Het kan vreemd lopen in een mensenleven. Neem nou Marcus Malone. Geboren in Detroit en bevriend met Iggy Pop wordt hij al op jonge leeftijd een langharige heavy metal-muzikant. Vervolgens tekent hij een contract bij Berry Gordy zelf, dat na een jaar alweer wordt ontbonden. De liefde brengt hem naar Engeland, waar hij nu tekent voor alweer zijn vijfde album, Let The Sunshine In.
Tekst: Dietmar Terpstra
Die zonneschijn moet ook in het leven van Malone zijn doorgedrongen. Aan de telefoon vanuit zijn Engelse woonplaats klinkt hij vrolijk en goedlachs, zijn antwoorden gaan vaak gepaard met uitbundig geschater. En daar is reden toe. Zijn nieuwe plaat is een stevige mix van blues, rock, funk en soul, volgespeeld door zijn eigen band en leden van 24 Pesos, en bevat zelfs een eigengereide cover van The Beegees, To Love Somebody. Je moet maar durven.
Malone is dan ook muzikaal gesproken bepaald geen eenkennig iemand, en dat heeft hij van huis uit meegekregen. ‘’Mijn ouders waren church going people. We luisterden thuis dan ook veel naar gospel. Maar ik luisterde ook naar Johnny Mathis, BB King, de fenomenale Jimi Hendrix, David Bowie en Iggy Pop. Mijn ouders vonden dat best, overigens. We luisterden naar The Beatles, de soul van Atlantic, James Brown, die ik zeer bewonderde, zowel vanwege zijn muziek als vanwege de manier waarop hij bewoog. Zijn blazers waren ook geweldig trouwens. Freddy King, iedereen met de achternaam King trouwens, daar hou ik erg van. Momenteel luister ik veel naar Albert Collins en Lewis Taylor. Die laatste kent niemand, maar zoek het maar eens op, goeie muziek.’’
‘’Al die invloeden klinken tegenwoordig door in mijn muziek. Ik hou er niet van me te beperken. Vandaar ook die cover van Robin en Barry Gibb, To Love Somebody. Die jongens hebben zulke geweldige liedjes geschreven, maar ze worden beoordeeld op de discoshit. Mijn eigen songs komen tegenwoordig op een vrij natuurlijke manier tot me. Meestal begint het met de tekst. Op een zeker moment krijg ik daar dan een melodie bij in mijn hoofd. en of dat dan een uitgesproken blues-ding is, of meer funky of hard rockend, dat doet dan niet terzake. Er zijn maar twee soorten muziek, nietwaar?’’
De indringende stem van Marcus Malone wordt door sommigen wel vergeleken met die van Paul Rodgers, één van de grootste stemmen in de rock, en legendarisch vanwege zijn werk met Free, Bad Company en recentelijk zelfs Queen, waarin hij op dappere wijze in de voetsporen treedt van Freddy Mercury. Deert Malone dat? ‘’Hahaha, natuurlijk niet! Paul is een goeie vent, en één van de beste stemmen in de rock. Als ze me daarmee willen vergelijk, fine by me!’’
Marcus Malone Tour 2011:
14 mei Kwadendamme – Blues Festival
15 sep Menen (B) – CC De Steijger
7 okt Culemborg – Crystal Stage
Voor meer data check http://www.marcusmalone.com/pages/gigs.html
We horen graag je mening! Voeg reactie toe