Interview The Tibbs

The Tibbs // Fotografie © Sven Benjamins

Niemand hield er in december 2018 rekening mee dat er na die prachtige en zeker ook emotionele laatste show in Manifesto Hoorn met de geweldige zangeres Elsa Bekman nog een vervolg zou komen voor The Tibbs. Al rap na het moment van de oprichting in 2012 werd door de stijlvol geklede en sterk op elkaar ingespeelde band indruk gemaakt tijdens de vele optredens in binnen- en vervolgens ook in buitenland. Wat volgde was het fantastische debuutalbum ‘Takin’ Over’, prima recensies en een enthousiast publiek. Het was nauwelijks voor te stellen dat het plotseling allemaal voorbij zou zijn. Afgelopen oktober kwam er, echt werkelijk uit het niets, verrassend goed nieuws uit het kamp van de Noord-Hollandse, voornamelijk uit West-Friese muzikanten bestaande band. Niet alleen werd met ‘Another Shot Fired’ het tweede album aangekondigd, met trots werd tevens de naam van een ijzersterke nieuwe frontvrouw gepresenteerd. The Tibbs zijn er in geslaagd om met de zeer getalenteerde en oogverblindende Roxanne Hartog, de ingeslagen weg weer te vervolgen. Met het deze week verschenen ‘Another Shot Fired’ staat het vizier op scherp en wordt een heerlijke cocktail van vintage soul met allerlei aanverwante stijlen op de liefhebbers van oprechte en authentieke muziek afgevuurd…

Tekst: Jeroen Bakker

“Dat The Tibbs door zouden gaan was voor ons van meet af aan duidelijk”, aldus baritonsaxofonist Berd Ruttenberg, één van de blazers die verantwoordelijk is voor het volle, pure, krachtige en sfeervolle geluid van de band. “Elsa kondigde in de herfst van 2018 aan te willen stoppen om zich volledig op haar solo- carrière te richten. We hadden nog enkele optredens in de agenda staan en hebben een datum geprikt voor het ‘afscheidsoptreden’. We zijn toen binnen ons muzikale netwerk op zoek gegaan naar een vervanger/vervangster met de intentie om daarmee nieuw werk te schrijven. In januari en februari 2019 hebben we auditierondes gehouden en zo is Roxanne Hartog bij ons gekomen.”
Roxanne was een graag geziene gaste op het podium van het hoofdstedelijke Bourbon Street Café waar zij met grote regelmaat de boel op stelten wist te zetten. De rol die zij momenteel vervult in The Tibbs lijkt haar op het lijf geschreven. Dat de muziekwereld een kleine wereld is blijkt uit het feit dat de zangeres de dochter is van een oud-collega van een van de Tibbs-leden. “Op het moment dat we haar benaderden, zat ze in Brazilië. Ze vond het zo leuk dat we haar vroegen, dat ze heel erg hoopte dat we op haar terugkomst wilden wachten. Dat hebben we gedaan, het was inmiddels maart, ze was de laatste auditante.”

Het vermoeden bestaat, wanneer je beide zangeressen met elkaar vergelijkt, dat er wellicht naar een in alle opzichten gelijkwaardige vervang(st)er werd gezocht. Dat berust blijkbaar op een misverstand. Om te voorkomen dat de mensen de nieuwe zanger of zangeres met Elsa zouden vergelijken werd er gezocht naar iemand die men juist niet zo snel met haar zou vergelijken. Ruttenberg legt uit: “Kijk, Elsa is wat zang en podiumperformance betreft een uitgesproken persoonlijkheid. Het voelde op de een of andere manier niet eerlijk daar al te dichtbij in de buurt te willen gaan zitten. We hebben veel goede auditanten gehad, maar Roxanne wist ons unaniem te overtuigen. En het grappige is nu juist dat ze, afgaande op het uiterlijk, zomaar een zus van Elsa zou kunnen zijn.”
De komst van een nieuwe zangeres heeft, wanneer je de invloeden, ideeën, teksten en muzikale koers bekijkt, de verhoudingen op geen enkele wijze verstoord.
“De werkwijze van de band is niet fundamenteel veranderd. Henk, onze gitarist, en Elsa hielden vrijwel iedere week schrijfsessies waar dan de ene keer wel en de andere keer geen ideeën uit voortkwamen. Wanneer het wel lukte namen ze die mee naar de bandrepetities waar langzamerhand een Tibbs-groove ontstond en waar over de arrangementen een vet Tibbs-sausje werd gegoten. Dat is overigens nog steeds de werkwijze: de ‘schetsen’ komen van Henk en Roxanne, en die worden vervolgens band-breed uitgewerkt. De teksten werden en worden nog steeds geschreven door degene die ze zingt.”
De match is zoals bij beluistering van het album blijkt, absoluut geslaagd te noemen. De nieuwe zangeres is meer dan een aanvulling op de muzikale koers van de band. “Haar tekstuele bijdragen bevatten poëtische elementen en daarnaast zijn de invloeden van de jaren vijftig en zestig duidelijk aanwezig waarbij opvalt dat die door haar op een bijzondere natuurlijke wijze worden uitgedragen”, zo verklaart hij.

De mannen van The Tibbs beschikken al over de nodige ervaring en spelen bovendien geruime tijd met elkaar. Je kunt in dit geval danook spreken van een goed geoliede machine. Van eventuele turbulentie met betrekking tot de leeftijdsverschillen wil Ruttenberg echter niets weten: “Welke leeftijdsverschillen? (Ha ha!) Natuurlijk ontkom je er niet aan dat wij als band al de nodige podiumkilometers hebben gemaakt, voor een goed deel ook met elkaar, en dat we die ervaring meezeulen. Je kent elkaars nukken en grillen en bent bovendien erg op elkaar ingespeeld. Een nieuw bandlid kan dan net voor een iets andere chemie zorgen, maar dat valt in het geval van Roxanne heel goed. Ze zal ons ongetwijfeld af en toe een stelletje vreemde wezens vinden, maar ze heeft een dermate opgeruimd karakter dat ze daar dan altijd schaterend om kan lachen. En vanzelfsprekend wordt er naar elkaar geluisterd. In een achtkoppige, niet-hiërarchische band moet je evenwel altijd op zoek gaan naar het compromis. En dat vinden we toch vaak in sound en stijl die we nu volgen.”
De muziek van The Tibbs laat zich niet heel gemakkelijk omschrijven. Er is in het verleden gesproken over het geluid van Dap-Tone, Motown, Stax, invloed van Ska-muziek, filmmuziek en nog veel meer. De muzikanten blijken allemaal bij te dragen aan de grote diversiteit van invloeden die het geluid van de band bepalen. Door de grote bezetting is een groots geluid ontstaan waarin de veelheid aan klankkleur in de arrangementen, mede door de blazers en Hammond, bepalend is.
“Als je het over sound hebt, dan blijven Stax, Atlantic en Motown een onuitputtelijke bron van genot en inspiratie, net als de wat meer obscure Northern Soul en de rocksteady en vroege ska van Studio One. Van de hedendaagse muziek luisteren we graag naar Kelly Finnigan, Black Pumas, Ikebe Shakedown, J.P. Bimeni, maar ook bijvoorbeeld naar Gregory Porter, Michael Kiwanuka en Ben Harper. En het leuke is dat Roxanne dan bijvoorbeeld helemaal weg is van Anderson .Paak.”

Begin dit jaar is ‘Another Shot Fired’ opgenomen in de studio. Kort daarna stond de wereld op z’n kop en zag alles er heel anders uit. Toch werd besloten om de release hiervan dit jaar door te laten gaan. Vanzelfsprekend gebeurde dit op een minder feestelijke wijze dan dat normaal gesproken het geval zou zijn geweest.
“We waren heel blij dat we de opnames hebben kunnen afronden voordat er allerlei zaken op slot gingen en niet meer konden. Onze producer Paul Willemsen, die de muziek ook heeft gemixt, had toen ruim de tijd om het te voltooien. In overleg met ons platenlabel is besloten voor een release eind dit jaar. Dat voelt voor ons heel prettig; omdat we al meer dan een half jaar niet hebben kunnen optreden, en ook nauwelijks hebben kunnen repeteren, hadden we toch iets om naar uit te kijken, en om de release voor te bereiden – al lag dat qua promotie goeddeels bij het platenlabel. Maar het is toch een gezamenlijke aanloop die je neemt, richting het uitkomen van het album. Het betekent wel dat we er geen promotietourtje aan vast kunnen plakken, maar voor de verkoop van de platen geloof ik niet dat het heel veel uit zal maken. Onze fans zitten wereldwijd en de distributie van het album is in orde. Voor de presentatie hadden we het plan om een livestream te doen, maar dat hebben we uiteindelijk toch moeten afblazen. Een locatie om de volledige band kwijt te kunnen, volwaardig uit te versterken – en dat zonder publiek, dat is geen onbelangrijke factor – en op te nemen bleek met de telkens wisselende maatregelen op de achtergrond, niet makkelijk te vinden.”

Paul Willemsen die onder meer bekend is van Michelle David & The Gospel Sessions, Kris Berry, Ruben Hein en het geweldige Beans & Fatback, heeft wederom een belangrijke rol gespeeld achter de knoppen. Maar één naam valt meteen heel erg op. De opnamen zijn in Nashville namelijik onder handen genomen door Bob Ohlsson, iemand die deels verantwoordelijk kan worden gesteld voor het geluid, en daarmee het succes van het Motown-label in de midjaren zestig. De vraag die daarbij meteen opkomt is hoe The Tibbs het voor elkaar hebben gekregen om zo’n legendarische persoon hiervoor te benaderen en zijn toezegging te krijgen om mee te werken aan het nieuwe album.
“Paul had al eerder met Bob gewerkt. Gezien zijn inderdaad legendarische staat van dienst in het genre, was het logisch hem te benaderen. Het contact liep dus via Paul. Wat wij wel meekregen is dat hij erg enthousiast was over onze muziek. Het is heel lastig te omschrijven wat de mastering van de opnames doet, daarvoor moet je de niet-gemasterde versie er eigenlijk naast horen. Maar het is van een ontegenzeggelijke meerwaarde. En uiteraard is er tussentijds overleg, maar ook dat liep hoofdzakelijk via Paul. Hij heeft de opnames gemixt en weet exact hoe hij en wij het willen hebben. Een enigszins hilarische anekdote: Bob had het drumintro van ‘Damaged Heart’ (de eerste single van het album) eraf geknipt, hij dacht namelijk dat dat een ‘aftikvuiltje’ was. Terwijl wij dat juist een ontzettend gaaf dingetje vonden! Dat zit er dus weer aan.”

The Tibbs zijn in diverse Europese landen geen onbekenden meer maar de contacten worden, zelfs in deze tijd, nog steeds prima onderhouden. Uiteraard zullen de optredens nog op zich laten wachten. De eerste reviews in het buitenland zijn zelfs al verschenen, onder meer in Engeland, Frankrijk en Spanje. Daarnaast blijft het contact met de liefhebbers van deze muziek via de social media prima in tact.
“We hebben nauw contact met onze vaste boeker in Spanje en er zijn ook een aantal festivals in Duitsland die ons afgelopen seizoen hadden willen hebben. Waar mogelijk worden die doorgeschoven naar volgend jaar, als er hopelijk weer meer mogelijk is. We hebben bovendien onlangs contact gehad met een heel goed boekingskantoor in Frankrijk dat voor ons aan de slag wil gaan. Dat land is voor ons nog onontgonnen gebied, dus ook dat is goed nieuws.”

Terugkijkend naar de afgelopen maanden blijkt het daarentegen lastig voor Ruttenberg om hier iets positiefs uit te halen. Liever kijkt hij uit naar de komende en hopelijk betere tijd. “Het was voor ons als muzikanten echt een buitengewoon lastige tijd. Ik denk dat de muziek van singer/songwriters bij uitstek geschikt is om in een ‘kleine’ ambiance te beluisteren. De muziek die wij spelen is veel energieker en leent zich daar minder voor, die schreeuwt echt om een andere live-ambiance met publiek. Wij staan dus eigenlijk wel te popelen weer het podium op te kunnen. Maar zoals je begrijpt wordt alles met een heel dun potloodje in de agenda’s genoteerd. Met een gummetje ernaast…”

The Tibbs
Another Shot Fired

Label: Record Kicks
Release: 20 November 2020

Tracks
1. The Main Course 02:57
2. Not a Beggar 02:50
3. Damaged Heart 03:10 video
4. Another Shot Fired 03:10
5. What I´m Tryin´ to Say 04:18
6. Close 03:46
7. Mama Says 03:06
8. Get Us Through the Night 04:17
9. Soul Of My Life 03:18
10. Tangled 03:31
11. Rationality 02:58
12. Circeo 03:41

Ook op Blues Magazine ...

The Tibbs | Interview

Album Recensie: The Tibbs – Keep it to yourself

Release:The Tibbs – Keep It To Yourself