Photo by Ranjani Roelfsema
INTERVIEW RUBEN HOEKE
Het laatste gesprek dat we met Ruben Hoeke hadden is al weer ruim twee jaar geleden. Wellicht is het idee ontstaan dat de onlangs met een Dutch Blues Award onderscheiden gitarist zijn muzikale activiteiten op een lager pitje had gezet. Niets blijkt minder waar. Bij Ruben Hoeke lopen de dingen nu eenmaal net even anders. Hoogste tijd dus voor een update waarin Hoeke zelf graag duidelijkheid verschaft over de veranderingen in de Ruben Hoeke Band, de plannen met betrekking tot een nieuw album en alle activiteiten die er recentelijk op zijn pad zijn gekomen. Ook legt hij uit aan Blues Magazine wat de plannen voor zowel de korte als lange termijn zijn.
Tekst: Jeroen Bakker
“We worden regelmatig aangesproken met de vraag wanneer het nieuwe album, de opvolger van ‘Loaded’ uit 2013, verwacht kan worden.” Hoeke trapt het gesprek af met de vraag waar hij de laatste tijd steeds vaker mee wordt geconfronteerd. Er blijkt dus behoefte te zijn aan duidelijkheid en, nog veel belangrijker, nieuw materiaal. Wellicht gevoed door een uitstekende live-reputatie waarop de Ruben Hoeke Band zich al jarenlang kan beroepen, blijken de fans steeds ongeduldiger te worden. “Normaliter wordt een nieuw album uitgebracht en volgt er een tournee in combinatie met allerlei promotieactiviteiten rond de release-datum. Bij mij verloopt het anders en dat heeft onder meer te maken met het feit dat ik al bijna vijfentwintig jaar onafgebroken tour en mij dikwijls de ruimte ontbreekt om bezig te zijn met nieuw werk. Bovendien ben ik heel kritisch op wat ik maak en vervolgens uitbreng. Een nieuw album is wel een prima middel om ‘nieuwe markten aan te boren’ en daarmee bijvoorbeeld op andere festivals te staan voor een ander publiek. In eerste instantie maak ik echter een nieuwe plaat omdat ik graag creëer en mezelf muzikaal gezien wil blijven uitdagen.”
Van Hoeke is bekend dat hij zijn werkterrein zoveel mogelijk uitbreidt en zich niet tot nauwelijks laat beperken door muzikale barrières. Zijn drang naar vernieuwing en creatieve ontwikkeling is altijd aanwezig maar “de liefde voor de blues en de rock blijft onvoorwaardelijk”. Wanneer we hem confronteren met het verband tussen de veranderingen binnen de band en zijn zienswijze reageert hij stellig: “Nadat Machiel Boon in de zomer van 2014 de plaats had ingenomen van Frank van Pardo, een allesbehalve gemakkelijke taak, wilde ik op een bepaald moment werken aan nieuw materiaal. Door allerlei oorzaken verliep dat helaas uiterst stroef waardoor ik het gevoel kreeg te stagneren. Dat is niks voor mij. Van de spaarzame keren dat ik heb stilgezeten ben ik nog steeds aan het bijkomen.”
Photo by Ron Koffeman
Tijdens het Ribs & Blues-optreden van vorig jaar had Lucas Pruim, de opvolger van Boon, nog maar een handvol optredens als zanger van de Ruben Hoeke Band achter de rug. Hoeke is enthousiast over de jonge Zaandammer: “Het is heel snel gegaan. Ik kende Lucas niet maar had hem ooit eens horen zingen, wat indruk op me had gemaakt. Toen de samenwerking met Machiel ophield heb ik hem gebeld en gevraagd of hij de geplande optredens kon opvangen. Hij maakte zich binnen twee repetities het repertoire volledig eigen en is vervolgens gebleven. Lucas is een veelzijdig muzikant met een professionele instelling. Eentje die snel kan schakelen. Daar hou ik van. Dat werkt inspirerend. We zijn vrijwel direct aan de slag gegaan met het schrijven van nieuwe nummers. Alsof het een stilzwijgende overeenkomst betreft zijn we inmiddels elf maanden verder. Grappig hoe dat soms kan lopen, nietwaar?” Hoeke, die zoals gezegd, al eens eerder aangaf niet alleen met blues- en rockmuziek bezig te willen zijn, lijkt een zanger te hebben gevonden met wie er meer mogelijk is. Op de vraag wat hij denkt dat er muzikaal gezien met Lucas allemaal mogelijk is antwoordt hij volmondig en zonder enige bedenktijd: “Alles.”
Juist op het moment dat Hoeke dacht het allemaal voor elkaar te hebben, ontstond er een geschil tussen hem en drummer Arjen Knaap wat uiteindelijk resulteerde in het vertrek van de laatste. ‘’Ja, dat was wel even wat. Arjen en ik zijn toch zo’n jaar of zeven met elkaar op pad geweest. Goede drummer hoor, maar op een gegeven moment kon ik op het persoonlijke vlak niet meer met hem door een deur. Laat staan samenwerken. Dat zal wederzijds zijn geweest gok ik zomaar. Na zijn vertrek zat ik wel plots zonder drummer. Optredens afzeggen druist totaal tegen mijn principes in dus moest er weer op zeer korte termijn een oplossing komen.” Eric Hoeke, Rubens broer, nam de lege plek in. Helemaal nieuw is de samenwerking niet aangezien beiden wel vaker samen sessies deden. Eric is al vanaf zijn 18e professioneel drummer en is bovendien een ervaren muzikant die zijn sporen voornamelijk in de jazz/fusion-sector heeft verdiend en daarnaast deel uitmaakte van o.a. Kern Koppen. “In eerste instantie, net zoals toen met Lucas heb ik Eric gevraagd ons de eerstvolgende optredens uit de brand te helpen. Dat beviel eigenlijk van alle kanten enorm goed. Hij swingt als een trein en is enthousiast. En met je broer in een band spelen is natuurlijk extra leuk. Ook onze bassist Paul Brandsen kan zich prima vinden in de huidige bezetting. De sfeer is relaxed en er kan gewoon overlegd worden zonder dat er een akelige sfeer ontstaat. Er is onderling respect. Het is gewoon mooi om met leuke mensen te werken en goede muziek te blijven maken. Al met al is er dus een nieuwe, frisse band ontstaan.”
Photo by A Nice Try Production
Ondanks het feit dat de behoefte naar nieuw materiaal urgent is en de focus duidelijk gericht is op de nieuwe plaat, moet het niet ten koste van alles worden uitgebracht. “Ik neem liever de tijd om iets goeds te maken in plaats van even snel even wat in elkaar te rommelen omdat er nou eenmaal vraag naar is”, aldus de gitarist die echter hoopvol gestemd is en enorm opgetogen klinkt over de huidige samenstelling. “Het bijzondere hiervan is dat de vader van Eric en mij, Rob Hoeke, in de jaren vijftig ook met zijn drummende broer Paul in de band speelde. De cirkel is daarmee rond. Eind vorig jaar zijn we van start gegaan met repetities in de studio van mijn goede vriend Marten Haak te Neck. We zitten nu op zo’n vijftien nieuwe nummers die grotendeels zijn gebaseerd op vuige Rhythm & Bluesriffs doorspekt met zeer ‘catchy’ melodieën, al zeg ik het zelf. Maar er komen ook ballads en ‘recht voor je kanis’ Rock & Roll tracks op hoor. Zolang het maar soul heeft. Als alles meezit komt de nieuwe cd na de zomer uit.’’
De geschiedenis lijkt zich ook op een ander vlak te herhalen. Zoals Blues Magazine nog niet zo heel lang geleden vermeldde, mocht Hoeke een gitaar uit handen van Jan Akkerman in ontvangst nemen. Het model, een Brandin Jan Akkerman Personal II, speciaal door Akkerman ontworpen en voor hem gebouwd in Jakarta. Langs deze weg kwam Hoeke in contact met QGuitars die vervolgens voorstelde om ook voor hem een gitaar te bouwen. Onlangs kreeg Hoeke het eerste prototype van het ‘Radix Ruben Hoeke Model’, een door hem zelf ontworpen gitaar, uitgereikt. Het instrument is eveneens gebouwd in Jakarta, Indonesië, toevallig ook het land waar zijn opa vandaan komt. De mogelijkheid dat de derde generatie van de familie Hoeke daar ook eens gaat optreden is niet geheel ondenkbaar. “Mijn opa is in 1906 in Bogor, op het eiland Java geboren. Hij speelde viool in een orkest bij de vertoning van ‘stomme films’ in de bioscoop van zijn vader in Jakarta. De soundtrack werd in die tijd live gespeeld. Mijn vader heeft in de jaren negentig ook regelmatig in Indonesië gespeeld. Dat maakt het allemaal nog leuker daar eens op te treden.”
Photo by Henk Eggens
Voor 2016 staan er al veel afspraken in de agenda maar in het najaar, vermoedelijk ergens in oktober, is de mogelijkheid aanwezig dat Ruben Hoeke op het Amsterdam Dance Event aanwezig is. Nu niet direct een voor de hand liggende plaats waar je een gitarist, die over zichzelf beweert trouw te blijven aan zijn bluesroots, op het podium tegenkomt zou je denken. Het blijkt een misvatting. “Ik heb onlangs een gitaarsolo ingespeeld voor een house-DJ. Het is overigens niet eens de eerste keer hoor. Ik moet wel bekennen dat studiowerk mij nooit zo heeft aangesproken. Daar ben ik toch te eigengereid voor. Maar zolang het mij muzikaal gezien aanspreekt vind ik het hartstikke leuk om te doen. New Age, Schlagers en Eurohouse gaat me dan weer wat te ver. Kijk, ik heb mijzelf nooit in een bepaald circuit geduwd, maar ben er meestal gewoon ingerold. Zo heb ik jarenlang met Thé Lau Nederlandstalige popmuziek gespeeld, met Roberto Jacketti & The Scooters Ska en Reggea en tal van sessies gedaan in de meest uiteenlopende muziekstijlen. Ik hou ook echt van meerdere soorten muziek. Op dit moment luister ik bijvoorbeeld naar ‘Blackstar’, het laatste David Bowie album. Wat een prachtig, sinister album is dat. Niemand die het begreep totdat ie een paar dagen na de release dood bleek. Ja, toen vielen al die aanwijzingen ineens keihard op hun plek. Als je hem dan met zijn voorkennis ‘Where the fuck did Monday go?’ hoort zingen, dan lopen bij mij toch echt wel de rillingen over mijn rug. Tot op de laatste zucht ongekend creatief en iedereen op het verkeerde been weten te zetten; bizar maar ook zeer indrukwekkend.”
Bijna zou je vergeten dat hij naast zijn eigen band ook nog samen met Jan Blaauw een uitzonderlijk akoestisch duo vormt onder de naam JURA. “Na een sabbatical van zo’n twaalf jaar hebben we de draad maar weer eens opgepakt”, aldus een grinnikende Hoeke die het doet voorkomen alsof het de normaalste zaak van de wereld is. JURA, een anagram van beider voornamen, blijkt springlevend: “We hebben de cd ‘River Songs’ uitgebracht, spelen op prachtige locaties door het land en we willen ook weer gaan werken aan een nieuw album.” Op de vraag of al die verschillende activiteiten elkaar niet in de weg zitten antwoordt hij geruststellend dat het allemaal goed te overzien is. Menig muzikant zou het overzicht al lang kwijt zijn geweest. Hoeke echter, is een muzikant die heel goed weet waar hij mee bezig is en precies weet waar hij naar toe wilt. “Ik ben nou eenmaal graag met muziek bezig. Heb onlangs samen met Richard Hoek mijn website geheel vernieuwd, ben naast mijn eigen muziek bezig met gitaarworkshops, organiseer en programmeer hier en daar festivals, schrijf af en toe artikelen, regel mijn MZM Productions zaakjes en ben eigenlijk in eerste instantie huisvader. Druk, maar ik zou niet anders willen.”
Bijna vijfentwintig jaar actief in de muziek en altijd, zonder muzikale concessies, een eigen koers gevaren. Nog steeds zijn er plannen en genoeg andere zaken om naar uit te kijken. “Een feest in Paradiso om in 2017 mijn 25-jarig jubileum te vieren lijkt me wel wat”. Wij beloven hem in ieder geval om ruim voor die tijd nog even contact op te nemen. Kunnen we meteen even terugblikken op 2016, een jaar waarvan hoogstwaarschijnlijk veel verwacht kan worden.
Website: www.rubenhoeke.com
Facebook: www.facebook.com/RubenHoekeBand
Photo by Henk Eggens
Mooi intervieuw !
Met plezier gelezen (y) (y)
heel mooi verhaal van een schitterende gitarist (en zijn band, natuurlijk!) – hebben ze een paar keer live gezien: altijd goed en plezierig tegenover de fans ! heb een print gemaakt…