Joost de lange

In gesprek met Joost de Lange n.a.v. zijn nieuwste CD Magic Crow.

De band Joost de Lange Rock / Blues Experience had ik de laatste maanden enkele keren live zien optreden, in o.a. Westendorp Blues Night, De Stier in Eibergen en als voorprogramma van Ryan McGarvey in Mook en was verrast door het spel, de energie en kracht die de band op het podium uitstraalde. Elk optreden was een feestje en je kon zien dat men echt voor het publiek speelde. Geen kapsones, maar een soort stevige arbeidersbluesrock. Workingmansblues, die er zijn mag, zoals bij Status Quo, AC/DC, Virgil And The Accelerators, ZZ Top e.d. ook het geval is. Geen gepiel maar mouwen opstropen en een avond plezier hebben met het publiek! Omdat er net een nieuwe CD uit zal komen is er snel een afspraak gemaakt voor een gesprek met de leider van de band: Joost de Lange.

Tekst: Andre Wittebroek

Jullie komen met een nieuwe CD en als ik het goed heb is dat al jullie vierde?
“Inderdaad, na Outlaw (2010), Change It (2011) en Crazy Times (2013) is dit de vierde. Het verschil met de nieuwe CD Magic Crow is dat deze alleen maar eigen nummers bevat. Verder hebben we geprobeerd er meer één geheel in de songs van te maken, zowel in verhaallijn, tekst en stijl. Onze eerste CD Outlaw was vooral fusion gericht. Ik was toen sterk beïnvloed door mensen zoals Joe Satriani, Steve Vai. Onze vorige CD Crazy Times bevatte meer verschillend stijlen: blues, fusion, rock, swingblues e.d. Magic Crow is meer een eenheid en is vooral positief getint; het gaat over wat goed is en goed zou zijn voor de mensheid.”

Hij schrijf je dan en hoe komt dan zo’n lied tot stand?
“Aangezien wij op verschillende plekken wonen en eenieder er een baan naast de band heeft, kunnen we niet zoveel oefenen als we zouden willen. Hooguit één keer per maand. Gelukkig is na het uitkomen van de vorige CD Crazy Times het aantal optredens toegenomen omdat we ook meer werk gemaakt hebben van de boekingen. Mijn vader Ad ging met vervroegd pensioen, volgde cursussen management en is nu onze boeker. Het schrijven van songs gaat meestal als volgt: ik schrijf eerst alleen, we komen bij elkaar, spelen en nemen dat op. We nemen de opnames mee naar huis, luisteren ernaar en passen het aan. Dan komen we weer samen en werken eraan het tot we tevreden zijn.”

Hoe zijn jullie als band bij elkaar gekomen, kenden jullie elkaar al en waarom woon je in Antwerpen en de anderen in Nederland?
“Ik wilde naar de muziekschool en de dichtstbijzijnde voor mij was in Antwerpen en daar woon ik dus nog steeds. Antwerpen ligt veel centraler dan Middelburg en is prima bereikbaar. Vandaar. Tijdens mijn studie op het conservatorium in Antwerpen waar ik jazz studeerde, hadden we een vaste band waarmee we op het jazzpodium speelden. Ik moest daar een eindopdracht maken en deed dat samen met Dennis van de Bor, Robbin van de Bor en toenmalige drummer Roland Baak. Die opdracht is Outlaw, onze eerste CD geworden. Zoals gezegd fusion georiënteerd. Ronald is inmiddels opgevolgd door Ramses Donvil. Nadat ik bij een bluesband had ingevallen kreeg ik meer interesse voor de blues en formeerde een bluesband, maakte een setlist en de Joost de Lange Band was gestart. Verder heb ik de opleiding tot gitaarbouwer van akoestische gitaren gedaan en ook afgerond. Dit was een dagopleiding en die volgde ik in Boom, een plaats tussen Antwerpen en Brussel. Het bouwen van een gitaar vergt veel geduld en is secuurder werk dan het spelen erop!”

Even terug naar het begin van je muzikale leven. Hoe ben je tot gitaarspelen gekomen en hoe ziet het vervolg eruit?
“Als 9-, 10-jarige jongen hoorde ik The Rolling Stones en de Dire Straits en vond dat prachtig. Op 11-jarige leeftijd begon ik met gitaarspelen en oefende bluestoonladders. De akoestische blues van John Lee Hooker en zijn plaat Blues Is My Favourite Colour maakten grote indruk. Op mijn 14de kreeg ik mijn eerste elektrische gitaar , een Squier Stratocaster. Tijdens een uitwisselingsprogramma van school kwam ik op mijn 17de voor een jaar in Idaho, Amerika terecht. Met gitaarspelen als hobby kwam ik in contact met andere muzikanten. Als sologitarist was je The Man en speelde al snel in een coverband met als hoofdmoot de blues. Terug in Nederland wonnen we met de Zeeuwse Rockband Yes Yes You Did de Zeeuwse Popprijs. Daarna werd het Antwerpen.”

Naar welke muzikanten luister je zelf zoal en vind je goed en zie je ook als voorbeeld?
“Jimi Hendrix, Stevie Ray Vaughan, Led Zeppelin, Deep Purple, Clapton en Metallica (het bekende rijtje) vanaf mijn twintigste, daarna Eric Johnson, Steve Vai en momenteel vind ik vooral Joe Bonamassa geweldig. Op 6 oktober speelt hij in de Lotto Arena en daar ga ik natuurlijk heen. Ook het Rosenberg Trio vind ik prachtig, die akoestische gypsy stijl ligt mij. Ik geef zelf ook akoestische solo-optredens. Als werk en om inkomen te hebben geef ik vier dagen per week gitaarles.”

Laatste vraag: Waar hoop je over vijf jaar te staan muzikaal gezien?
“Dat ik nog met net zoveel plezier met de band op het podium sta, we meer optredens hebben en ik daardoor een of twee dagen minder les hoef te geven. Die tijd dan aan de band kan besteden, meer oefenen bijvoorbeeld, meer nummers schrijven! Nu wil ik Blues Magazine ontzettend bedanken voor de interesse in onze band en hopelijk tot ziens bij een optreden.”

Lees hier de albumrecensie.

Links:
www.joostdelange-rbe.com
Facebook: Joost de Lange Rock/bluesexperience
For bookings: [email protected]


Ook op Blues Magazine ...