Interview: Mattanja Joy Bradley

foto Herman Keverling Buisman

In gesprek met Mattanja Joy Bradley

Mattanja Joy Bradley, de zangeres die we al langer kennen van Bradley’s Circus, bracht eind mei van dit jaar, haar eerste soloalbum uit. Ik spreek haar op de vrijdag van het Zwarte Cross weekend, waar ze maar liefst twee keer optreedt. Vrijdags met Bradley’s Circus op het podium in “The Bayou” en op de zaterdag als soloartiest op het hoofdpodium. Het gaat goed met deze zangeres die haar gevoel volgt en dromen waar maakt.

Tekst: Karin Ten Broek

Mattanja, hoe combineer je jouw solocarrière met Bradley’s Circus?
Tot nu toe gaat het heel goed en werkt het heel verfrissend. Ik werk en speel steeds weer met andere mensen. Ik houd ook wel van verschillende stijlen. Ook al klinkt de soloplaat meer poppy, de roots van de blues zal altijd terug blijven komen in mijn muziek. Toen ik een soloplatencontract aangeboden kreeg, ben ik direct heel duidelijk geweest naar de bandleden van Bradley’s Circus. Het voelde voor mij heel goed en ik wist dat als ik deze kans niet zou grijpen, ik er spijt van zou krijgen. Ik heb aan de bandleden van Bradley’s Circus de keuze gelaten om door te gaan met de band, maar dan op een wat later pitje. Dit was wat ik zelf ook heel graag wilde. Het was even een zure appel voor hen, maar het combineren gaat nu eigenlijk vanzelf.

Door wie of wat word je bij het schrijven geïnspireerd?
Amy Winehouse vind ik als artiest helemaal geweldig, al is het natuurlijk erg jammer hoe het met haar is afgelopen. Ik herken dit wel. Ik heb zelf ook een groot drugsverleden, maar ben eruit gestapt. Ik heb heel lang gezocht naar iets waar ik me thuis voelde. Ik heb muziek gemaakt, ruig geleefd en veel zware dingen meegemaakt. Ik was steeds op zoek naar iets waarvan ik dacht dat ik misschien gelukkiger werd. Ik heb geprobeerd een burgerlijk leven te leiden maar dit werkte voor mij niet. Ik had het gevoel dat ik mijn tijd aan het verspillen was. Toen ik eenmaal de keuze had gemaakt om mijn baan als accountmanager op te geven en helemaal te kiezen voor de muziek, werd het alleen maar steeds duidelijker voor mij dat ik echt naar mijn gevoel moest luisteren. Ik ben liever arm en gelukkig dan rijk en ongelukkig. Uit alles wat er gebeurt, probeer ik mijn les te trekken en dan ga ik weer verder. Kortom, het leven zelf is mijn grootste inspiratiebron.

Door welke kracht in jezelf ben je zover gekomen?
Met name wilskracht. Maar wat ook een belangrijke les voor me is geweest, is dat wanneer je moeilijke dingen mee maakt en je deze echt aan gaat, in plaats van ervoor weg te lopen of te vluchten, je steeds sterker wordt. Ik streef naar een hoge kwaliteit in het leven. Ik blijf mezelf altijd spiegelen en vraag me daarbij steeds af of ik doe wat ik wil doen en zo niet, dan verander ik dat het liefst zo snel mogelijk. Dit is ook wel een drijfveer. Het is nu best wel een drukke tijd, maar ik weet dat er een rustige tijd aan komt. Dit is ook belangrijk. Ik probeer mijn rustmomenten te pakken en ga er op tijd een paar dagen tussenuit.

Wat zijn op muzikaal gebied nog dromen voor de toekomst? En op persoonlijk vlak?
Ik zou graag willen verhuizen naar Amerika, naar New Orleans. De bluesmuziek leeft daar veel meer. Maar mijn belangrijkste streven is om muziek te blijven maken die goed voelt. Ik streef er niet naar om een wereldberoemde artiest te worden. Als ik muziek kan blijven maken, met inspirerende mensen kan blijven werken en er van kan rond komen, dan ben ik daar heel tevreden mee. Als je een publiek kan creëren waarbij je voldoende mensen trekt waarmee je je muziek kan blijven delen, dan is dat te gek.

Op persoonlijk vlak, zou ik nog heel graag willen reizen. Ik zou het liefst een bus kopen, deze helemaal naar mijn smaak inrichten en dan samen met mijn hond Opa een jaar lang op levensavontuur. Het is wel echt een droom om dat te kunnen doen ( en daarnaast natuurlijk ook een beetje muziek te maken en te schrijven, want dat blijf ik toch wel doen ). Ik wil genieten en kijken wat er nog meer in de wereld is. Als je alleen maar toert, dan zie je best wel weinig. Ik ben een tijdje terug ook met Opa naar Frankrijk geweest met de camper. Ik maakte op straat muziek en van het geld wat ik verdiende kocht ik m’n eten en leefde ik. Dat ging best goed.

Je komt op mij over als een heel relaxed persoon en iemand die wil kunnen gaan en staan waar ze wil. Hoe gaat dat samen met het commerciële wereldje, waar je, zeker nu je solo bent gegaan, in terecht bent gekomen?
Het is soms best wel zwaar en hard werken, maar ik houd wel van hard werken. Daarnaast probeer ik zoveel mogelijk dingen die ik niet leuk vind, te delegeren. Als ik merk dat ik over mijn grens ga, geef ik dat aan. Je kunt maar zoveel doen, als je kunt doen. Ik bekijk mijn agenda het liefst per dag. Go with the flow, zeg maar. Tot nu toe gaat dat gelukkig allemaal heel goed. Ik zie het als een uitdaging om heel dicht bij mezelf te blijven. Zelfs bij een radio DJ als Rob Stenders ( hij kon zich tijdens zijn uitzending niet beheersen en begon haar spontaan te zoenen )

Geboeid door haar verhaal neem ik afscheid van Mattanja Joy Bradley. Een inspirerende persoonlijkheid die weet wat ze wil en waar ze staat in het leven. Iemand waar ik, net als haar muziek, erg graag naar luister.
Een vrouw die prachtige teksten schrijft, mooie muziek maakt en voor zo lang het gaat, twee wegen bewandeld. Hoe haar toekomst er precies uit ziet, weet ze niet precies. Duidelijk is echter wel dat de weg naar succes voor haar open ligt. En Mattanja is een vrouw die alles in zich heeft om dit succes ten volle te grijpen.

foto Herman Keverling Buisman

http://www.mattanjabradley.com/

Ook op Blues Magazine ...