Interview Marcel Scherpenzeel (WOLFPIN)

[14 juni 1995] heb ik besloten in het bluescafé van mijn vader, Maloe Melo, als eerbetoon een optreden te geven. De aanwezigen op die avond vonden waren dusdanig enthousiast en vonden dan ook dat dit een vervolg moest krijgen en ik er meer mee moest doen. Van hieruit is dit steeds verder gegroeid. Uiteindelijk heeft dit in 2008 en 2009 geresulteerd in 2 tributes met Gerry McAvoy en Brenden O’Neill en 2x een uitverkochte De Kade. Met dank trouwens aan Arjon Vink van Beets Blues Promotions die dit destijds geregeld heeft.

Mooi dat je hierover begint, voor mij waren dit misschien wel de beste tributes die ik heb gezien. Krijgt dit initiatief nog een vervolg?

Marcel: Wie weet, maar indien we besluiten dit nog een keer te doen zijn we wel een paar jaar verder. Alle drie willen we namelijk dat deze tribute exclusief blijft en beslist geen gewoonte moet worden. Zelf ben ik allang blij 2x de kans te hebben gehad met hen op het podium te hebben mogen staan. Een erg gave ervaring.

Bij de tributes in De Kade lag je zang wel erg dicht bij die van Rory. Destijds hoorde ik regelmatig een aantal toeschouwers roepen: “Ogen dicht, dan is het bijna echt”.

Marcel: Dit heb ik wel eens eerder gehoord, toch is het de ene keer beter dan de andere.
De Ieren vinden uiteraard dat ik het Ierse accent mis, en dat klopt natuurlijk. Mijn zang gaat eerder richting het Amerikaans. Maar bovenal, ik ben Rory Gallagher niet, hij was en is uniek. Ik probeer hem slechts zo goed mogelijk te benaderen maar tevens dicht bij mezelf te blijven.

Over jezelf zijn gesproken, kunnen we overstappen naar jou band Wolfpin? Want ik ben namelijk erg benieuwd over de naamsverandering ook gewenste effect heeft gehad?

Marcel: Tuurlijk kan dat, en ja de naamsverandering heeft wel degelijke zin gehad. Voor buiten Nederland was de naam, Marcel Scherpenzeel Band, gewoon niet pakkend genoeg.
Daarbij is het voor buitenlanders niet uit te spreken. Het eerste concrete resultaat is volgens mij onze uitnodiging voor het Bluesfestival Peer geweest. Vervolgens Ierland en Duitsland.
En dit jaar zijn we inmiddels weer uitgenodigd voor Ballyshannon, echt een eer om daar voor de 2^de keer naar toe te mogen. En we krijgen ook de gelegenheid om 2 nummers van ons zelf te spelen. Daar waren ze vorig jaar in ieder geval zeer over te spreken.

Op Bluesfestival Peer was Wolfpin de afsluiter van de vrijdag, hoe heb je dit allemaal ervaren?

Marcel: Klinkt misschien raar maar ik was zenuwachtig en gespannen. Indien jezelf vaak als toeschouwer naar dat festival bent geweest en daar veel grote bands hebt gezien is het geweldig om daar voor uitgenodigd te worden. Tijdens het optreden heb ik dan ook wel eens een nootje gemist, dat is echter all in the game. Het gevoel en de groove waren echter prima, ik speel met m’n gevoel en niet met het hoofd en dat is ook waar mijn kracht ligt. Erg mooi en een schitterend gevoel om daar te mogen staan. Trouwens, op de site van de band zijn inmiddels een aantal nummers van het optreden terug te horen. Na Peer ben ik het wel vreemd gaan vinden dat de festivals in Nederland Wolfpin niet weten te vinden. Wel op één van de grootste festivals van Europa staan en in Nederland worden overgeslagen. Raar.
Kennelijk moet je uit het buitenland komen om daar voor in aanmerking te komen.

Is het niet lastig om met Wolfpin  los te komen van de Rory Tribute?

Marcel: Nee niet echt, inmiddels heb in mijn eigen nummers dusdanig uitgebreid dat we er een volledig optreden van ongeveer 2+1/2 mee kunnen vullen. We spelen wel de cover “Going Down” en verder doen we ons eigen ding.

Betekent zoveel eigen materiaal dat we een binnenkort een nieuwe CD kunnen verwachten?

Marcel: Nou ja, dat is best nog wel lastig omdat ik alles in eigen beheer moet doen. Het idee is er om een DVD/CD te maken. Dit vergt echter wel een degelijke voorbereiding dus daar zal nog wel wat tijd overheen gaan. Er zijn inmiddels wel contacten met een bedrijf en een aantal sponsoren. Het zal dus nog hardwerken worden. En liever neem ik wat meer tijd dan het gevoel te hebben dat we iets half doen. Verder is er voor ons materiaal ook belangstelling uit Amerika dus wie weet waar dit allemaal toe gaat leiden.

Als laatste ben ik erg nieuwsgierig wat je drijft om aan een project als “Blues In The Schools” in Winterswijk mee te doen?

Marcel: Tja, het is toch een geweldig initiatief om de blues in leven te houden. Ze kennen alleen Elvis en Hendrix en verder Metallica en dergelijke. Dus leuk om die jonge gasten kennis te laten maken met fingerpicking en slide. Was trouwens gaaf om te zien dat ook de blues die gasten kan prikkelen. Wat mij betreft krijgt dit project van André dan ook een vervolg de komende jaren.

Rest mij nog om Marcel erg te bedanken voor het prettige gesprek, zijn kostbare tijd en het gebaar om 2 gesigneerde CD’s beschikbaar te stellen. En verder natuurlijk het advies om naar zijn optredens te gaan. Liefhebbers van de bluesrock zullen niet teleurgesteld worden!!

Wolfpin is te boeken via Cees van http://www.onstagebluespromotion.nl of via de website van de band www.wolfpin.com.

Tour Data Wolfpin

21 maart 2010 – Blues Café De Keijzer, Spijkenisse

3 april 2010 – Motercamping d’n Toerstop, Melderslo
24 april 2010 – Artishock, Soest

18 juni 2010 – Abbeblues Festival
19 juni 2010 – Blues Tocht, Nieuwkoop