Interview met Stoney Curtis en Diego Budicin. in muziekcafe Dr. Rock in Almelo.
Tekst: Andre Wittebroek
Zaterdag 3 december trad de Stoney Curtis Band met in het voorprogramma Diego Budicin op in muziekcafe Dr. Rock in Almelo. Een mooie gelegenheid om Stoney weer eens te zien spelen en daar een interview aan te koppelen.
Van een van de eerdere optredens tijdens deze toer in Bluescafe in Apeldoorn, heeft William Lindner al een prima verslag gedaan, zie 23 november j.l. en met de inhoud ervan ben ik het helemaal eens, zoals deze avond ook te zien was. Verder staat er nog een verslag van ondergetekende in Bluesmagazine van zijn show van 10 april vorig jaar in Blues in Rhede in Bluesmagazine. Over de shows zelf genoeg dus en daarom beperk ik mij hoofdzakelijk tot het interview.
Eerst even een korte impressie van de locatie van vanavond muziekcafe Dr. Rock in Almelo. Aangezien deze cafe’s, zalen e.d. de blues en rock in ere houden en de muzikanten de gelegenheid geven live-muziek te spelen verdienen zij ook de broodnodige aandacht.
Dr. Rock is in voorjaar 2011 gestart door Arno Lammers en Helga Huiskes als muziekcafe midden in het centrum van Almelo aan het Kerkplein. Blues,rock, hardrock, country, folk, Stone en alternatieve muziek komen er aan de orde, maar rock is de hoofdmoot. Verder is er een open podium met een complete backline met instrumenten waar opgetreden kan worden door liefhebbers, ook worden er workshops gegeven. Zie ook het programma op de website. Het cafe zelf is mooi ingericht en straalt warmte en gezelligheid uit. Een bezoekje meer dan waard, zeg ik nu uit ervaring!
Na een hartelijke begroeting met Stoney en Diego en drummer Rob Meyram en bassist Mitch Q. was het tijd voor het gesprek.
Omdat ik Diego Budicin nog nooit gezien had ben ik met hem begonnen.
-Je bent een jonge Italiaan en hoe komt die bij de blues terecht, is er een echte bluesscene in Italie?
Jazeker, Italianen zijn gek op alle muziek waarin de emotie erg belangrijk is , de opera is er het beste voorbeeld van, maar ook de Italiaanse volksmuziek . De blues valt daar ook onder en als je dan ook nog gitaarliefhebber bent , dan kom je daar al snel bij terecht. Er zijn heel veel openluchtfestivals in Italie en daar komen alle groten uit de blues-en de rockwereld. Deze festivals worden vaak op historisch en culturele locaties gehouden en de artiesten, vooral de Amerikaanse, zijn daar dol op. Het Trasimeno Lake festival is er een goed voorbeeld van. (P.S. Ana Popovic nam haar DVD daar op).
-Hoe ziet jouw muziekverleden er uit?
Ik ben met 8 jaar begonnen met gitaarspelen en daar bleek ik talent voor te hebben, waardoor ik me snel kon ontwikkelen. Na dit akoestische begin kwam op mijn elfde de elektrische gitaar aan bod en ging ik naar de muziekschool in Turijn. Op mijn 15de kwam ik op de ’Áccademia of Lizard’ terecht om mij verder te ontwikkelen. Ik leerde daar alle muziekstijlen spelen, vooral fusion, jazzrock , rock maar ook blues. Om de school en de leerlingen te promoten toerden we door Italie. James Smith een filmproducer was van plan een documentaire te maken over zes gitaristen en hun achtergrond uit verschillende plaatsen wereldwijd. Hij zag mij en koos mij uit. Daaruit volgde in 2010 het aanbod een toer door Florida van enkele weken te maken. 2011 staat in het teken van vooral schrijven en opnemen en dan nu toeren met Stoney.
-Hoe kom je bij Stoney terecht?
Wij hebben dezelfde manager, Martin Philippus, vandaar. Voor mij is het een enorm goede leerschool. Op mijn eerste toer in Amerika was ik uitgenodigd en alles was gesponsord en geregeld. Nu op deze toer zie je pas echt wat er allemaal bij komt kijken. Ik leer hier meer van dan op school. In de toekomst als ik een eigen band zou hebben ,zal ik er veel aan hebben.
-Je treedt op met een tape en speelt dan je gitaarpartijen live. Dit heb ik nog nooit gezien, waarom?
Simpel: geldkwestie! Het is nog te duur voor mij om met een band op pad te gaan, het is wel mijn doel. Nu kan ik ervaring opdoen, speel ook nummers met Stoney en band samen dus dat deel zit er wel in. Alle muziek op de tape heb ik zelf ingespeeld, dus ook alle instrumenten zoals drums, bas en piano en, behalve de covers, ook zelf gecomponeerd. Het is allemaal instrumentaal want zingen dat is nog niet goed genoeg. Wat dat betreft lijk ik op mijn voorbeelden Joe Satriani, Steve Vai e.d.
-Bedankt voor dit gesprek Diego en misschien tot de volgende keer en dan met een eigen band!
Graag gedaan en tot dan; met eigen band!
Stoney Curtis.
-Vanavond doen we vooral een interview, de recensie voor Bluesmagazine van een optreden heeft William Lindler twee weken geleden al gedaan. Mee eens?
Natuurlijk, William heeft het mooi opgeschreven en we zijn er erg blij mee. Doe hem de hartelijke groeten als je hem ziet. Bij deze William!
-De laatste keer dat ik jou gesproken heb, was vorig jaar april. Is er sindsdien veel gebeurd?
Jazeker, onze nieuwe CD Cosmic Conn3ction geschreven en opgenomen en die is net uit. Een nieuw boekingskantoor gezocht en gevonden en weer een Europese toer. Niet niks dus.
-Om maar bij het begin te beginnen. Waarom en wanneer ben je met gitaarspelen begonnen?
Zo rond mijn elfde hoorde ik het nummer Under My Weels van de LP Killer van Alice Cooper en vond het geweldig. Toen ik ook nog een liveshow van Kiss zag, wist ik het: Dit wilde ik ook !! Deze muziek, de rock met show, boeide mij erg en zo kwam ik ook met de muziek van MC5, Grand Funk Railroad, Led Zeppelin, Pat Travers en UFO in contact. Trouwens Michael Schenker is voor mij de ultieme rockgitarist, die solo in Rock Bottom van hun live-LP Strangers In The Night is de mooiste rocksolo ever!. De absolute rockstudioLP vind ik Snortin’’ Whisky van Pat Travers. Geweldige muziek en zal het altijd blijven. Deze zeventiger jaren rock is en blijft de basis van wat ik doe. In mijn geboorteplaats, Chicago was er veel rock- , blues-, funk- en psychedelische muziek te horen en te zien en dat heeft mij ook erg beïnvloed. Ik zou mijn muziek willen omschrijven als ‘Workersmusic”: direct, stevig, no-nonsense en ruig.
-Welke gitaren bespeel je live het meest?
Natuurlijk de Fender Stratocaster en de Gibson les Paul. Maar ja die bespelen bijna alle gitaristen. Ik gebruik meestal alleen deze twee, je kunt er bijna alles op.
-Je nieuwe CD krijgt erg goede kritieken. Wat vind je er zelf van?
Mijn beste tot nu toe en zal dat uitleggen. We hebben alles direct opgenomen zonder overdubs en andere poespas. Gewoon puur, direct ingespeeld. Het is eigenlijk een liveplaat maar dan in de studio direct opgenomen. Net als de eerste live plaat van mij Alive And Unleashed, maar daar zijn er toen maar 1000 stuks van gemaakt en was meer een promoCD. De tussenliggende Acid Blues Experience en Raw and Real waren meer geproduceerd, zal ik maar zeggen. Cosmic Conn3tion gaat weer meer terug naar het pure.
Het heeft ook te maken met mijzelf als persoon. De laatste paar jaar zat ik niet lekker in mijn vel. Welke kant moest de muziek op, wat wilde ik zelf en anderen gingen over mij en mijn carriere beslissen. Toen besloot ik zelf meer de regie over mijn leven in handen te nemen en aan mezelf te werken. Toen gestopt met drinken, meer gaan sporten e.d. ook een andere manager gezocht ( Martin is geweldig), zelf meebeslissen en deze CD naar mijn inzichten gemaakt, zoals ikzelf ben: direct maar eerlijk.
Mijn lijfspreuk nu: You can rock as hard as you can, but you can’t beat me!!
-Hoe gaat de toer zover en wat zijn je toekomstplannen?
Heel goed, de Nederlandse ritmesectie Rob Meyram en Mitch Q. doet het prima; via Martin zijn ze erbij gekomen. Het was te duur om mijn eigen sectie mee te nemen. Vandaar. Mensen zijn erg enthousiast en zo hopen we dat er de volgende keer steeds meer mensen komen. Wil je een vast publiek in Europa opbouwen dan moet je elk jaar minimaal een, maar liever nog tweemaal overkomen. Doordat het niet zo lekker met me ging kwam dat er niet van, ik was te weinig hier. Na de Rockpalast show in 2006 had ik dat meer moeten oppakken, maar ja,altijd achteraf en je weet nooit wat de toekomst brengt. Een Walter Trout bijvoorbeeld doet dat wel en met succes. In januari komen we alweer terug maar dan met een andere band. We komen dan met onze zeg maar onze hobbyband; Mike Zito77, zo heet die in Amerika. We spelen dan jarenzeventige rock en alleen die nummers die we leuk vinden. Het is een lekkere avond rocken met veel spetterend gitaarwerk en meerdere gitaristen. Nu zal Danny Giles er bij zijn en misschien nog iemand, Diego misschien. Zijn we nog mee bezig. Het zal zeker leuk worden en Bluesmagazine is weer uitgenodigd!
-Je hebt een nieuwe CD uit, tijd voor een DVD misschien?
We hebben van een show in Santa Rosa in Californie opnames in HD kwaliteit gemaakt en daar willen we wel wat mee doen. Het moet nog afgemixt worden en misschien dat we er in 2012 iets mee gaan doen. Ikzelf denk aan een nieuwe CD en dan deze show erbij als bonus DVD. We zullen zien.
-Bedankt voor dit gesprek Stoney en dan zeker tot in januari!
Bluesmagazine bedankt en ik hoop dat veel lezers er in januari ook bij zullen zijn!!
www.amsterdammusicpromotors.nl
info@drrock.nl
Andre, bedankt voor deze fijne en verhelderende interviews. Gr uit Utrecht: Stan
Was een leuk samenzijn daar in Almelo, leuke kroeg enthousiaste mensen en een goed gehumeurde Stoney, zoals je al schreef hij blijft lekker rocken met af en toe een lekkere blues er tussendoor. zullen hem volgend jaar beslist weer zien en horen. groet
ANKO, sorry van de foute naam. Ik lees je reactie nu pas, leuk dat je reageert. Echt een mooi muziekcafe hebben jullie daar en ik kom zeker spoedig weer terug. Wilde naar Dudley maar vanwege zware darminfectie, inc. ziekenhuisopname, verhinderd, gaat nu weer de goede kant op dus zie je me wel verschijnen!