In gesprek met…The White Buffalo

Hij is al ruim twintig jaar actief bezig met het maken van muziek en debuteerde in 2002 met het in eigen beheer uitgebrachte ‘Hogtied Like A Rodeo’. Binnenkort verschijnt ‘On The Widows Walk‘, het zevende album van Jake Smith met zijn band, beter bekend als The White Buffalo. Jake is singer/songwriter, gitarist en iemand die het publiek weet te boeien met zijn verhalen. De bedoeling was dat hij hier deze maand enkele optredens zou verzorgen, o.a. in TivoliVredenburg, 013 en tijdens de Rhythm & Blues Night te Groningen. Maar zoals bekend zijn de plannen behoorlijk gewijzigd. Het optreden in Utrecht zal naar het zich laat aanzien plaatsvinden op 8 december 2020, een dag later is Tilburg aan de beurt. Zeker is dat vanaf 17 april a.s. in ieder geval zijn nieuwe album verkrijgbaar zal zijn. Kunnen we die alvast thuis beluisteren. Onlangs was er gelegenheid om alvast vooruit te blikken op de release van ‘On The Widow’s Walk‘…

Tekst: Jeroen Bakker

De rauwe, doorleefde stem van The White Buffalo is vooral bekend geworden door zijn bijdragen op de soundtrack van de zeer succesvolle series ‘The Punisher’, ‘Californication’ en vooral ‘Sons Of Anarchy’ waarin ‘Come Join The Murder’ en ‘Oh Darlin’ What Have I Done’ indruk maakten. De meeste onderwerpen komen voort uit zijn fantasie en meestal betreft het ‘de donkere kant van het leven’. Het is wel eens klassieke Americana genoemd en de invloeden van Bob Dylan, Leonard Cohen en Townes van Zandt zijn er nog altijd in terug te horen. “Mijn teksten over mensen die verkeerde beslissingen nemen in het leven blijken uitermate geschikt voor dit soort dingen”, zo verklaarde hij eerder. Het was een prima aanleiding voor velen om eens wat dieper in zijn oeuvre te graven en het bleek ook niet bepaald nadelig uit te pakken voor de kaartverkoop van zijn optredens. Jake trapt voor het gemak zelf ons gesprek af door iets te vertellen over het nieuwe album: “Je zou kunnen zeggen dat het in grote lijnen gaat over de liefde tussen een man en een vrouw maar het gaat verder dan dat. De situatie met betrekking tot de huidige toestand van de aarde baart mij zorgen. Onderwerpen als ‘water’, ‘wind’, ‘vuur’, ‘de oceaan’ en ‘de natuur’ komen allemaal terug in mijn teksten.” Hij klinkt gejaagd in het stevige ‘Faster Than Fire’, alsof hij op de vlucht is geslagen. “We hebben allemaal de gevolgen kunnen zien van de orkanen in de afgelopen jaren die nog nooit zo hevig zijn geweest en de bosbranden die zowel de USA als Australië hebben geteisterd. Er zijn enorme krachten vrijgekomen. Logisch ook: ‘If you fuck with Mother Nature, you better run’, weet je.” Hij legt ook maar even uit waar de titel vandaan komt: “The Widow’s Walk’ verwijst naar een dakterras, eigenlijk een platform met een reling op het dak, vaak met een kleine gesloten koepel die meestal wordt aangetroffen op oude 19-eeuwse Noord-Amerikaanse kusthuizen. De naam is afkomstig van zeemansvrouwen die daar vaak op de uitkijk stonden, urenlang starend naar de zee en tevergeefs wachtten op hun man die dikwijls nooit meer terug kwam.” Het is een prachtig meeslepende track geworden waarin een voorname rol is weggelegd voor het pianospel van Shooter Jennings die zich bovendien met de produktie van het album bezighield. Jennings, zoon van zijn beroemde vader Waylon, is een Amerikaanse muzikant/producer en acteur die zich heeft toegelegd op rauwe outlaw-country en gespecialiseerd is in de rock met een ‘southern accent’. Nog niet heel lang geleden werkte hij samen met Guns N’ Roses-bassist Duff McKagan op diens solo-album ‘Tenderness’ en is hij ook in een studio gesignaleerd in het bijzijn van Marilyn Manson.

Foto Interview | The White Buffalo

Jake is zeer tevreden over het resultaat van zijn samenwerking met Jennings. “We hebben in de studio geprobeerd om het zo organisch mogelijk te laten klinken, door voornamelijk op gevoel af te gaan en heel veel van het moment te laten afhangen. Dat lukte door veel live in-te-spelen en dat met de hele band tegelijk op te nemen. In zeven dagen was alles voor elkaar. Alles verliep zo voorspoedig. Sommige teksten werden pas aan de vooravond geschreven en hier en daar iets aangepast. Shooter bracht een bepaalde sfeer met zich mee: ‘superloose, supermagical, all about feel, vibe and just playing together’. Over de positie van een microfoon of opstelling van het drumstel hoorde je hem, in tegenstelling tot de meeste producers, nauwelijks.”

Soms werd er in twee takes opgenomen maar het meeste ging al bij de eerste keer helemaal goed en hoefde alleen nog maar een beetje te worden bijgeschaafd. Hij zette in, soms met piano, en de band volgde dan automatisch. Alsof hij altijd al met ons had gespeeld. Deze werkwijze paste goed bij ons aangezien wij met elkaar nauwelijks oefenen. Het is meestal een kwestie van ‘trial by fire’, inpluggen en spelen zeg maar. Uiteraard heb ik thuis wel een en ander voorbereid om in de studio goed voor de dag te komen maar als de band bij elkaar komt is het meestal meteen dik in orde. We kennen elkaar dan ook behoorlijk goed en dat scheelt”. De band is in dit geval drummer Matt Lynott en bassist Christopher Hoffee. Jennings verzorgde dus zoals gezegd al het toetsenwerk. “Hij zal er tijdens de tournee niet bij zijn. Shooter heeft het veel te druk met andere projecten. Zowel Matt als Christopher spelen indien dit nodig is nog andere instrumenten ook dus dat is verder geen probleem. Wij zijn op het podium een trio en er is dus veel mogelijk.”

The White Buffalo - The Rapture (Lyric Video)

 

Een eerste kennismaking met nieuw materiaal van The White Buffalo was er al eerder dit jaar te beluisteren. Het is een intense uitvoering van een bijna monsterlijke track, voorzien van bijbehorende oerkreten. Het is het verhaal van een man die beestachtige trekjes vertoont, bloeddorstig haast. Op de hoes van de single is een doodskist afgebeeld. De sfeer is angstaanjagend: ‘Well, I’ll tell you I got secrets, I know you got yours too, But mine are a little more sinister, done things I can’t undo’, zingt hij. Het grijpt bijna terug naar de tijd van ‘Shadow Greys and Evil Ways’, zijn album uit 2013. Hier werd het verhaal beschreven van een jong stel waarvan hij naar Irak wordt uitgezonden maar als een geestelijk wrak terugkeert en na terugkomst niet meer normaal kan functioneren in de maatschappij. Hij heeft aanpassingsproblemen en heeft duidelijk nog geen genoeg van het bloedvergieten. Uiteindelijk helpt de liefde hem er weer bovenop en leert hij weer hoe het is om ‘mens te zijn’. “Of ‘The Rapture’ heel veel afwijkt van wat ik tot nu toe heb gedaan denk ik niet. Het is wel één van de donkerste tracks van het nieuwe album, misschien zelfs wel van alles wat ik tot nu toe heb geschreven”, klinkt het op haast vriendelijke toon uit de mond van de muzikant.

Op het nieuwe album zijn elf zelfgeschreven tracks te vinden waarin verschillende stijlen zijn terug te vinden. Up-tempo en ballads wisselen elkaar af, alternatieve country met een smerig bluesrandje en ook de murder-ballads ontbreken niet. Er is liefde maar overal ligt het onheil op de loer. Heel ingetogen maar gelaagd klinkt hij in ‘River Of Love And Loss’, over tegenstellingen. Onzeker, kwetsbaar en tegelijkertijd oprecht klinkt hij in het afsluitende ‘I Don’t Know A Thing About Love’. “Ik heb het gevoel dat ik nu als muzikant, zonder daar bewust mee bezig te zijn, ben beland in een andere fase. ‘I Always jumped into the dark side’. Nu ik wat ouder ben word ik misschien iets meer nostalgisch en grijp ik terug op de historie van Amerika maar tegelijkertijd maak ik mij weer zorgen over het gebrek aan menselijkheid zoals ik dat in deze tijd om mij heen zie. En dat terwijl de techniek steeds geavanceerder wordt en veel meer mogelijk maakt om met elkaar te communiceren.”

De optredens in Nederland zijn altijd iets om naar uit te kijken, aldus Jake. “Vorig jaar speelden we hier in Amsterdam, Nijmegen en op een festival en was er gelukkig ook tijd over om nog een biertje in de stad te kunnen drinken. We hebben relatief veel optredens in de UK en in Holland. Ik probeer de tours kort te houden zodat ik ook weer even thuis kan zijn. Ik vind dat belangrijk en ik heb het ook nodig. Ook in mijn eigen land gaat het goed met The White Buffalo en komen er steeds meer mensen bij onze optredens. Er staat op dit moment een prachtig festival, namelijk Montana’s Under The Big Sky Music Festival op het programma dat in juli moet gaan plaatsvinden. Emmylou Harris, Jason Isbell & The 400 Unit, Lukas Nelson & Promise of the Real, Tyler Childers en veel andere fijne acts spelen daar. Er worden ongeveer dertigduizend toeschouwers verwacht. Het maakt mij echt niet uit of ik op een blues-festival speel of dat ik op de affiche van een singer/songwriter-festival sta. Waar wij gevraagd worden en waar men ons wilt zien, spelen we.”

Website artiest: www.thewhitebuffalo.com


Ook op Blues Magazine ...