Interview Little Steve, een laatbloeier
Tekst en foto’s: Bert Lek
Steven van der Nat, de zanger/gitarist van Little Steve & The Big Beat is op 17 januari 1981 in Terwolde geboren. Na veel omzwervingen in zijn jeugd komt Steven uiteindelijk terecht in Zevenaar. Daar heeft hij zestien jaar gewoond. Zijn huidige woonplaats is Haarlem, waar hij woont met Shirley Blake, die hij via MySpace ontmoette. Shirley komt uit Malta, waar Steve vier jaar veel verbleef. Over het verblijf zullen we het later hebben, maar eerst terug naar zijn jeugd. Zijn vader kocht ooit een gitaar op de rommelmarkt met het idee dat ooit een van zijn twee kinderen er op zou gaan spelen. ”Mijn zus, Marije, die drieënhalf jaar ouder is, was het eerst ermee bezig, aangezien zij al blokfluit- en pianoles had. Op een gegeven moment vond ik het ook wel interessant om te gaan spelen op de gitaar. Aan de hand van gitaarboeken van haar ben ik stiekem naar mijn kamer gegaan en daar wat akkoordjes geleerd. Achteraf vond ze het best leuk wat ik als veertienjarige deed. “Wel erg laat?” “Best wel laat ja. Bovendien had ik daarna de gitaar weer vier jaar in de hoek laten staan, maar toen pikte ik het weer op en heb ik aan de hand van video’s, tv-optredens of live-concerten het mijzelf aangeleerd. Ik heb ooit tien lesjes gehad op een muziekschool en dat was het.”
Jimi Hendrix was Stevens eerste grote voorbeeld. Van daaruit zocht hij de roots van Jimi op en dan kom je terecht bij Muddy Waters, B.B. King en al die gasten. “In die periode haalde ik het meeste uit Freddie King, waarschijnlijk speelde hij toen op een Les Paul Goldtop, op de lp The Early Years. Die gast kon zingen, spelen en je kon horen wat hij speelde, dus kon ik het mooi uitvogelen allemaal. Bovendien had Freddie een krachtige manier van spelen zonder dat het Bluesrock wordt.”
Zijn eerste band waar Steven gitaar in speelde was Black Apple. “Anne-Maarten van Heuvelen, zanger en bassist uit de Marble Tones, kende mij van de sessies in de Katoen Club in Arnhem. Hij dacht dat ik best veel ervaring had, niet dus. Dat uitte zich in mijn solo tussen het publiek in de eerste set, wat je eigenlijk bewaart tot het einde. Met die band heb ik nog op de Bluesroute in Utrecht gespeeld. Na anderhalf jaar ben ik overgestapt naar The Doubleshots, een afsplitsing van Mike & The Mellotones, maar dat heeft heel kort geduurd. Slechts vijf optredens. Daarna was het The Backbones met o.a. Big Pete, zang en mondharmonica en Jules van Brakel op bas.”
Deze band begeleidde o.a. Monster Mike Welch, Hook Herrera, Matt Schofield, Mitch Kashmar, Sax Gordon en Boyd Small. Vervolgens was hij een jaar bandlid bij Dede Priest. In de tussentijd had hij kennis gemaakt met Shirley, die op Malta woonde. In 2007 verhuisde Steven naar het eiland, waar hij dus vier jaar woonde. ”De eerste jaren waren zonder muziek. Ik werkte in een pizzeria. Ik bouwde en repareerde versterkers. Maar thuis speelde ik wel gitaar.” Na twee jaar richtte Steven de lokale band The Creepers op. Op Malta was er helemaal geen blues scene. Met de band trad hij op alle festivals van het eiland op. Ex-drummer Guido Willemsen zorgde ervoor dat Steven terugkeerde naar ons land. Guido werkte samen met Stevens zus bij MTV en zo kreeg hij contact met hem. “Hij had ook een paar jaar niet gespeeld en hij had net als ik er ook weer zin.”
In 2011 keerde Steven samen met zijn vriendin terug naar Nederland. Een jaar later ontstond Little Steve & The Big Beat met Martijn van Toor (ex Backbones) tenorsax, Bird Stevens, bas, Evert Hoedt, baritonsax, (Electrophonics) en tegenwoordig Jody van Ooijen op de drums. “Met de twee blazers krijg je een apart geluid, dat je in Nederland verder niet tegenkomt.” Steven wil het geen jump-blues noemen. En dan volgt er een diepe zucht van hem: “Ik laat de muziek gewoon eruit stromen. Ik denk nooit in termen of stijlen. Vroeger wilde ik graag wel bepaalde bluesstijlen spelen. Tegenwoordig denk ik goede muziek is goede muziek. Een tikje soul (Little Willie John, de vroege James Brown en Clarence Carter, Sharon Jones & The Dap Kings zijn de lievelingen van Steven) door een nummer gooien, vind ik ook mooi. Maar de kracht en het eenvoudige van mijn nummers komt toch van de blues (Hier zijn favorieten: Freddie King, Ronnie Earl, Sean Costello en R.J. Mischo, Muddy Waters, Albert Collins en Bobby Bland), maar ook improvisatie, wat we goed kunnen in deze samenstelling, vind ik heerlijk om te doen. Er is onderling zo’n goede klik, dat we slechts een paar stukjes van een nummer doornemen bij de soundcheck en het staat er die avond.”
Ook Steven kan niet alleen van de optredens leven. “Daarnaast werk ik nog twee dagen in de week in een callcenter.“ Steven ziet het uitkomen van de naamloze ep in juni 2013 als de echte start van The Big Beat. ”Toen konden we ons ook profileren met vijf nummers. Hier zijn we, wat kunnen we en dit krijg je als je ons boekt. Nu zijn we bezig om een cd op te nemen, Bert heeft een eigen thuis studio en daar hebben we de eerste ep opgenomen. Daar zijn we nu ook bezig de CD op te nemen. Dat heeft de eerste prioriteit. Drie eigen nummers: Straight Home To You, Dangerous Kind en I Can’t Stand It hebben we er al op staan en spelen we ook tijdens ons optreden.”
Toekomst muziek? “Er lopen wat lijntjes naar België en Duitsland om daar meer te gaan optreden. Maar eerst moet de cd af.”
Website Little Steve
Iets voor Culemborg Blues ?
Mooi stukje en mooie foto’s: mijn complimentjes!!!
Wat een fantastisch optreden vanavond in de buitenlucht in Utrecht. Tour de bleus.