In gesprek met: Serena Pryne
Tekst: Jeroen Bakker
Het eerste officiële album Goodnight Golden Sun was nog niet eens uit maar in februari van dit jaar omcirkelde de Canadese zangeres Serena Pryne 28 mei 2012 met een dikke stift op de kalender. De grote Pinkpopmaandag met Bruce Springsteen en vele anderen zal namelijk al vroeg in de middag worden afgetrapt door Pryne en haar band The Mandevilles. Tijdens de Pinkpop-perspresentatie in Paradiso kreeg het grote publiek, de show werd via een livestream wereldwijd uitgezonden, een klein voorproefje van wat er zoal te wachten staat.
Kort na dit optreden maakte Bluesmagazine van de gelegenheid gebruik om eens nader kennis te maken met deze 30-jarige blonde podiumpersoonlijkheid.
“Ik heb gehoord dat Bruce Springsteen zo enthousiast was over het festival dat hij er dolgraag nog eens wilde spelen. Hij doet bijna nooit festivals en nu staan wij daar dezelfde dag als hij. Ik kan het nog maar nauwelijks geloven”, aldus de opgetogen Pryne wanneer we haar vragen om een korte reactie op de uitnodiging van de Pinkpoporganisatie.
Hoewel de naam Serena Pryne in Nederland nog verre van gevestigd is, blijkt er hier op bescheiden schaal aan een prima live-reputatie te zijn gewerkt.
“Met Walter Trout hebben we hier al vaak als support-act gespeeld en vorig jaar stonden we zelfs op het Bospopfestival in Weert. We zijn een echte live-band en alles staat bij ons in het teken van het optreden. Dat doen we het allerliefste en ik denk dat daar de kracht van de band zit: That’s what this band does, we play live! Ik zelf ben van mening dat een band pas echt overtuigt als het live goed is. De show in Weert was daarentegen een ware beproeving. De enorme hitte in combinatie met jetlag en ziekte in de band maakte het bijna onmogelijk om daar een goede indruk achter te laten. Ik denk dat we het goed hebben weten te verhullen. Op Pinkpop en in Raalte zal het hopelijk anders zijn”.
Voor het eerst zal Pryne in Nederland te zien zijn met The Mandevilles, haar nieuwe band. Stuk voor stuk ervaren muzikanten die zich uitermate soepel bewegen binnen de combinatie van soulvolle pop, rock, americana en blues.
“Samen met Nick Lesyk, al tien jaar lang mijn muzikale compagnon en vriendje, speelden we hier voornamelijk met een Nederlandse band. Het is ruim anderhalf jaar geleden dat ik samen met Nick een akoestische show deed in Toronto. Daar zijn we in contakt gekomen met enkele Nederlandse mensen die onder de indruk waren en ons naar Nederland wilden halen. Er werd snel een band geregeld waarin o.a. bassist Ivo Severijns, bekend van Herman Brood’s Wild Romance en Kane, gitarist Martijn van Agt, uit de band van Anouk en Ilse DeLange, en drummer Bram Hakkens, uit de band van Waylon en Kyteman’s Hiphop Orkest, speelden. We hebben zo ongeveer overal in Nederland opgetreden. Ik kan moeiteloos alle plaatsen opnoemen. Alleen in Rotterdam hebben we nog nooit gestaan. Ik heb al veel over de stad gehoord, zou daar graag eens spelen en iets van de stad willen zien.Tegenwoordig bestaat de gehele band uit Canadese muzikanten en ze zijn allemaal meegekomen.We kennen elkaar allemaal uit de muziekscene van Niagara Falls. Ze zijn hier voor de eerste keer. Je mag één kaar raden waar ze zich op dit moment bevinden hahaha”.
In Canada, haar thuisland, weet Pryne zich gesteund door een aanzienlijke fanbase. Hoe groot is haar populariteit daar eigenlijk?
“Ik heb daar samen met Nick heel veel akoestische optredens gedaan en met The Mandevilles spelen we vaak op volle sterkte. In het verleden heb ik in de band Oliver Black gespeeld waarmee is opgetreden in zowel Canada als Amerika. We deden daar de support-act voor artiesten als Bryan Adams, Ted Nugent en Kenny Wayne Shepherd. Dat zijn optredens die uiteraard heel prettig zijn voor je naamsbekendheid. Oliver Black was weliswaar een stevige rockband maar ik ben thuis opgegroeid met de bluesmuziek van mijn ouders. Mijn eerste band was ook een bluesband, The Bluescasters. Ik weet niets van de bluesgeschiedenis maar ik houd van de oprechtheid in de muziek. Aangezien ik nog jong was en heel graag wilde optreden kwam ik vaak bij de oudere jongens uit en die speelden allemaal blues. Om te kunnen zingen moest ik me dus op de blues storten. Persoonlijk ben ik zeer gecharmeerd van The Rolling Stones, zowel het oudere als latere werk, en ook Tom Petty vind ik helemaal te gek. Op het album tref je mijn uitvoering van Warren Zevon’s Keep Me In Your Heart”. Met het verschijnen van Goodnight Golden Sun maken we in Canada eigenlijk ook een nieuwe start en het schijnt dat er een soort van kleine ‘buzz’ gaande is. Ik ben dus benieuwd maar denk wel dat we er hard voor moeten voor werken”.
Haar stem wordt regelmatig vergeleken met die van Beth Hart, Bonnie Raitt, Melissa Etheridge en zelfs een beetje Stevie Nicks. Niet heel toevallig een stel specialisten op het gebied van whiskey, zweet en tranen die de muziek het doorleefde karakter bezorgen. Is Whiskey Town, de afsluitende track van het album daarmee ook het meest persoonlijke moment van Goodnight Golden Sun?
“Juist op het moment dat we alles voor elkaar dachten te hebben ging de platenmaatschappij failliet en stonden we op straat. De jarenlange voorbereidingen en alle energie die we er in hadden gestopt bleken voor niets te zijn geweest. We werden echt door pech achtervolgd. Whiskey Town was het eerste nummer dat we schreven nadat dit allemaal was voorgevallen. Ook de track Destination Unknown stamt uit die tijd. Het symboliseert de donkere periode waarin we toen zaten”.
Ondanks haar gulle schaterlach bekent de zangeres tussen neus en lippen door, een niet zo positief beeld van zichzelf te hebben zonder daar al te veel over los te laten.
“De hopeloosheid, uitzichtsloosheid en verdriet zitten er allemaal in verwerkt: Losing yourself in this Whiskey Town. We houden allemaal wel van een drankje maar de echte reden dat mijn stem ietwat hees klinkt is vanwege mijn zware astma en een bronchitis die ik kort geleden heb gehad. Hoewel het me wel eens beperkt in mijn bereik is zingen voor mij het belangrijkste wat er is. Ik kan gewoonweg niet anders. Het stond al op jonge leeftijd vast. Dit is wat ik moet doen”.
Het beloofd een prachtig Pinksterweekeinde te worden voor Serena Pryne & The Mandevilles. In de eerste week van april bereikte ons het nieuws dat de band ook op Ribs & Blues2012 inRaalte te zien zal zijn.
Tourdata in Nederland:
20 Mei Volkel In De Wolken, Volkel
25 Mei De Gevangenpoort, Edam
27 Mei Ribs & Blues, Raalte
28 Mei Pinkpop
Website artiest: www.serenapryne.com
gezien op bospop vorig jaar – was de verrassing vh festival.