Saxofonist en zanger Tommy Schneller van de Tommy Schneller Band is al meerdere malen in Blues Magazine besproken. Zijn CD’s ‘Smiling For a Reason’ (2011), ‘Cream Of The Crop’ (2014) en de nieuwste ‘Backbeat’ (2016) kregen prima kritieken. Toen ondergetekende op het Ernie Dschie Jazz- en Bluesfestival in Dinslaken Duitsland was en daar de Tommy Schneller Band speelde was dat een mooie gelegenheid een afspraak voor een interview te maken. Een prima concert trouwens!
Tekst: Andre Wittebroek
Hoe ben je met de muziek in aanraking gekomen?
“Oorspronkelijk was het de bedoeling dat ik viool zou spelen, maar dat vond ik niks en de viool vloog al na zes weken door de kamer! De vioolleraar zei tegen mijn ouders dat een knaap zoals ik teveel kracht, power had voor de viool en beter aan een blaasinstrument kon beginnen. Dat werd dus de klarinet. Daarmee ben ik begin jaren tachtig begonnen. Later overgestapt op saxofoon omdat je op klarinet vooral het klassieke werk leerde en de saxofoon meer vrijheid in spelen geeft. Meer improvisatie en andere muziek.”
Het lijkt me moeilijk bepaalde invloeden uit de klarinetwereld te noemen. Dat zijn er toch niet zoveel?
“Klopt. Ik heb altijd veel naar gitaristen geluisterd zoals B.B.King, Albert Collins e.d. en naar saxofonisten zoals Junior Walker, Red Holloway, Arnet Cobb, Hank Crawford,Stanley Turrentine. Zij waren mijn voorbeeld en inspiratie.”
Welke saxofoon bespeel je eigenlijk het liefst of heb je geen voorkeur?
“Het liefst tenor, maar alt en bariton ook graag. Sopraansaxofoon wat minder, maar Branford Marsalis heeft daarop geweldige dingen gedaan met Sting.”
Hoe schrijf je je songs, zijn er bepaalde momenten, aanleidingen?
“Meestal zit er een groove in mijn hoofd waaruit dan een song ontstaat. Vaak schrijf ik met iemand samen. Op de laatste CD zijn bijna alle songs samen met gitarist Jens Filser geschreven. Vaak ontstaan de teksten spontaan en overal, maar heel vaak tijdens de lange ritten op de snelweg als ik op de bijrijdersstoel zit. Daar zit je rustig en ontstaan vaak de teksten.”
Op het Grolsch Schöppingen Blues Festival zag ik je enkele jaren geleden met het project 5 Live met bandlid Henrik Freischlader. Een geweldige CD maakten jullie met ‘ 5 Live In The Kitchen’ (2008). Henrik produceerde later ook CD’s van jou en die kwamen uit op zijn platenlabel Cable Cars.’Backbeat’ niet meer, die is bij Timezone Records uitgebracht. Bewuste verandering?
“Het project 5 Live bestaat niet meer, was ontzettend leuk om te doen. Het was meer een hobbyband naast de reguliere bands en het kostte op een gegeven moment veel tijd omdat het ook succes had. Henrik bijvoorbeeld was zo druk en wilde weer meer terug naar zijn eigen band en het was gewoon gebrek aan tijd, jammer maar begrijpelijk. Daarom ben ik maar Timezone Records gegaan. De tijd met Henrik was geweldig en misschien werken we in de toekomst nog eens samen. Nog steeds goede vrienden, hoor.”
In elke recensie die je leest over muziek van jouw band komen de woorden grooves en riffs vaak voor. Zijn die de basis voor de muziek die je maakt?
“De groove is de basis voor een goede song. De songs moeten grooven, uit het hart komen en eerlijk zijn. Ik schrijf ze met vaak met een dosis humor en een kwinkslag. De CD ‘Backbeat’ heeft dat ook en zijn de teksten zeer belangrijk. Ze gaan vooral over de hardheid in de hedendaagse maatschappij, het gebrek aan liefde en begrip. Het egoïsme en de ik-cultuur die hoogtij vieren in een wereld waarin het alleen nog maar draait om geld. Gelukkig zijn er nog vele mensen die liefde en er- zijn-voor-elkaar, belangrijker vinden.”
Jullie nieuwe CD klinkt anders dan de vorige, vind ik. Wat is er veranderd en zit daar een bepaalde reden achter?
“Zoals gezegd heb ik de meeste stukken met gitarist Jens Filser geschreven en nu was voor het eerst de hele band bij de productie in de studio aanwezig. Ze kregen de ruimte hun eigen inbreng te doen. Bij de vorige albums heeft Henrik Freischlader alle gitaar-. bas- en drumpartijen ingespeeld. Nu dus de bandleden en dat maakt wel een verschil. Mijn vorige producer had vaste plannen en een duidelijke visie bij de vorige CD’s maar nu moest ik het zelf doen. Samen met Jens Filser en Marcus Praed ging dat prima. Daarbij komt nog, dat op ‘Backbeat’ op CD twee de nummers in het Duits gezongen worden.”
Heb jij muziekles gehad en misschien conservatorium of Musik Hochschule gedaan?
“Ik heb niet aan de Musik Hochschule gestudeerd. En eigenlijk heb ik alleen maar klassiek klarinet muziekles gehad. En zoals eerder gezegd dat was niet zo leuk. Dus eigenlijk heb ik mezelf alles aangeleerd, autodidact dus.”
Hoe ben je aan je bandleden gekomen? Ergens zien optreden? Of kende je ze al?
“Als men zo lang muziek maakt en veel optredens doet, leert men vele collega’s kennen. Vaak ga je dan met elkaar wat samen werken en zo ontstaat er een muzikale vriendschap. Voor mij is erg belangrijk, dat naast de muzikale kwaliteiten natuurlijk, je ook in de band goed met elkaar kunt opschieten dat je een (h)echt team vormt. Dat is nu het geval en daar ben ik erg blij mee. Je bent zoveel samen. Het plezier straal je dan af op het podium en dat ziet het publiek ook.”
Wat zijn de plannen voor de toekomst? Heb je iets speciaals in gedachten? Een DVD misschien?
“De bedoeling is dat er dit najaar een live CD met DVD uitkomt. TSB Live In The City Of Peace zal die heten. We hebben een optreden in mijn woonplaats Osnabrück opgenomen, waarbij Dorry Lin Lyes (Weather Girls) and Carl Carlton (Maffay, Lindenberg etc) meespeelden. Osnabrück wordt wel de Friedensstadt (vredesstad) genoemd, omdat hier de Dertigjarige Oorlog werd beëindigd. Omdat in de tegenwoordige tijd het begrip menselijkheid vaak tekortschiet en wij in tijden wonen waarop veel plekken op de wereld oorlog is, leek mij de titel zeer passend.”
Treden jullie nog regelmatig in Nederland op? En hebben wij een ander publiek vergeleken met Duitsland? Of zit er geen verschil in?
“Wij zijn verschillende malen in Nederland geweest en waren altijd zeer enthousiast. De Nederlanders weten hoe ze een feestelijke, gezellige avond moeten hebben. Een zeer vervelend moment vond plaats eind negentiger jaren bij een optreden van een andere Duitse band, toen er ineens een paar mensen leuk wilden zijn voor het podium en de Hitlergroet brachten. Een zeer vervelende pijnlijke situatie. Gelukkig werden ze snel door andere mensen weggehaald.”
Je nieuwe CD is een dubbel CD en op CD twee is alles in het Duits. Waarom?
“Ja, eigenlijk gebeurde dat toevallig. Ik had net Cold Attidude geschreven en dit naar Carl Carlton gestuurd om te kijken wat hij ervan vond. Na tien minuten ging de telefoon en dat was Carl en hij zei dat ik dat absoluut in het Duits moest zingen. Cold Attitude werd toen Arschkalte Art. Na veel twijfel heb ik een paar Duitse teksten geschreven en dat uitgeprobeerd. In het Duits schrijven vind ik best leuk en ik denk eraan in de toekomst een compleet album in het Duits te maken. Kunnen Duitsers die geen Engels kunnen de tekst ook verstaan, klein voordeel!!”
Doe je naast deze band nog andere dingen in de muziek?
“In het verleden heb ik me altijd het meest op mijn band geconcentreerd en er nooit echt andere projecten, behalve 5 Live als hobby, naast gedaan. Wel heb ik met veel muzikanten samengewerkt. Ik breng bijna alle tijd nog steeds door met de TSB.”
Hoe is de muziek scene in Duitsland? Is het moeilijk daarvan te leven als muzikant? Je hebt een grote band en dat is toch nog duurder?
“Net als overal is het in Duitsland ook moeilijk met een bluesband rond te komen. Om bekend te worden en optredens te krijgen moet je een lange adem hebben en je veel laten zien en horen. Vooral in de blueswereld is het moeilijk, zeker als saxofonist, de meeste mensen denken dat het dan wel jazz zal zijn. Maar als ze ons gezien hebben zien ze dat de blues, met een dosis funk en soul, de basis is.”
Links: www.tommyschneller.de
We horen graag je mening! Voeg reactie toe