kitty daisy lewis

KITTY, DAISY & LEWIS
Interview met Lewis Durham

Onlangs mocht de populaire 3FM DJ Giel Beelen in Paradiso voor de zoveelste keer naast de grote ‘Mr. Pinkpop’ Jan Smeets allerlei bands opnoemen die we dit jaar, eveneens voor de zoveelste keer, op het aanstaande Pinkpop Festival kunnen zien. Muse, Elbow, Anouk, Slash, The Script, Kensington en The Foo Fighters, allemaal stonden ze één of meerdere keren in Landgraaf. Een iets minder grote naam die we daar al eens tegenkwamen is die van Kitty, Daisy & Lewis. Met Lewis Durham blikken we terug op die hete Pinksterdag in 2010 maar kijken we ook uit naar het optreden tijdens de 46e editie. Voordat het zover is zal er echter eerst nog een optreden plaatsvinden in diezelfde Paradiso. Op vrijdag de 13e maart om precies te zijn…

Tekst: Jeroen Bakker

Lewis Durham klinkt opgetogen wanneer we hem enkele uren voor de show in Strasbourg aan de lijn hebben. De zaal zal tot de nok toe gevuld zijn met opgewonden Fransen. “Deze tour verloopt uitstekend. Sommige zalen zijn al enige tijd uitverkocht”, aldus de sympathieke Brit. Na het optreden in Paradiso zal het Europese gedeelte van de wereldtournee worden afgesloten in de Atak te Enschede waarna de band naar Amerika zal vliegen voor een grote serie optredens. “Er zullen nog enkele shows volgen in Japan voordat we weer naar jullie terugkomen en de Pinkpopshow gaan doen”. Heel veel kan Lewis zich niet meer herinneren van die eerste keer behalve dat de catering hem uitstekend beviel. “Dat soort zaken is bij jullie altijd erg goed geregeld”, zegt hij lachend. “In tegenstelling tot de festivals in Engeland waar het over het algemeen een ongeorganiseerde chaos is”. Naar verluidt zou de gehele koelkast zijn leeg gezopen maar het optreden in de overdekte Converse Stage was dusdanig aanstekelijk dat zelfs de zon buiten de tent er van ging schijnen. “Ik denk dat die show veel optredens in Nederland heeft opgeleverd. We gaan er in juni ook weer een heus feest van maken. De setlist zal enkele nieuwe tracks bevatten maar het oudere werk komt uiteraard ook ruim aan bod. Bitchin In The Kitchen, Never Get Back en Turkish Delight doen het live in ieder geval heel goed en passen er prima tussen.We hebben ons daarnaast in veel opzichten enorm ontwikkeld.”.

Vanwege een zware hoestbui moet hij het gesprek even onderbreken. Moeten wij ons zorgen maken? “Nee, jullie hoeven je geen zorgen te maken maar ik wel”. Hij heeft slechts last van een ‘sore throat and a blocked nose’. De shows zullen er niet onder lijden belooft hij ons. Het bezig zijn met muziek is voor hem een primaire levensbehoefte en of dat nu op het podium is of in de studio doet er niet zo heel veel toe. En nu we het toch over de studio hebben…
The Third, het derde en tevens laatste album, is opgenomen in een oud Indiaas restaurant dat zich in de Londense wijk Camden bevindt. “We hebben er onze studio gebouwd. Werkelijk alles moest er gerestaureerd worden maar toen het eenmaal gereed was zijn de rehearsals met Mick Jones gestart”. Alsof het de gewoonste zaak van de wereld is praat hij over zijn samenwerking met de legendarische Clash-zanger en –gitarist die een paar maanden in de studio is gebleven om het album te produceren.
“We hebben elkaar leren kennen tijdens het Notting Hill Carnival in London waar we aan het feesten waren met onze vriend Gaz Mayall, één van de populairste impresarios hier op het gebied van ska-, rocksteady- en rock ’n roll-feesten maar vooral bekend van zijn Gaz’s Rocking Blues. “We were basically there to get pissed and have fun”, lacht hij. “Gaz liet ons tijdens het carnaval al naar binnen toen wij nog maar veertien jaar oud waren. Stonden we daar fijn mee te feesten”.

Behalve zijn zussen Kitty en Daisy maken ook zijn ouders deel uit van de band. Muziek bleek een enorm hoge prioriteit te hebben in de opvoeding van de drie. In tegenstellling tot het voorlaatste album Smoking In Heaven, waarop nog voornamelijk de aanstekelijke vintage country, rockabilly en Rhythm & Blues te horen was, is er nu ruimte voor nog meer invloeden.“Thuis werd altijd muziek gedraaid en naast The Clash kwam er regelmatig iets van T-Rex voorbij. Veel invloeden hoor je terug in de muziek zoals wij die nu maken. We maakten ook altijd samen muziek. Simpelweg omdat het zo leuk was. Als kind hielden wij ons niet bezig met de namen van die artiesten. We dansten in onze pyama’s op de muziek van Gary Glitter totdat we doodmoe waren en naar bed moesten.”.
Het nauwe samenwerkingsverband met de familie blijkt zeker niet altijd gemakkelijk te zijn. “Er is tijdens een tournee weinig gelegenheid om even alleen te zijn of met je partner. Vrijwel ieder moment heb je iemand uit het gezin bij je in de buurt en heel af en toe wens je zelfs dat je even een week zonder hen bent. Heel soms vliegt er wel eens een F…-word uit maar dat is niet meer dan logisch lijkt me”.
Ruzie maken met de zusjes lijkt niet verstandig. Wanneer we de door Tom Coles geregisseerde nieuwe videoclips zien die bij de tracks Baby Bye Bye en No Action gemaakt zijn, komt een hele duistere en zelfs gewelddadige kant van de twee naar boven. In No Action wordt het vermoedelijke vreemdgaan van een vriendje afgestraft door Daisy en in Baby Bye Bye krijgt het meisje van Lewis een plastic zak over haar hoofd. Lewis stelt ons gerust: “They are not based on true stories. Als dat het geval was geweest zaten ze beiden voor altijd vast in de gevangenis”.

Concertdata:
13 Maart Paradiso, Amsterdam
14 Maart Atak, Enschede
14 Juni Pinkpop, Landgraaf

Website Artiest: www.kittydaisyandlewis.com


Ook op Blues Magazine ...