Robert Jon and The Wreck
Kantine Keulen (D) 02-09-2021.
Tekst: André Wittebroek / Foto’s: Rudi Wittebroek
Het interview vindt plaats voor het optreden waarvan ook een verslag in Blues Magazine staat.
Na de zeer prettige en vriendelijke ontvangst door programmeur Marcus Neu en toermanager Manny Montana en de bandleden backstage, begeven we ons met zanger/gitarist Robert Jon Burrison en toetsenist Steve Maggiora naar een tafel in de buitenlucht. Met het aangeboden biertje bij heerlijk weer kan het gesprek beginnen. Beide heren zijn zeer goed gemutst en de sfeer is lekker ontspannen. Vooruitzichten voor een leuk gesprek zijn prima. Omdat beide mannen elkaar steeds aanvullen en het eens zijn, worden ze alleen met eigen initialen genoemd bij een persoonlijk antwoord.
– Eerst maar eens een vraag die jullie vast en zeker vaker gesteld krijgen? Hoe komt een band uit Orange County in Californië tot deze muzieksoort. Alle bands die Southern Rock spelen komen zo ongeveer uit het midden, zuiden en oosten van Amerika. zoals Allman Brothers Band, Lynyrd Skynyrd, Molly Hatchet, Outlaws, Marshall Tucker Band enz.
Werd die muziek thuis gedraaid?
Robert-Jon
Bij ons thuis was er geen southernrock of rockmuziek. Mijn vader speelde drie-akkoordengitaar in een Duitse polkaband. Verder luisterden mijn ouders naar het Oldies Station op de radio met muziek van vroeger: soul, gospel, pop. Toen ik naar de highschool ging, deden wij wat jongeren nog steeds doen, we wisselden muziek uit, leenden elkaars cd’s en mijn oudere broer liet mij downloads horen. Een oudere vriend vroeg mij of ik voor hem downloads kon maken en zo kwam ik met verschillende muziekstijlen in aanraking. Ik denk dat de eerste band die me beïnvloedde Boston was. Geweldige debuutalbum, klassieker. Mooie arrangementen. Verder werd ik fan van ZZ Top, Lynyrd Skynyrd, Allman Brothers Band, Molly Hatchet, The Eagles, Led Zeppelin, Deep Purple e.d. Dit was aan het eind van de highschool.
Van The Eagles waren de zangpartijen van grote invloed en een voorbeeld voor onze band.
Steve:
Klopt. The Eagles staan bekend om hun harmonieuze zangpartijen en dat is bij ons ook zo. Wij hebben vier zangers met geweldige stemmen. Alleen bassist Warren Murrel zingt niet. Alle zangpartijen en arrangementen regel ik. Tweestemmig, driestemmig, vierstemmig. Ik heb negen jaar de zang geregeld in een muziektheater en dat komt goed van pas. Echt mijn ding en leuk om te doen.
– Jij, Steve regelt de zang maar hoe komen de songs tot stand? Schrijven jullie samen of schrijft iemand specifiek de teksten of de melodieën?
Iedereen schrijft mee, we zitten in een kamer en het is wisselend wie wat schrijft, ligt aan de ideeën die opkomen. De onderwerpen zijn wisselend. Alleen maar liefdesliedjes schrijven is het makkelijkst maar we houden het breder. We doen geen politiek gekleurde teksten, we willen de mensen niet in een bepaalde richting duwen. Met betrekking tot de muziek, dat komt uit een gevoel, een lijn die in het hoofd zit. Een voorbeeld: drummer Andrew Espantman heeft een serieus idee en dan springt iedereen in met zijn ideeën. Niemand komt met een song die al helemaal klaar is.
– Jullie zijn een live band, neem ik aan die van toeren houdt. Wat deed Covid met jullie en hoe hebben jullie die tijd ingevuld? Vast een heel moeilijke tijd en dat geldt natuurlijk voor alle bands en mensen die er afhankelijk van zijn.
Laat ons eerst zeggen dat we zo blij zijn dat we weer live kunnen spelen. Vanavond is de derde show, Onze manager Manny Montana heeft geweldig werk geleverd om ons naar Europa te krijgen. We zijn in Parijs geland en hebben geen controle gehad! Wel allemaal gevaccineerd. Nu hebben we een mooie toer en dat wordt volop genieten, zullen jullie vanavond wel zien! We hebben ons zo goed mogelijk aan de regels gehouden, het was niet verplicht binnen te blijven maar je moest wel voorzichtig zijn. We hebben samen veel live-streams gedaan en aan het nieuwe album gewerkt. Het was en is nog steeds een donkere periode maar de titel van het album Shine A Light On Me zet alles in een wat positiever licht. Ons vorige album Last Night On The Highway uit 2020 hebben we niet live kunnen spelen dus komen we deze toer eigenlijk met twee albums die we voor het eerst spelen, plus wat er allemaal in ons repertoire zit. We kunnen kiezen wat we spelen. Zal van alles wat zijn.
– Southern Rock bands spelen vaak lange jams, In Memory Of Elisabeth Reed, Wipping Post, Free Bird e.d. Spelen jullie vanavond ook enkele jams, dan Cold Night graag! Ik houd er persoonlijk ontzettend van, vooral de improvisaties.
Wij ook. Over Cold Night. Die jam is eigenlijk toevallig ontstaan. Wij speelden het nummer en toen brak er een gitaarsnaar en moesten de overige bandleden de tijd met improvisatie vullen. Omdat het goede muzikanten zijn ging het geweldig tot groot enthousiasme van het publiek, dat steeds enthousiaster werd hoe langer het duurde. Toen besloten we het zo erin te houden met een hoofdrol voor leadgitarist Henry James. Of we het vanavond spelen, dat hoor je wel!
– Jullie waren in 2019 net voor Covid op de ‘Keepin’ The Blues Alive At Sea’ cruise op de Middellandse Zee van Joe Bonamassa. Ik zag jullie daar optreden, was er namelijk met de Ryan mcGarvey Band, en volgens mij is Roy Weisman de manager van Joe erg gecharmeerd van jullie. Trouwens ook van King King. Joe is naast zijn solowerk, ook albums van anderen aan het produceren zoals Eric Gales, Joanna Connor en nu Joanne Shaw Taylor. Zit er een mogelijkheid in dat hij dat met jullie ook kan gaan doen?
Het contact met Roy Weisman is inderdaad prima, hebben zelfs bij hem thuis gegeten. Dat zouden we fantastisch vinden. Benieuwd hoe Joe zijn songs schrijft, opneemt, produceert en tegen muziek in het algemeen aankijkt. Een keiharde werker die het allemaal zelf gedaan heeft samen met Roy. Aardige vent ook. De volgende cruise zijn we er weer bij. Dus zijn ze zeker tevreden over ons. Het is natuurlijk ook prima promo.
– Steve, ik las dat je op toer gaat met Toto deze herfst. Hoe ben je daarbij gekomen?
Klopt. Toto maakt een nieuwe start en er zijn nog maar een paar leden over. De band maakt nu een verjonging en via de zoon van Steve Lukather, die ik goed ken, kwam hij bij mij. Ik ben natuurlijk zeer vereerd en oefen mij te pletter om al die Toto-songs onder de knie te krijgen! The Wreck blijft natuurlijk nummer en dan sla je zo’n kans niet af, zeker omdat het schematisch ook kan.
– Laatste vraag want het eten staat al een tijdje koud te worden… Is er een speciaal hoogtepunt in jullie bandleven tot nu toe?
Dat is niet moeilijk. De show eergisteren op het Gevarenfestival in België!! Dat was de eerste show sinds het begin van Covid en het was zo ontzettend goed weer op het podium te staan! Een emotioneel moment voor ons maar ook voor het publiek, de organisatie, de andere bands. Hier in Europa gedraagt het publiek zich in het algemeen anders dan bij ons in Amerika. Hier komt men echt voor de muziek, de band en bij ons is het vaak een deel van een avondje uit. De muziek is vaak niet de hoofdmoot. Er wordt vaak gedineerd bij een optreden bijvoorbeeld. Je weet nu wat je gemist hebt zeker met het publiek hier.
– Blues Magazine wenst jullie een prachtig optreden en een mooie toer. Safe travels!
Jullie bedankt voor de interesse en het zeer prettige gesprek en tot de volgende keer ergens. We hopen natuurlijk veel lezers bij onze optredens in Nederland te zien en te spreken.
Over die volgende keer: Tickets voor Bluesmoose Café De Comm zijn binnen. Is door Covid al twe keer uitgesteld en staat nu gepland op 3 juli volgend jaar.
Robert-Jon:
Ja Bluesmoose, ontzettend aardige mensen en vorige keer was geweldig daar. Tot dan!! Doe ze allemaal de hartelijke groeten! En tot dan.
Doen we.
Links:
www.robertjonandthewreck.com
Shows Nederland:
30 september – Podium Victorie, Alkmaar
1 oktober – Groene Engel, Oss
3 oktober – NixenMeer, Enschede
We horen graag je mening! Voeg reactie toe