INTERVIEW: T-99 (MISCHA DEN HARING)
Ze worden wel eens de grondleggers van de Nederlandse rootsrock genoemd en hebben op prachtige affiches gestaan van geweldige festivals en poppodia in zowel binnen- als buitenland. De ingelaste time-out werd onlangs vrij abrupt verstoord op een wel heel bijzondere wijze. Sinds enige tijd is T-99, één van de meest eigenzinnige trio’s uit de Nederlandse muziekhistorie weer actief, zijn de eerste clubshows nagenoeg allemaal uitverkocht en wordt uitgekeken naar festivaloptredens op Moulin Blues en Zwarte Cross. Met zanger/gitarist Mischa den Haring blikken we terug op de hoogtijdagen van T-99 maar praten we ook over de hernieuwde belangstelling voor zijn muziek, ‘The Various Sounds of T-99’ en de plannen voor de korte termijn.
Tekst: Jeroen Bakker
Helemaal zeker weten doet hij het niet maar het zou zomaar tien jaar geleden kunnen zijn dat ze al eens op Moulin Blues speelden. Zaterdag 2 mei zal de jubileumeditie, het festival bestaat dan dertig jaar, door deze drie-eenheid worden voorzien van duistere grooves, vuige blues, smerige garagerock en gitzwarte soul. Het weerzien daar zal de vele liefhebbers die er toen ook al bij waren, goed doen. “Afgelopen januari kwamen we weer bij elkaar om te repeteren. Het voelde alsof we op een fietsje stapten en even moesten zoeken waar de trappers ook al zaten maar fietsten daarna meteen weg”, aldus Den Haring. “We hebben altijd wel in het achterhoofd gehouden dat we weer bij elkaar zouden komen maar wisten alleen niet precies wanneer dat zou gebeuren”.
“We zijn de afgelopen jaren afzonderlijk van elkaar bezig geweest in de muziek. Hebben veel nieuwe dingen ontdekt en meegemaakt. Martin de Ruiter is tegenwoordig drummer bij Maison du Malheur en bassist Donné la Fontaine heeft verschillende dingen gedaan waaronder opnamen gemaakt met Martha Jane Settler en zich weer gestort op zijn schilderskunst. Ik heb me voornamelijk bezig gehouden met schrijf- en producerswerk voor derden maar heb ook, weliswaar tijdelijk, meegespeeld met Cuban Heels. Zelf ben ik nog steeds actief als muzikant in The Eminent Stars, een soulband”.
Den Haring heeft een paar mooie recente (co)producties op zijn naam staan waaronder ‘All You Can Eat!’ van Sugar Boy & The Sinners, ‘Rootbag’ van Richard van Bergen en ‘Buddha Blue’ van Doghouse Sam maar produceerde al eens eerder werk van Big Blind en The Death Letters.
Ondanks dat de bandleden met elkaar in contact bleven kwam het initiatief om daadwerkelijk weer als T-99 iets te gaan doen uit een onverwachte hoek. Het bleek Björn Ottenheim, muzikant van zZz en fan van het eerste uur te zijn en het verhaal is te fraai om onvermeld te laten. “Hij belde mij op met de mededeling dat zowel Martin als Donné een eenmalig optreden op het Sleazefest Festival wel zagen zitten en wij zouden dan op het Sleazefest Festival, niet geheel toevallig door Björn zelf georganiseerd, een mooi plaatsje op het programma krijgen. De grap was echter dat hij dit verhaal bij ieder afzonderlijk had voorgesteld zonder dat wij dat van elkaar wisten. Plotseling stonden wij daar dus als één van de headliners geprogrammeerd”.
Het zou het startschot zijn voor een nieuwe episode in het bestaan van T-99. De band had daarvoor, op zijn zachtst gezegd, nogal wat losgemaakt in de wereld van de roots- en bluesliefhebbers. Het zou een bijzondere maar ook drukke periode worden die ongeveer tien jaar in beslag zou nemen. Na een eerdere sabbatical in 2009 en ‘Celluloid Fever: The Freak’, een ‘mixed media voorstelling’ met live-muziek, film en theater, werden pogingen om iets op te nemen vroegtijdig gestaakt en werd alsnog besloten om nog even een pauze in te lassen. Er was tot die tijd non-stop getoerd. “Van 1999 tot 2009 deden we per jaar tot wel honderd optredens in binnen- en buitenland”. Daarnaast deden we ons eigen management en we hadden daar onze handen vol aan. Door al dat regelen, bellen en mailen hadden we bijna een dagtaak aan de band. Dat was dan het zakelijke gedeelte maar als muzikant wil je ook nog eens ‘het muzikale ei kwijt kunnen’, er moet iets gecreëerd worden”.
Den Haring geeft toe dat ook ambities een cruciale rol speelden. “In 2009 hadden we al zo veel gave dingen gedaan en bereikt dat je op een zeker moment gaat afvragen wat de volgende stap gaat worden. In zowel Engeland als Duitsland was weliswaar een smalle basis voor succes gelegd maar om een land te kunnen veroveren komt er nog veel meer bij kijken”.
Persoonlijke omstandigheden speelden een voorname rol maar er bleek bij de muzikanten ook enige vermoeidheid te ontstaan. “Het is een dunne lijn tussen routine en geroutineerd zijn”, zegt hij bedachtzaam. “Gaan we het fris houden voor onszelf of gaan we spelen tot we er bij neervallen. Dat was de vraag die we onszelf stelden”. Uiteindelijk zou er gekozen worden om de activiteiten met betrekking tot T-99 voor onbepaalde tijd stil te leggen.
“We zouden het wel zien. De tijd zal het leren was de gedachte. Totdat het telefoontje kwam en wij ons op die bewuste avond realiseerden dat het ook bij ons meer had losgemaakt dan we aanvankelijk hadden verwacht”.
Het duurde uiteindelijk nog een jaar voordat er echt vorderingen gemaakt konden worden. Alles had te maken met de planning van de drie leden en de voorbereiding van wat dit jaar zou volgen. 6 Maart j.l. werd in Hedon te Zwolle afgetrapt voor een korte voorjaarstournee die via Nijmegen, Groningen, Amsterdam, Den Bosch, Utrecht, Haarlem en Hengelo naar Ospel moet leiden om vervolgens via Sneek op het Zwarte Cross Festival te belanden in juli van dit jaar.
“De bedoeling is nu om ons volledig op Nederland te richten en tot eind september willen we hier volop kunnen touren. Daarna kijken we verder. We zijn daarom bewust niet in het buitenland actief. Er is tenslotte ook een album uitgebracht: ‘The Various Sounds of T-99’, een overzicht van het beste dat de band ooit heeft opgenomen. We hebben de mensen van Excelsior zodanig geïnteresseerd gekregen dat die onze verzameling graag wilden uitbrengen”. Het resultaat is indrukwekkend. Bands van nu blijken geïnpireerd te zijn door de unieke mix van stijlen waarmee de band zich jarenlang wist te onderscheiden. Vooral het vinyl-exemplaar ziet er prachtig uit vanwege het schitterende artwork. Interesse blijkt er behalve bij de platenmaatschappij ook bij het publiek te zijn. “We merkten dat er tijdens het Sleazefest-gebeuren mensen uit Duitsland, België en Scandinavië speciaal gekomen waren voor ons en dan merk je pas hoezeer het dan leeft. Je ziet nu bij de optredens jonge mensen verschijnen waarvan je zeker weet dat ze ons nog nooit live gezien hebben.
De muziek die wij toen al maakten blijkt nu populairder dan in de eerste jaren van ons bestaan.We zien nu de fans van toen die nieuwsgierig zijn geworden hoe wij het tegenwoordig doen maar we komen ook een heel grote groep nieuwe, voornamelijk jonge mensen tegen. We hebben akoestisch materiaal uit die tijd in een steviger arrangement gestopt en het is heel leuk om te zien dat het aanslaat bij dat jonge publiek. Er is bewust voor gekozen om nu een stevige set neer te zetten”.
De recensies van zowel de albums als de live-optredens van toen waren unaniem lovend. Toch wordt er nog wel eens gedacht over de wijze waarop T-99 altijd in de media is neergezet. “Tegenwoordig lijkt het veel hipper om als band meerdere stijlen samen te brengen. Indertijd was dat minder gangbaar. We zijn ooit begonnen als alternatieve bluesband maar gaandeweg kwamen er invloeden bij uit de hoek van de surf, country, rock ’n roll, Balkan en andere Oosteuropese muziek. Wij moesten ons echt een beetje distantiëren van het bluespubliek om ons een beetje los te kunnen maken om zodoende iets bekender te worden in het alternatieve pophoekje. Op bluesfestivals kwamen we daarom steeds minder maar in het popcircuit vond men ons nog steeds een bluesband. Het is makkelijk om als jonge band je te profileren maar moeilijk om een bestaand profiel te veranderen. Het is tegenwoordig juist helemaal niet raar om een bluesband te programmeren op een popfestival. Wat dat betreft lijkt de tijd nu uitermate geschikt voor dit nieuwe hoofdstuk. Wijzelf denken helemaal niet in dit soort kaders als het om muziek gaat. Het gaat ons er om dat het goed is en dat het je raakt. Als het goed is bestaat er voor ons maar één kader: Wij noemen dat ‘T-99-muziek’.
We horen graag je mening! Voeg reactie toe