Interview met Meryn Bevelander: De Jonge Blues Gitarist uit Nijmegen

 
Je woont nu in Rotterdam en doet conservatorium, is dat klassiek?
Meryn: Nee, op het conservatorium kun je meerdere richtingen kiezen: klassiek, pop of jazz. Ik doe pop, gitaar. Er zijn veel vakken, zoals instrumentbeheersing, maar ook piano voor harmonie, bandlessen en minors zoals songwriting.

Wat vind je van de invloed van AI op muziek? Is daar op het Conservatorium aandacht voor?
Meryn: Er moet zeker aandacht voor AI zijn en er moeten goede regels komen. Live muziek is alleen niet te vervangen, je kunt dat gevoel niet vatten met AI.

Heeft de blues interesse bij je medestudenten op het conservatorium?
Meryn: Op het conservatorium komt van alles voorbij, maar in essentie is alle muziek te herleiden naar de blues. Iedereen heeft ermee te maken en je ontmoet veel mensen, wat later nuttig kan zijn.

Hoe vaak speel je gemiddeld?
Meryn: Ik speel zeker drie keer per week met diverse artiesten. Met de rockband en de bluesband treden we ook veel op.

Je speelt dus ook met diverse andere muzikanten?
Meryn: Ja, ik speel bij SONIC WHIP en de bluesband, daar schrijf ik de muziek en ben ik de frontman. Bij andere projecten speel ik gitaar in dienst van de artiest.

Zijn daar bekende artiesten bij?
Meryn: Nienke Leone, Lola Cedès en Berber. Het zijn opkomende artiesten en ik vind het leuk omdat het anders is dan wat ik met mijn eigen band doe.

Ik zag laatst beelden van het Zyffich festival, je speelt nu met een toetsenist. Is dat nieuw?
Meryn: Ja, dat is eigenlijk ontstaan in februari van dit jaar. Ik deed twee optredens bij het “Remember Phil and Gary” tribute in Culemborg en Weert. Om Gary Moore goed te doen, vond ik dat ik een toetsenist nodig had. Dus heb ik een vriend, Sander, die ook conservatorium heeft gedaan, gevraagd erbij te komen.

Speel je nu vaker met een toetsenist?
Meryn: Ja, nu spelen we vaak met vier, maar voor kleine kroegconcerten met z’n drieën. Ik probeer altijd met een toetsenist te werken. Het geeft meer dynamiek, meer keuzes.Voor Culemborg Blues spelen we ook nog met blazers erbij. Dat vind ik te gek!

Je deed dus het Gary Moore tribute, moet je daar dan veel voor oefenen, ontdek je dan nog speciale technieken van Gary Moore tijdens het repeteren?
Meryn: Oefenen is misschien niet het juiste woord. Ik speelde vroeger al veel Gary, dus dat zat er al een beetje ingebakken en de technieken kende ik al. Dat maakte het repeteren makkelijker. Gary’s stijl ligt dicht bij mijn manier van spelen en zijn noten zijn zo raak. Dat maakt hem bijzonder.

Joe Bonamassa lijkt een invloed op je te hebben. Is dat zo?
Meryn: Joe is natuurlijk een grootheid. Mijn liefde voor de blues begon met Stevie Ray Vaughan’s “Cold Shot”. Later kwam Joe Bonamassa op mijn pad. Ik heb al zijn nummers uitgeplozen, dus hij was in feite mijn gitaarleraar. Voor een opdracht van het conservatorium moesten we laatst een tribute opzetten en ik koos Joe Bonamassa. Joe zag het filmpje op Facebook en zei: “You play that guy better than I do.” Dat was gaaf.

Luister je ook naar oude blues, zoals BB King en Freddie King?
Meryn: Via Bonamassa ontdekte ik Muddy Waters en Howlin’ Wolf., het live at Red Rocks album. Dat ga je dan luisteren en uitzoeken, net als bij BB, Albert en Freddie King. Dat is echte goede oude blues en je wilt weten wat zij deden. Dat uitzoeken maakt je completer en helpt je de blues op alle manieren begrijpen.

Terug naar jezelf., je speelde eerst met je twee broers in de band, maar nu niet meer?
Meryn: Mijn oudste broer speelt niet meer in de band, hij had niet zulke ambities. Ik speel al vanaf mijn tiende met mijn bluesband, maar door corona lag de band stil en in die tijd heb ik veel nummers geschreven en herschreven. Nu heb ik het weer opgepakt en dat gaat erg goed.

Je speelt je vaak op een Telecaster of een Gibson? Maakt dat uit?
Meryn: Ik speel op een Panucci Telecaster en een Maybach Les Paul. Ik gebruik ze allebei en het is vaak wat voor sound ik in mijn hoofd heb. Hetzelfde geldt voor mijn pedalen. Het is vooral om ideeën vorm te geven.

Je performance bij Engel Blues in Oss, waar ik je voor het eerst live zag, was indrukwekkend. Het kwam zo natuurlijk over en het viel me op dat het stukje snaar tussen de brug en waar ze vastzitten bewust gebruikt wordt. Is dat zo?

Meryn: Dank je, fijn om te horen. Gitaar spelen is een ontdekkingsreis. Op een gegeven moment ken je het instrument heel goed. Dan hoor je dat een gitaar anders klinkt als je hem aanslaat dicht bij de brug. Ik speel veel op gevoel en vond waarschijnlijk dat dit bij het nummer paste. Op het podium voel ik me helemaal thuis, daar ben ik op mijn best. Soms ga ik er zo in op dat ik niet eens meer weet waar ik ben.

Ben je zenuwachtig voor optredens?
Meryn: Nee, helemaal niet. Ik kan niet wachten om op het podium te staan. Als kind stond ik al met mijn ouders en broers al vooraan bij optredens en dacht: dat wil ik ook.

Heb je steun van je ritmesectie Florian en Kevin?
Meryn: Ja, dat is het mooie van een bluesband. Het is een organisch geheel. We voelen elkaar goed aan, ook nu met de toetsenist erbij. Een knikje en hij neemt de solo. Ook met mijn broer, hij kan zowel hard als zacht spelen, wat veel dynamiek in ons spel brengt.

Artiesten zeggen vaak dat een nummer aan het eind van een tour anders klinkt dan aan het begin. Is dat iets wat je ook ervaart?
Meryn: Jazeker, als je een nummer vaker speelt, verander je kleine dingen waardoor het beter gaat klinken. Dat is een proces.

Florian, de drummer, de uitbater van de kroeg waar we dit interview opnamen, mengt zich in het gesprek.

Hoe is het om met je broer te spelen?
Florian: Het is super, we voelen de muziek hetzelfde aan en hebben een gevoel waarbij we blindelings aanvoelen waar een nummer heen gaat maar veel gaat vanzelf. Met bassist Kevin spelen we nu twee jaar samen en hij is als een muzikale broer. De klik tussen ons is super.

Jullie zijn genomineerd voor de Dutch Blues Challenge. Ga je daar iets speciaals doen?
Meryn: Het is geweldig om genomineerd te zijn. We gaan ons goed voorbereiden. Het is in de Pandora, een van de mooiste zalen in Nederland. We kijken ernaar uit. We spelen altijd vol passie en we gaan zeker iets bijzonders doen, Wie daar achter wil komen moet maar snel een kaartje kopen!

Naast deze nominatie heb je binnenkort ook een EP-presentatie met een andere band. Hoe zit dat?
Meryn: Toen de bluesband wat terugviel, ben ik met Florian meer rock gaan spelen. We houden van Foo Fighters, Queens of the Stone Age en Audioslave. Zo ontstond SONIC WHIP. We spelen veel, zoals op de Zwarte Cross en een tweede tour door Engeland deze zomer. De EP-presentatie is op 20 september. De blues is meer mijn eigen ding, en SONIC WHIP doe ik samen met Florian.

Hoe is de tour met Sonic Whip in Engeland ontstaan?
Meryn: Een van onze nummers van ons eerste album werd genomineerd voor een award bij een lokaal radiostation in Londen en dat was eigenlijk onze ingang naar Engeland toe. In januari hebben we een klein tourtje gedaan van vijf shows door Londen. Dankzij contacten die we daar gelegd hebben, werden we gevraagd om op 26 augustus op het Wokingham Festival te spelen. Dus organiseerden we deze zomer daar omheen een tour van tien shows met behulp van iemand die onze muziek mooi vind en ons wilde ondersteunen.

V: Zit er een album aan te komen met de Meryn Bevelander Band?
Meryn: Een eigen album staat wel op de planning, maar nog niet definitief. Het is een van mijn grootste dromen en ik heb genoeg materiaal. Het is een kwestie van planning en financiering, want het kost veel geld om het goed op te nemen. Maar we gaan eerst toeren met SONIC WHIP, Culemborg Blues, The Blues Challenge, veel om naar uit te zien.

Dank je voor dit interview en genoeg om naar uit te zien, zeker een eigen Blues album. Succes op de Blues Challenge en ik zie je bij Culemborg Blues.

Meryn: Dank je wel, we kijken ernaar uit!

Ook op Blues Magazine ...