Bluesmagazine in gesprek met zangeres en multi-instrumentalist Judith Hill in Schöppingen 19-05-2024.
Tekst en foto: André Wittebroek.
Voor het Schöppingen Blues Festival komt er een verzoek of Bluesmagazine interesse heeft een interview met Judith Hill te doen. De interesse is er zeker maar de tijd ervoor redelijk beperkt, aangezien Bluesmagazine ook een verslag van het festival maakt.
Toch lukt het om een moment te vinden tijdens de maaltijd in het restaurant met een zeer vriendelijke Judith.
– Judith Hill was voor mij een onbekende naam tot bekend werd dat je hier in Schöppingen optreedt. Kun je iets over jezelf vertellen, muzikale verleden bijvoorbeeld?
Zeker. Ik ben opgegroeid in Los Angeles en meteen met de muziek in aanraking gekomen door mijn ouders, het was en is een zeer muzikaal huis. Mijn ouders zijn beroepsmuzikanten en dat vormt je. Mijn moeder Michika is pianist en mijn vader Robert “Peewee’Hill is bassist. Mijn vader heeft gewerkt met Bob Dylan, Chaka Khan, Wayne Shorter. Logisch dat ik ook in de muziek terecht kwam, ben klassiek geschoold in piano en een degree gehaald. Ik deed mee aan The Voice en werd eerst backgroundzangeres en heb op vele albums van anderen gezongen en met artiesten gewerkt. ( Redactie: o.a. Greg Allman, Carole King, Barry Manilow, Mike Oldfield, Rod Stewart, Dave Stewart, Robbie Williams, Prince, Michael Jackson, Anastacia, George Benson, wat een lijst!).
In L. A. is best een kleine muziekwereld en men belt elkaar. Daarna ook basgitaar en gitaar gedaan en ik zing natuurlijk vooral in de richting soul en blues. Ik houd van het creatieve aspect in de muziek, de vrijheid zelf te schrijven en spelen. Men kan zich echt uiten door middel van de muziek en ik probeer geen standaardmuziek te maken, maar vernieuwend te zijn met veel variatie en mix van stijlen.
Mijn ouders spelen ook in de band en dat is prachtig, close-family.
– Hoe zou je je muziek willen omschrijven?
Ik ben een, zeg maar, soulsinger en mijn muziek is gebaseerd op groove, funk, rock and roll, blues, dance, roots, r &b , jazz, hiphop, gospel. Mijn muziek is multicultureel en soms complex met verschillende breaks en overgangen. Muziek heeft zich geëvalueerd in de jaren tot een mix. Door media, internet kom je in contact met al die stijlen, vroeger was dat minder, zat het meer in hokjes.
Belangrijk is dat de muziek uit het hart komt en de groove heeft, de bas geeft de melodie aan. Mijn muziek is soms ook beeldend, men kan er zelf dingen in zien en bedenken. Tijdens een live-optreden is contact met publiek en podiumuitstraling belangrijk.
Performance is belangrijk, nu je daarover hebt. Je hebt met Prince en Michael Jackson gewerkt. Dat funky hoorden we zeker in het optreden wat je net gedaan hebt. Hoe ben je met hen in contact gekomen. Best bijzonder toch?
– Prince zag een clip van mij tijdens een televisie-interview en waarin ik zei graag eens met hem te willen samenwerken en daarna nam hij contact op. Hij was onder de indruk van de soul, funk en rhythm en blues in mijn spel en mijn zang. Hij wilde mijn eerste album ‘Back in Time’ wel mee produceren en dat in zijn studio Paisley Parc en dat is gebeurd. In 2009 zocht Michael een zangeres voor zijn ‘This is it’ concerten en ik werd uitgekozen. In zijn song ‘I can’t stop loving you’, zing ik samen met hem. We hebben maanden geoefend en kort voor de tour zou beginnen overleed hij. Met zijn begeleidingsband heb ik de leadzang gedaan tijdens de herdenkingsdienst in Heal The World’ en dat gaf me veel bekendheid. Verder wil ik er niet veel over zeggen.
– Moeilijk zeker?
Ja ,beiden zijn kort na onze samenwerking overleden en de media, vooral de tabloids, de roddelpers, noemden me een Black Widow en zeiden dat muzikanten beter niet met me moesten samenwerken. Hun dood en ik konden met elkaar te maken hebben, ik was slecht. Ze hebben me de grond ingetrapt en ik heb er jaren last van gehad, werd angstig, twijfelde aan mezelf, durfde zelfs bijna niet meer de deur uit. Een donkere tijd. De Coronaperiode opende mijn ogen en ik ging nummers schrijven over die tijd, de gevoelens, de emoties. Daaruit is het nieuwe album ‘Letters from a Black Widow’ ontstaan. De video’s, zoals bij het nummer “Flame’ zijn in zwart/wit en zeer theatraal en vol emotie. Alle nummers gaan over die donkere tijd en de teksten doen ertoe. ( Release was 26 april).
Het gaat nu gelukkig goed, we treden weer op en met mijn ouders erbij is geweldig.
– Helaas moeten we dit gesprek beëindigen, de volgende artiest Jimmy Burns is al begonnen.
Begrijp ik en bedankt voor de interesse en misschien tot een volgende keer.
Links:
www.judithhill.com
We horen graag je mening! Voeg reactie toe