Interview met Kevin Moore
Roots In The Park, Utrecht 2 juli 2016
Tekst: Mark Harmsma
BM: Het nieuwe live dubbel album, ‘Live – That Hot Pink Blues Album’ (lees hier de recensie) bevat nummers die je gehele carrière beslaan. Je hebt alle songs (mee-)geschreven, zou je dit een ‘Best Of’ kunnen noemen?
KM: No, it’s a pink album! Ik weet niet of ik mijn beste werk al heb gemaakt, het is een album met verschillende nummers uit mijn carrière inderdaad, maar een ‘Best Of’? Ik noem het gewoon een roze album.
BM: Het album bevat opnames van negen verschillende optredens. Waarom heb je voor die aanpak gekozen, in plaats van bijvoorbeeld drie avonden achter elkaar op te nemen in een intiem theater?
KM: Ik heb niet zo’n uitgesproken voorkeur en ik ben niet zo’n planner, we hebben gewoon besloten de hele tour op te nemen. Geen overgeorganiseerde aanpak dus, we hebben daar opgenomen waar we speelden.
BM: Volgens het persbericht hadden jij en producer (en drummer) Casey Wasner een behoorlijke klus aan het kiezen van de nummers. Uit hoeveel songs hadden jullie tot je beschikking?
KM: (lachend) Je moet niet alles geloven dat in een persbericht staat hoor. (Serieus) We hadden aardig wat keuze inderdaad, maar ook verschillende versies van de nummers die we hebben uitgebracht. We hebben tijdens het kiezen van de nummers wel een set in gedachten gehouden zoals we die avondvullend zouden spelen.
Medeproducer Casey Wasner licht toe: We hadden zo’n 20 – 25 songs voor de selectie plus een aantal min of meer gejamde verrassingen die Kevin gewoon begint te spelen en waar wij volgen.
BM: In het persbericht wordt genoemd dat een gedeelte van de opbrengst van het album zal worden gedoneerd aan de stichting Playing For Change (een organisatie die mensen wil bijeen wil brengen, wil inspireren en verbinden door middel van muziek maken). Dit hoor je niet alledag, kun je hier iets meer over vertellen?
KM: De organisatie is op mijn pad gekomen omdat ze muziekscholen bouwen in arme landen, en er worden ook muzikanten op straat opgenomen. Het doel is om via muziek mensen samen te brengen, en ook andere projecten te realiseren zoals de bouw van scholen of de aanleg van waterputten. Ik ben sinds de oprichting van de stichting betrokken. De stichting heeft zelfs een band die op tournee gaat, daarvan moet je een filmpje opnemen in je verslag!
BM: Kun je iets zeggen over je invloeden? Waar luister je naar vandaag de dag?
KM: Ik ben een beetje in de jaren zeventig blijven hangen qua invloeden, maar je moet ook naar nieuwe dingen luisteren! Er is echt goede nieuwe muziek, maar er is ook slechte muziek, zowel nu als in het verleden. Je moet wel nieuwe dingen blijven absorberen. Ik luister naar goede muziek!
BM: De stijl van je composities lijkt te leunen op blues met allerlei invloeden van traditionele stijlen als country, funk, gospel en soul. Is het bewaken van die stijlen iets waarmee je bezig bent als je schrijft?
KM: Als ik schrijf gaat het me om het verhaal, ik zoek naar een verhaal en hoe ik het verhaal kan overbrengen. In welk hokje de uiteindelijke song past is van ondergeschikt belang.
BM: De band is een geoliede machine, hoe lang zijn jullie bij elkaar?
KM: (Vraagt het zijn bandleden). Ze zijn er allemaal zo’n vijf jaar bij. Het voelt niet als een band eigenlijk, meer als een clubje mannen dat graag bij elkaar is en lol heeft en toevallig werken we ook met elkaar, we doen iets leuks, namelijk muziek maken!
BM: Kun je iets zeggen over hoe je schrijft? Heb je eerst een tekst, of eerst een melodie of akkoorden?
KM: Dat kan beide kanten op. De lieve Heer geeft me de flarden in willekeurige volgorde en het is mijn taak om er een compositie van te maken.
BM: Als gitarist lijk je altijd een verhaal te willen vertellen. Ben je daar bewust mee bezig, in de blues word je omringd door gitaristen die veel noten spelen?
KM: Ik houd niet van teveel noten maar dat komt misschien ook doordat ik het niet kan. Ik probeer creatief te zijn met een beperkt aantal tonen. Ik probeer mijn solo’s te spelen door noten op een bepaalde manier aan elkaar te rijgen, die anderen nog niet bedacht hebben. Het is voor mij een kwestie van pentatonische toonladders op een andere manier bekijken en gebruiken.
BM: Vorig jaar vond de happening “All my friends – Celebrating the songs & voice of Gregg Allman” plaats, waar je de song “Just another rider” deed. Het nummer leek je goed te passen, hoe kwam de medewerking aan dit evenement en de keuze voor dat nummer tot stand?
KM: Het nummer werd me voorgesteld door de producer, Don Was. Zeker in het geval je een nummer niet kent, moet je je er echt in inleven. Je moet je het nummer eigen maken, je moet weten waar het nummer vandaan komt en hoe het is ontstaan. Je kunt niet gewoon de tekst leren en het goed neerzetten.
We horen graag je mening! Voeg reactie toe