NiXBluesnight 2014-3

In gesprek met Laurence Jones.

Tekst: Herbert Schluter.

Laurence Jones, deze jonge maar enorm getalenteerde muzikant toert in november weer door Nederland en Blues Magazine sprak met hem.

De eerste vraag was hoe ’t in hemelsnaam mogelijk is dat iemand op 22-jarige leeftijd zo door blues is gegrepen en zo geweldig blues speelt terwijl leeftijdgenoten vooral geïnteresseerd zijn in wat meer ‘moderne’ muziek, zoals pop, dance, hiphop, R&B etc. en zij blues vooral beschouwen als ‘ouwe-lullen muziek’ (en geloof me, ik spreek uit ervaring!).

LJ: Op mijn achtste hoorde ik thuis vooral klassieke gitaar, maar op mijn 12e ontdekte ik de bluesmuziek en ging ik wel eens naar een plaatselijke bluesclub. Het greep me meteen, ik werd er verliefd op en sindsdien hou ik vast aan de blues! Zo simpel kan het dus gaan!

Ook simpel is het antwoord op de vraag hoe je het als jonge bluesgitarist voor elkaar krijgt om met grote bluesgitaristen te spelen zoals Johnny Winter en Walter Trout. Laurence had eenvoudig op z’n Facebook bandpagina gezet dat hij graag eens zou willen jammen en Walter nodigde hem gewoon uit om eens samen de gitaar ter hand te nemen. Walter was zo overtuigd van het talent van Laurence dat hij hem uitnodigde om hem te vergezellen op zijn tour in 2013 en hij wilde ook dolgraag meespelen op het nieuwe album. Dat is ook gebeurd, je kunt Walter horen in de titeltrack van het meest recente album van Laurence getiteld ‘Temptation’. Het spande er nog om, aangezien Walter op dat moment al ernstig ziek was, maar hij hield zijn woord! Iets waar Laurence hem nog steeds erg dankbaar voor is!

Het is een productieve, bezige bij. Hij haalt zijn inspiratie voor nieuwe liedjes uit alledaagse gebeurtenissen. Als je zoveel on the road bent maak je veel mee, je leert veel nieuwe mensen kennen en dan is een liedje zó geboren. Bijvoorbeeld: je komt thuis op een grijze, regenachtige dag met weinig fut, maar je kijkt naar buiten en bam: Thunder in the Sky was een feit. De basis voor het liedje was in minder dan een minuut gelegd. In andere gevallen is hij wat aan het pingelen op gitaar, ontdekt hij een riff of een melodielijn en komen de teksten daarna redelijk vanzelf. Hij doet ’t voorkomen of hij de liedjes zo uit de mouw schudt. Wou dat ik ’t kon…

Een bezige bij, ik zei het net al. Maar dat zit ‘m niet alleen in het schrijven. Hij doet inmiddels zo’n 150 tot 200 optredens per jaar en heeft o.a. gespeeld in Duitsland, Zwitserland, Ierland, Noorwegen, Zweden en uiteraard Nederland. Hij timmert dus aardig aan de weg en dat zorgt er voor dat er steeds meer jongeren hun weg vinden naar een concert van Laurence Jones. Dat, samen met de juichende recensies van zijn albums en optredens, heeft er voor gezorgd dat hij inmiddels bekend staat als ‘blueshero for the future’.

Op de vraag wat z’n ideale gitaar is geeft hij zonder adem te halen antwoord: Fender Stratocaster! Hij heeft ook een Les Paul die hij heeft ‘geleend’ van Luther Allison. Het ding is letterlijk loodzwaar maar heeft een formidabel geluid en het feit dat Luther (één van z’n helden) op deze gitaar speelde was voldoende reden om net zo lang te bedelen en te zeuren tot hij het zat was en Laurence een gitaar rijker… Toch heeft de Strat volgens hem een natuurlijker geluid maar hij blijft op zoek naar nieuwe gitaren, nieuwe versterkers en zo, altijd maar op zoek naar het perfecte geluid. Ten tijde van het interview had hij ook net een Fender versterker gekocht (na een zoektocht van bijna twee jaar) want: ‘Fender’s got this classic sound, when you hear it, you know it!’.

Laurence Jones

Zoals te verwachten komt er op de vraag naar welke muziek hij zelf graag luistert een lang antwoord: “I like the old music like Stevie Ray Vaughan, Jimi Hendrix, Cream, Eric Clapton en Buddy Guy, but I also listen to modern day blues like Aynsley Lister (die ook meespeelde op ‘Temptation’), the Hoax and Joe Bonamassa.” Vooral in de oude muziek ontdekt hij steeds meer door er steeds opnieuw naar te luisteren. Met SRV had hij graag nog eens willen spelen, die kon echt zijn gitaar laten zingen. Dat gaat niet meer, maar in het lijstje ‘met wie wil ik nog eens samen spelen’ staat ook Eric Clapton. Persoonlijk denk ik dat dat nog wel een keertje tot de mogelijkheden gaat behoren, tenminste, als Clapton een heel klein beetje let op deze ‘nieuwe lichting’.

Ik ben ervan overtuigd dat we in Laurence Jones inderdaad de blueshero for the future gevonden hebben. Hij is niet alleen gezegend met een enorm talent, maar zo jong als hij is weet-ie precies wat hij wil en hoe hij het wil, terwijl hij een ontzettend relaxte en sympathieke vent is. Kortom: alle seinen staan op groen voor Laurence Jones. Laten we hopen dat hij het advies van Walter Trout ter harte neemt: wees voorzichtig voor alle temptations waar je in de keiharde muziekbusiness tegenaan kunt lopen en laat je niet verleiden zoals Walter. Ik denk dat dat wel goed komt…

www.laurencejonesmusic.com

Tourdata Laurence:
07-11 Zeeland (private)
08-11 MJAZZ festival, Maastricht
09-11 De Bosuil, Weert

14-11 Bluesther Festival, Zoetermeer
15-11 Doffer Blues Festival, Schaijk
16-11 De Gouden Leeuw, Dongen

Ook voor januari 2015 is er al een tour gepland, exacte data volgen z.s.m.

Kijk voor details in onze Blues Magazine concertagenda.


Ook op Blues Magazine ...