In gesprek met …. Sass Jordan
Nederland was er al vroeg bij om de Canadese rock- en hardrockzangeres Sass Jordan in de armen te sluiten. Haar debuutalbum ‘Tell Somebody’ uit 1988 deed hier nog niet veel stof opwaaien maar toen een paar jaar later ‘Racine’ werd uitgebracht leek een sterke basis te zijn gelegd voor een langdurige vriendschap. De betere stations zagen het wel zitten met deze ‘vrouwelijke equivalent van Rod Stewart’ en onder de bezielende leiding van een radio-legende als Alfred Lagarde werd de boel in radio-land eindelijk weer eens flink wakker geschud. De single ‘Make You A Believer’ bleek snel een vaste waarde in de wekelijkse uitzending van Countdown Café. Hetzelfde gebeurde met het eveneens zeer stevige ‘High Road Easy’ dat in 1993 verscheen. Desondanks lukte het in Nederland niet om de toonaangevende hitlijsten te bestormen. Beide singles brachten het niet verder dan de Tipparade. Wereldwijd gezien verliep het echter zeer voorspoedig. Helemaal toen Joe Cocker haar benaderde voor een samenwerking waarvan het resultaat, titel: ‘Trust In Me’, belandde op soundtrack van ‘The Bodyguard’, met 45 miljoen verkochte exemplaren nog altijd de best verkochte soundtrack ooit. Dat er ooit een verzameling met uitsluitend door haar gezongen blues-songs zou verschijnen was onvermijdelijk. De vraag was niet alleen OF dit zou gebeuren maar WANNEER. Iemand omschreef het onlangs treffend: “Sass Jordan has always been a blues singer. It just took her 40 years to realize it.” Het is er nu dan eindelijk van gekomen. Vorige maand is ‘Rebel Moon Blues’ uitgebracht. Genoeg aanleiding dus voor Blues Magazine om contact met haar te zoeken.
Tekst: Jeroen Bakker. Photography Derek Sharp & Marco van Rooijen
OP HET ALBUM ZIJN VERTOLKINGEN TE VINDEN VAN SONGS DIE OOIT BEKEND ZIJN GEWORDEN IN DE UITVOERING VAN GROTE NAMEN IN DE BLUESMUZIEK. WAAROM HEB JIJ ZO LANG GEWACHT MET DIT EERBETOON AAN DEZE HELDEN EN WAAROM HEB JE JUIST DEZE TRACKS GEKOZEN?
“Ik realiseerde mij dat ik op een punt in mijn leven ben beland waarop ik eindelijk begrijp hoe ik dit moet aanpakken. Ik heb mij weliswaar altijd door de blues laten beïnvloeden in mijn eigen muziek maar het gaat hierbij voornamelijk om levenservaring en ik voel nu pas dat ik de juiste authenticiteit en gevoel die bij de blues horen, in die muziek kan leggen. Deze selectie kwam als het ware automatisch naar boven toen ik besloot om met dit project te starten. De liedjes dienden zich zelf aan en ik hoefde ze alleen maar beet te pakken om er mee aan de slag te gaan. De blues-catalogue is natuurlijk zo’n overweldigend en omvangrijk iets dat het bijna onmogelijk is om daaruit een juiste en weloverwogen keuze te maken. Mijn eerste spontane ingevingen heb ik dus gewoon opgeslagen en vervolgens bekeken of het ging werken met mijn band, of het eventueel ook mogelijk was om het goed uit te voeren. Zo moeilijk bleek het kiezen dus niet te zijn want het zijn ook mijn favorieten. Het is eigenlijk, in tegenstelling tot wat ik aanvankelijk verwachtte, een betrekkelijk spontaan proces gebleken dat volgens mij goed heeft uitgepakt.”
HELEMAAL ‘GENDER-NEUTRAAL’ IS DIE KEUZE NIET GEBLEKEN. HET IS UITSLUITEND ‘MANNELIJK MATERIAAL’. BERUST DAT OP TOEVAL?
“Ik geloof het wel ja. Voor mij was het vooral bepalend of mijn band en ik de liedjes, ‘could justice do’, op een waardige wijze konden uitvoeren.”
OPMERKELIJK TUSSEN DEZE KLASSIEKERS IS ‘THE KEY’, EEN NIEUWE COMPOSITIE DIE JIJ SAMEN MET DEREK SHARP SCHREEF. IS DIT JULLIE EERSTE GEZAMENLIJKE STAP OP HET BLUESPAD?
“Allereerst leek het ons gewoon leuk om in ieder geval één originele track voor het album te gebruiken en toen we dat plan bedachten hadden we het ook heel snel, ik geloof zelfs binnen één uur, uitgewerkt. Voor onszelf was het niet eens heel bijzonder omdat zo ongeveer alles wat ik de afgelopen 25 jaar heb gedaan, vrijwel altijd onbewust met blues ‘geïnfecteerd’ was. Het resultaat was echter voornamelijk blues-rock in plaats van blues.”
TOEN JE STARTTE MET HET OPNEMEN VAN ‘REBEL MOON BLUES’ VERTELDE JE DAT JE NOOIT DE BEDOELING HAD OM HET WIEL OPNIEUW UIT TE VINDEN MAAR DAT HET WEL EEN NIEUWE WERELD VOOR JE OPENDE. HEB JE NU GEEN SPIJT NIET EERDER HIERAAN TE ZIJN BEGONNEN?
“Van alles wat ik tot nu toe heb gedaan heb ik nog nooit ook maar enige spijt gehad. Alles wat ik altijd heb gedaan was een logische stap en een juist vervolg op het voorgaande. Zelfs wanneer dat in de ogen van anderen volstrekt onlogisch leek. Natuurlijk hoeft het wiel niet opnieuw te worden uitgevonden. De blues is een genre op zich met een eigen stijl en alle daarbij behorende karaktereigenschappen. Het bijkomend voordeel is dat mensen die nog nooit met mijn eerdere muziek in aanraking zijn gekomen nu wel naar mijn muziek gaan luisteren.”
BIJ JOU HEEFT DE BLUES ALTIJD EEN ROL GESPEELD IN JE LOOPBAAN ALS ZANGERES. HOE ZIT DAT MET JOUW BAND? HOE GROOT IS DE INVLOED VAN THE CHAMPAGNE HOOKERS?
“The Hookers zijn altijd al meer met de pure bluesmuziek bezig geweest dan ik dus daarom zijn zij de perfecte partners om mij tijdens dit avontuur te vergezellen. Zij hebben mij enorm gestimuleerd om dit aan te durven. Ik was op mijn beurt ook benieuwd naar hun vaardigheden op dit gebied en wilde kijken hoe dit zou uitpakken wanneer wij het samen gingen doen. De volgende stap was dat ik het live-gebeuren ook heel graag wilde vastleggen in de vorm van een nieuw album. Ik denk dat we met dat enthousiasme het beste bij elkaar naar boven hebben weten te brengen”.
JE WAS EERDER DIT JAAR IN NEDERLAND MET EEN TRIBUTE: ‘THE DAVID BOWIE ALUMNI DIAMOND DOGS & MORE TOUR’, WAARIN DE MUZIEK VAN BOWIE WEER TOT LEVEN WORDT GEBRACHT. HET LIJKT EEN MERKWAARDIGE COMBINATIE NU OOK JOUW BLUES-ALBUM IS VERSCHENEN. HOE IS DIT TE COMBINEREN EN HOE BEN JE VERZEILD GERAAKT IN DIT ANDERE BIJZONDERE PROJECT?
“Van combineren was eigenlijk geen sprake aangezien ik de opnamen van ‘Rebel Moon Blues’ al had afgerond in juni van het vorige jaar en pas daarna met die Bowie Celebration in aanraking kwam. Bernard Fowler, een goede vriend van mij, had mij geïntroduceerd bij Mike Garson. Hij was toetsenist in zijn band en niemand heeft ooit langer opgetreden en opgenomen met hem. Mike leidt die Celebration, waarin zijn muziek en leven wordt gevierd, en na onze eerste ontmoeting bleek dat we al snel op één lijn zaten: ‘we connected on a soul level very quickly’. De muziek van David Bowie is ook voor mij van grote invloed geweest. Mijn allereerste optreden dat ik heb gezien was van hem tijdens zijn Diamond Dogs Tour en toen wist ik dat ik ook ooit op een podium wilde staan. Het is een bijzonder gebeuren want de band bestaat verder uit allerlei muzikanten die met Bowie hebben samengespeeld waaronder Carmine Rojas, Kevin Armstrong, Alan Childs en Gerry Leonard. Je kunt je voorstellen dat ik het als een groot voorrecht zie om deel uit te kunnen maken van zo’n gezelschap. David heb ik zelf nooit ontmoet. Bijna lukte het toen ik hem zag in Le Spectrum in Montreal. Ik kwam bij hem in de buurt toen hij mij passeerde. Hij liep op mij af om naar de uitgang te gaan. Hij keek me aan, zei ‘hallo’ en ik was zo verbaasd dat ik niet eens reageerde.”
BESTAAT ER EEN MOGELIJKHEID DAT ER NOG MEER SASS JORDAN-BLUES-MATERIAAL GAAT VERSCHIJNEN? WAT ZIJN JOUW PLANNEN OP DE KORTE EN IETS LANGERE TERMIJN?
“Ik denk wel dat er nog meer gaat komen maar… zeker gezien de huidige situatie in de wereld is er nog weinig over te zeggen. Daarentegen ben ik er van overtuigd dat muziek en muzikanten meer dan ooit een behoefte vervullen. Wij kijken er ontzettend naar uit om dit te delen met de mensen die het leuk vinden: “sharing it with people who love it and who help to bring it to greater heights than it has ever reached before.”
VEEL MUZIKANTEN DIE IN DEZE BIZARRE TIJD HUN MUZIEK UITBRENGEN BEWEREN DAT ER MOMENTEEL OP EEN ANDERE MANIER NAAR DE MUZIEK GELUISTERD WORDT. WAT ZIJN VOLGENS JOU DE VOORDELEN VAN DEZE ‘STUCK AT HOME’-SITUATIE?
“Ik ben het helemaal eens met de theorie dat de mensen op dit moment meer aandacht besteden aan de muziek en het op een andere manier beleven dan in de ‘oude situatie’. Deze tijd waarin veel mensen opgesloten zitten biedt daar alle gelegenheid toe. Zij ontdekken nu pas hun innerlijke wereld. Ik denk dat het voortkomt uit de situatie dat men meer tijd neemt voor zichzelf, om na te denken over zaken die altijd als vanzelfsprekend worden beschouwd. Muziek biedt een hulpmiddel om op zoek te gaan naar die innerlijke wereld en ik, als muzikant, zie het als een voorrecht om hen daarin aan te moedigen en te begeleiden op die reis.”
Thank you so much, Jeroen. Sending you and all your readers much love and uplifting thoughts … where we go one, we go all!!!!
Website Sass Jordan
We horen graag je mening! Voeg reactie toe