Larkin Poe – Onafscheidelijke Lovell zussen zijn doelgerichte dames
Dit interview kwam tot stand i.s.m. Dé Blueskrant en is eerder gepubliceerd in editie 16 van Dé Blueskrant.
Rebecca [1991] en Megan Lovell [1989] zijn twee zussen uit Atlanta Georgia met een voorliefde voor Amerikaanse roots- en soulmuziek. Onder de naam Larkin Poe, projecteren ze op moderne en geheel authentieke wijze hun visie op de Amerikaanse blues en rootsmuziek. Larkin Poe brengt een unieke combinatie van roots, blues, rock, soul, soms ondersteund door drumsamples en elementen uit de hiphop. De grootste kracht zit in hun prachtige vocale harmonieën die al die diverse stijlen doet versmelten tot uitgebalanceerde, picturale, rauwe maar uiterst behaaglijke liedjes. Het onlangs verschenen album Venon & Faith is de opvolger van het in 2017 verschenen album Peach, waarvoor de band werd onderscheiden met een Blues Music Award. De gezusters Lovell hebben al een lange reis achter de rug, met vele bochten en wendingen. Die enerverende reis begon op een bluegrass-festival. De zusters Jessica, Megan en Rebecca Lovell leerden vanaf zeer jonge leeftijd de basis van de klassieke muziek en werden omringd door een eclectische mix van muziek. Maar het was het geluid van live bluegrass dat diende als katalysator voor hun gezamenlijke openbaring. Nog net voordat de twee zussen de tourbus instappen grijpen we de kans om de dames aan de tand te voelen in aanloop naar hun Europese tour die 10 maart van start gaat.
The Lovell Sisters
In 2004 vormen de tienerzusters samen met hun oudere zus Jessica, The Lovell Sisters. Geënt op bluesgrass en country muziek maken ze twee albums en touren ze succesvol door het land. Ze winnen de John Lennon Songwriting Competition in 2008, maar in 2009 besluit de oudste zus Jessica om muziek te verlaten. Tijd voor een herschikking van diverse zaken.
Megan: “Wij zijn opgegroeid in het zuiden van Amerika en zijn altijd blootgesteld aan, bluegrass, country en blues. Die Amerikaanse rootsmuziek heeft aan onontkomelijk aan de wieg gestaan van onze muziek.”
Rebecca:”Er was altijd muziek in huis, Bach en Mozart maar ook Queen, Ozzy Osbourne, Fleetwood Mac en The Allman Brothers, het ging over alle grenzen heen maar toch zijn wij de eerste muzikale generatie in onze familie.”
Rebecca: “We volgden lessen in klassiek piano en viool toen we nog maar drie en vier jaar oud waren, zo weinig schelen we elkaar. Muziek is sindsdien niet meer weg te denken uit ons leven.”
Megan: “Als tieners werden we meegenomen naar een American Roots Festival in Noord Carolina en daar hoorden en zagen we de kracht van al die andere snaarinstrumenten. De passie en spontaniteit van bluegrass, waarin iedereen improviseerde en aan het dansen was maakte indruk op ons. Dat was een hele andere ervaring dan die saaie klassieke trio’s, kwartetten, orkesten en symfonieën die we tot die tijd hadden gehoord. Het zorgde ervoor dat we de piano en de viool inwisselden voor banjo, mandoline en gitaar. Ik zelf begon me te verdiepen in de dobro gitaar al snel maakten we met z’n drieën muziek, gewoon voor de lol. Al snel stonden we op diverse podia en werd het serieus.
Rebecca: “We hebben ruim zes jaar getourd als The Lovell Sisters. Jessica was eigenlijk de slimste van ons drieën want zij heeft op tijd de muziekwereld verlaten. Daardoor zijn Megan en ik in 2010 een nieuwe verbintenis aangegaan.”
Speciale band
De jongere Lovell zussen hergroeperen zich en maken van de gelegenheid gebruik om een frisse start te maken onder de naam van hun betovergrootvader, Larkin Poe. Familie van Edgar Alan Poe, maar dat terzijde. De nieuwe band bouwt voort op het momentum van The Lovell Sisters en introduceert Larkin Poe in 2010 aan de wereld door vier EP’s uit te brengen dat jaar, voor elk jaargetijde één. Het duurt niet lang voordat hun geluid de oren bereikt van grote musici als T-Bone Burnett, Elvis Costello, Steven Tyler en Keith Urban, die allemaal het talent van de zussen Lovell gebruiken voor opnames of live optredens. Op Larkin Poe’s eerste volledige album ‘Kin’ uit 2014 is de folk en country aan de horizon verdwenen rocken de dames als grote jongens maar natuurlijk wel met de voortreffelijke samenzang van de zusjes.
Megan: “Samen begonnen we te componeren en konden onze voorliefde voor rockmuziek kwijt in onze liedjes. Van een akoestisch gitaartrio veranderden we al snel in een elektrisch georiënteerde band, en plugden we onze gitaren in ronkende buizenversterkers.”
Rebecca: “Tegen de tijd dat Larkin Poe werd geboren wisten we wat ons te wachten stond. Onze passie en ambitie bracht ook verantwoordelijkheid met zich mee. Samen opgroeien in een keiharde muziekwereld en samen een bedrijf runnen kan alleen als je een speciale band hebt en elkaar van binnen en buiten kent. We voelen elkaar perfect aan en weten waar we naartoe willen, als we het niet redden met onze non-verbale communicatie dan hebben we hooguit en half woord nodig.”
Megan: “We zijn ontzettend dankbaar voor de band die we hebben als zusters, maar vooral voor de muzikale band die we hebben.”
Win-win situatie
In 2017 starten de zelfverzekerde zussen de ‘Tip O’ The Head’ YouTube serie waarin ze covers van bekende nummers spelen. De dames pakken zonder enig schroom nummers aan van blues grootmeesters als Robbert Johnson, Blind Willie Johnson, Son House, maar ook Jimi Hendrix, AC/DC, Rod Stewart, The Allman Brothers, Black Sabbath, Audioslave en Phil Collins passeren de revue. Het blijkt een groot succes en mede daardoor verschijnen er ook enkele covers op de laatste albums.
Megan: Ook de ‘Tip O’ The Hat’ serie is als geintje begonnen, Rebecca was op haar gitaar diverse gitaarriffs aan het leren om diverse stijlen onder de knie te krijgen. De video waarop Rebecca ‘Johnny B. Goode’ van Chuck Berry covert ging in 2017 viraal op YouTube. Nu we toch bezig waren met het uitpluizen van andermans nummers, konden we ze net zo goed met enige regelmaat op YouTube zetten.”
Rebecca: “Nummers van iemand anders spelen is boeiend en leerzaam, het houdt ons scherp. Onze eigen draai er aan geven is hetgeen dat het extra leuk maakt. Onze fans schijnen het erg te waarderen en zo is het een win-win situatie.”
Megan: Alles draait om nummers die ons geïnspireerd hebben en ons op weg geholpen hebben in onze muzikale carrière. Ook al hebben we zelf de nummers niet geschreven, het zijn toch artistieke momenten uit onze carrière. Zie het maar als een soort eerbetoon aan de makers.”
Fris hoofdstuk
Het album Reskinned uit 2016 is een eerste teken van de vernieuwende en moderne weg die de jonge dames ingeslagen hebben, hierop hoor je hoe de zussenband hun geluid beïnvloedt.
Megan: “Het is heel erg moeilijk om te definiëren wie je bent als artiest want het mixen van stijlen domineert de muziek tegenwoordig. Probeer maar eens kort en bondig samen te vatten welke stijl je speelt. Voor Larkin Poe is dat niet meer nodig. We hebben gemerkt dat de mensen ons, in eerste instantie, schuchter van achter een struik hebben gadegeslagen. Het afgelopen jaar is het bij de meeste mensen ingedaald, we proberen het verleden te eren en tegelijkertijd een nieuw en fris hoofdstuk te schrijven in het verhaal van de blues. Des te meer mensen het begrijpen des te krachtiger onze boodschap wordt.
Rebecca: “De meeste ideeën komen van mij af, de ene keer begint het met een tekst en de andere keer met een melodie, vaak zijn het persoonlijke ervaringen. Die ingevingen sluipen bij me binnen en dan begint de jacht op het ultieme liedje. Met die ruwe schetsen ga ik naar Megan en samen brengen we er structuur in. Ik denk dat ik dat proces het mooiste vind, ook weet ik nog zo goed hoe het moet klinken, samen brainstormen met Megan resulteert altijd in iets bijzonders. Mijn vakbekwaamheid in het liedjesschrijven groeit met de dag. Hoe authentiek het onderwerp ook is, ik heb geleerd om afstand te nemen en het te zien als een werkstuk. Daardoor zit er altijd iets imaginairs in, zo wordt het nooit té persoonlijk.”
Creatieve professie
Op het album Venom & Faith dat vorig jaar uitkwam heeft Larkin Poe de randjes weten te vinden waar ze al die tijd naar op zoek waren. Het rauwe randje dat schuurt als nagels over een schoolbord en het fluwelen randje van eerlijk en oprecht.
Megan: “We hebben geen gebruik gemaakt van de technische snufjes van de digitale studio, solo’s klinken zoals ze zijn gespeeld en onze stemmen zoals we ze hebben ingezongen. Het is een ongekuist album geworden, een moment opname waarop we ons mens zijn niet verbloemen.
Rebecca: ”Het maken van een album is elke keer weer een uitdaging, je breekt als het ware je voorgaande bouwwerk af en je moet diep graven om weer een stevige fundering te kunnen leggen. Wat willen we maken, wat kunnen we, hoe moet het klinken, zijn maar een paar items uit een lange reeks vraagtekens. Megan en ik hebben samen onze laatste twee albums geproduceerd en hebben daar ontzetten veel van geleerd. Zonder bemoeienis van buitenaf hebben we zelf alle vraagstukken en tegenslagen getrotseerd. Dat heeft ons zoveel sterker gemaakt op alle vlakken. Als je een album maakt dat geschikt moet zijn voor de commerciële radio huur je een team van producers in die precies weten hoe die markt in elkaar zit. Dat is niet ons doel, wij willen onze fans onze creatieve professie laten horen. Als iemand anders zich met onze visie gaat bemoeien dan zijn we onze sterkste troef aan het verdunnen en verloochenen we onze fans. Je vindt onze muziek goed of niet, dat oordeel ligt bij luisteraar.”
Megan: “We hebben de keus gemaakt om een onafhankelijke band te zijn die zichzelf bedruipt in alle opzichten. Of het nu het schrijven of produceren van een album, de distributie, de media of de financiële afwikkeling is, we zijn betrokken bij al die facetten van ons bedrijf. Het is hard werken, maar dat is nu eenmaal zo en daar houden we van. De positieve keerzijde van die medaille is dat onze fans altijd een eerlijke versie van Larkin Poe te horen en te zien krijgen. Neemt niet weg dat het altijd beter kan en daar proberen we naar te streven elke dag weer.”
Vanaf 10 maart tourt Larkin Poe als een vierkoppige band door Europa.
22 maart: Aerden Plaats – Oude Bildtzijl
23 maart: Bitterzoet – Amsterdam [uitverkocht]
02 april: La Madeleine – Brussel België
We horen graag je mening! Voeg reactie toe