieën, meerdere W.C. Handy Awards, en werd reeds betiteld als de New King of the Blues. Nét toen dat allemaal begon te lopen, kreeg hij de diagnose kanker, en drie weken later was hij dood! Voor mij was hij een goede vriend, waar ik veel van hield en daarbij was hij één van de grootste performers die ik ooit heb gekend.”

Hoe moeilijk was het om uit het veelomvattende oeuvre van Luther te kiezen?
“Het was bijzonder moeilijk om nummers uit te kiezen. Ik had zelf enkele cd’s van hem. Toen heb ik uiteindelijk via Itunes alles gedownload, het moeten wel een paar honderd songs geweest zijn! Met mijn hoofdtelefoon op, heb ik alles beluisterd. Bij sommige songs had ik meteen al iets van: Oh yeah, en bij anderen wist ik gelijk van: die niet. Uiteindelijk hield ik ongeveer 30 songs over, variërend van blues, funk, bluesrock en ballads. Daaruit heb ik  een keuze gemaakt, soms het ene nummer om de muziek, en het andere nummer om de bijzonder sterke tekst, zoals Freedom. Ik wilde een zo compleet mogelijk overzicht van zijn hele oeuvre/carrière belichten. Er ging dus veel tijd inzitten, met vaak erg emotionele momenten, omdat sommige nummers me tot tranen toe ontroerden. Dat is eigenlijk wat muziek met je moet doen, emotioneren.”

Dit idee ligt al een tijd op je plank, waarom zo lang gewacht?
“Eigenlijk ontstond het idee al vlak na Luthers’s overlijden in 1997. Mijn toenmalige label, RUF Records, was ook Luthers platenlabel. Vaak heb ik tegen platenbaas Thomas Ruf gezegd: laten we een Luther tribute album maken. Maar het was toen nog te pijnlijk voor Thomas, aangezien hij en Luther erg goede vrienden waren. Nu, veel later, is Thomas er ook aan toe en begint zelf ook met zijn eigen artiesten aan tribute-songs te werken. Kort gezegd, we hebben tot het juiste moment, dus nu, gewacht. En het voelt allemaal precies goed.”

Je zegt dat je mensen wil laten kennismaken met Luthers werk, de originelen zeg maar.
“Zeker, ik hoop dat mensen, door het luisteren naar dit album, op zoek gaan naar de originele muziek, en dat ze meer gaan ontdekken over Luther Allison. Ik kreeg veel e-mails en berichten van mensen die niet wisten wie Luther was. Het mooiste is bijvoorbeeld, als men na het luisteren van mijn versie van Bad Love, zijn oorspronkelijke nummer gaan opzoeken en zo meer ontdekken over zijn muziek. Eigenlijk net zoals in de zestiger jaren, toen de Rolling Stones een song opnamen van ene Chester Burnett, aka Howlin Wolf. Daarna gingen mensen zich afvragen wie dat dan wel was en wat voor muziek hij maakte. Toen realiseerde men al dat het belangrijk is om terug naar de oorsprong van de muziek.”

Hoe zijn de opnamen voor dit album in zijn werk gegaan. Hebben de anderen in de band nog invloed gehad op de recordings?
“Nou, eigenlijk gingen die opnamen erg soepel! Het management vroeg nog, gaan jullie de nummers niet eerst repeteren? Maar ik zei meteen dat we dat niet van plan waren te doen. Deze songs zijn basic blues tunes, die spontaan opgenomen dienen te worden. Meestal luisterden we gezamenlijk naar een song, waarbij ik dan bijvoorbeeld aangaf die in A te willen spelen, op die en die manier. Zo is het gegaan. En nee, de band heeft in zoverre weinig invloed gehad op de opnamen. Ik wilde graag dat ze de nummers op hun eigen manier zouden spelen, zonder ook maar iets te gaan imiteren. Ze hebben dan ook niet te veel naar de originele nummers geluisterd. Dat hoefde ook niet, dit is mijn/onze manier om een hommage te brengen aan Luther’s muziek.”

— Photo by Brittany Fay —

Tussen neus en lippen door vertel ik ‘m dat Luther Allison vriend en fan Bert Lek voor BluesMagazine.nl de recensie van dit album heeft geschreven, en dat hij Walter over dit album een compliment heeft gemaakt.

Heeft Walter zich zorgen gemaakt over reacties van (eigen) fans of van de familie/ naasten van Luther Allison?
“Natuurlijk vindt ik het fijn om te horen dat mensen, zeker de Luther fans, het album goed vinden. Maar om je de waarheid te zeggen, het kan me uiteindelijk geen ene moer schelen, je vindt het goed of je vind het niet goed. Beide prima. Ingesloten bij het album zit een boekje waarin, naast een verhaal van mij, reacties te lezen zijn van James Solberg, co-writer, vriend en gitarist van Luther Allison’s Band, en van zijn partner Carolyn “Rocky” Brown, met wie hij 27 jaar tezamen is geweest. Ook zijn zoon Bernard Allison heeft erin geschreven. Dus vier pagina’s met reacties van mensen die nauw betrokken waren bij Luther. Ook zijn er verscheidene foto’s in te zien, o.a. van James en Luther. Als je het boekje leest, weet je wat ze ervan vinden.”

Ben je tevreden over het eindresultaat ?
“Heel erg tevreden ben ik, en heel erg trots. Als ik het album terugluister, wordt ik er bijzonder emotioneel onder, want het doet me aan hem denken.”

De laatste keer dat we elkaar spraken, eind vorig jaar, vertelde je me dat je plannen hebt om een biografie te schrijven, hoe staat het met die plannen?
“Dat klopt, momenteel werk ik daar aan. Inmiddels ben ik ook bezig met een nieuw album, ter ere van mijn 25-jarig jubileum wat volgend jaar, dus 2014, zal zijn. Het plan is om de biografie i.c.m dat speciale album uit te brengen. We zijn zelfs al in de studio geweest en hebben diverse songs reeds opgenomen. Onder andere met Kenny Gradney, de bassist van Little Feat en John Mayall! Het was heerlijk om weer met John te spelen, ik kreeg ‘m zelfs zover om Boogie Woogie Piano te spelen. En John, die dat al lang niet meer had gespeeld, ging er uiteindelijk helemaal in op. Hij speelde en speelde, en wij, de anderen, jamden heerlijk met hem mee. Na afloop vroeg ik aan geluidsman Eric: heb je het toevallig opgenomen? Waarop Eric volmondig antwoordde: Yeah I did! Ook de Hammond B3 werd, na enige aarzeling, door John bespeeld. Na een korte aftelling speelden we spontaan een bluessong en ook deze werd gelijk live opgenomen. We hebben het echt heel leuk gehad.”

Je komt dit najaar weer terug voor een clubtour. Je speelt sowieso dit jaar veel in Nederland, met nu net een paar grote festivals achter de rug, Moulin Blues en Ribs & Blues. Heb je eigenlijk voorkeur ergens te spelen?
“Het is fijn om in November naar Nederland terug in de zalen te komen. Ik hou van iedere gig, en op iedere plaats. Maar om je de waarheid te zeggen, ik zie mezelf het liefst toch in de één of andere sweaty bar mijn ding doen. Daar voel ik me het meest op mijn gemak, en daar het voelt het relaxed, net als met vrienden onder elkaar. Daar heb ik minder het gevoel dat ik moet performen. Daar kan ik eens iets geks doen, of een aparte song uitproberen, bijvoorbeeld een Beatles song (lacht), maar bovenal voel ik dan minder druk. In dat soort tenten, komen ons soort gitaristen graag. Daar kom ik ook vandaan.
Ik ben iemand van het volk, a man of the people, net zoals Luther Allison dat was….”

Na dit ontspannen gesprek, bedank ik Walter namens BluesMagazine.nl, en wens hem een goed vervolg van zijn verdere tour toe. In het najaar horen we zeker hoe hij de Luther Allison nummers vertolkt op het podium. Ik ben benieuwd.

Kijk in de BluesMagazine agenda voor de tourdata.

http://www.waltertrout.com/

Ook op Blues Magazine ...