Wanneer bluesrock gitaarvirtuoos en singer- songwriter Joe Bonamassa nieuw materiaal dreigt uit te brengen worden de diverse muziekmedia doorgaans lichtelijk nerveus. Niet zo vreemd als je bedenkt dat de nog jonge Amerikaan, hij wordt 8 mei a.s. 33 jaar, afgelopen jaar zalen als de Londense Royal Albert Hall moeiteloos deed uitverkopen. Bonamassa was in Nederland onder meer te zien in het eveneens uitverkochte Koninklijke Theater Carré en trad voor de tweede keer op tijdens het North Sea Jazz Festival.
Gelukkig was Joe eind januari in het land om één dag de pers alles te vertellen over zijn tiende album Black Rock dat 22 maart zal verschijnen.
In gesprek met … JOE BONAMASSA
29 januari 2010 – Tekst: Jeroen Bakker i.s.m. LiveXS
De titel van het nieuwe album verwijst naar de Black Rock Studios op het Griekse eiland Santorini. Heb je tijdens een vakantietrip besloten om ter plekke een nieuwe plaat op te nemen?
Kort na het uitbrengen van The Ballad of John Henry besloot ik om iets heel anders te gaan doen. Ik wilde geen Sloe Gin Pt. 2 opnemen maar iets ‘werelds’. We zijn op zoek gegaan naar een locatie waar we die sfeer konden opsnuiven. Er stonden op internet blueprints van een nog te bouwen studio waar ik enorm geïnteresseerd in raakte. Ik werd tevens getipt om met enkele locale muzikanten samen te werken en zo dat nieuwe geluid te produceren. Het werd dus de Black Rock Studios en die muzikanten behoren tot de Griekse top. Het is dus geen wereldmuziek geworden maar een combinatie van frisse, energieke rock met Griekse bouzouki en clarino. Van een vakantie was geen sprake, er is keihard gewerkt.
Is het eindresultaat uiteindelijk geworden zoals je dat vooraf in gedachten had?
Ik ben heel erg tevreden over het resultaat maar ik had heel weinig plannen vooraf gemaakt. Al mijn eigen nummers zijn in Griekenland geschreven. Het enige dat vooraf vaststond was om Bobby Parker’s Steal Your Heart Away te doen. Ik deed dat op aanraden van Robert Plant die mij vertelde ooit de bedoeling te hebben om het met Led Zeppelin te spelen maar dat is er dus nooit van gekomen. Van mijn zelfgeschreven werk vind ik Quarryman’s Lament zeer geslaagd. Het is het vervolg op Story Of A Quarryman van mijn vorige album. Noem het een verhaal in twee delen waarin veel autobiografische elementen zitten. Die Griekse gasten hebben een behoorlijke stempel weten te drukken op de opnamen en dat is precies wat ik vooraf wilde.
Uiteraard vinden we ook de vertrouwde bluesklanken terug met als absoluut hoogtepunt toch wel het duet met jouw mentor B.B. King in het van Willie Nelson afkomstige Night Life. Hoe is die afspraak tot stand gekomen en hoe verliepen de studio- opnamen?
Eerlijk gezegd is deze track niet in Santorini opgenomen maar afzonderlijk van elkaar. Op het moment dat B.B. zijn aandeel verzorgde was ik op tournee en zat in Luxemburg. De rhythm-track is in september opgenomen en B.B. speelde zijn partij in december.
Was het niet makkelijker geweest om rond het North Sea Jazz Festival iets af te spreken aangezien hij daar ook speelde?
Toevallig is daar wel het plan ontstaan om samen iets te gaan doen maar het lukte vanwege de drukke tourschema’s van beiden niet om direkt de studio in te duiken. Het is natuurlijk wel een ‘handshake-deal’ maar er moeten bovendien nog enkele zakelijke aspekten geregeld worden. In principe blijft het natuurlijk een vriendendienst en dat is in de blues-scene niet bepaald ongebruikelijk.
Je bedoelt een soort ‘bluesy way of doing business’?
Precies! Toch bleek dat niet een al te groot probleem want het is voor alle betrokkenen een win-win-situatie. B.B. doet zoiets overigens puur vanuit zijn hart en bekommert zich totaal niet over het feit of het legal stuff is of niet.
Over bijzondere samenwerkingen gesproken. In The Royal Albert Hall kwam Eric Clapton jou begeleiden op het podium. Hij was zeker toevallig die bewuste dag in Londen aanwezig?
De afspraak met Eric was al in het begin van het jaar gemaakt. Ik had al eens eerder met hem samengewerkt en het leek me een goed idee om hem uit te nodigen voor mijn show in Londen. Deze afspraak is het best bewaarde geheim ooit gebleken, vooral omdat Eric pas enkele uren voor het optreden arriveerde om ‘even wat dingen door te nemen’.
Je gaat je nu ongetwijfeld richten op de release en promotie van Black Rock maar je zou ook druk bezig zijn met voormalig Deep Purple-zanger Glenn Hughes, Jason Bonham en Derek Sherinian (ex-Dream Theater) onder de naam Black Country. Hoe staat het daar mee?
We hebben al vijf songs opgenomen en in maart zullen er nog eens vijf volgen. De bedoeling is dat er in het najaar een album verschijnt en zeer waarschijnlijk zal er ook een tour volgen. Het project ontwikkelt zich zeer geleidelijk.
Wordt het een rock-, blues- of symfonisch hardrockalbum met covers van de bands waar alle leden deel van hebben uitgemaakt?
Dat zou erg voor de hand liggen maar we werken samen als een band waarin iedereen zijn eigen ding kan doen. Het zijn allemaal nieuwe nummers en ze zullen niet klinken als een Deep Purple tribute of de nieuwe van Joe Bonamassa met zijn superband. Uiteraard zullen ieders invloeden te horen zijn maar je zult nog even geduld moeten hebben want voorlopig zal ik eerst zelf uitgebreid gaan touren.
Zijn er al optredens in Nederland bevestigd?
Aangezien we hier altijd graag spelen kun je er vanuit gaan dat er hier optredens zullen plaatsvinden. Op dit moment durf ik je nog geen zekerheid te geven maar het optreden in Carré is ons heel erg goed bevallen…
Website Joe Bonamassa : www.jbonamassa.com
Ik heb Joe zien optreden in het voorprogramma van BB King in Ahoy. Was blij dat zijn optreden was afgelopen. wat een arrogante eikel zeg! Was overigens ook nog eens een heel slecht optreden.
ha Ruud, heb jij net als ik helemaal niks met die hele Bonamassa figuur en die hype er om heen ?
Ik ga meer voor “the real stuff”
@ Heino
Mag ik vragen wat voor jou ’the real stuff’ is? Sta altijd open voor nieuwe invloeden!
@ Ruud en @ Heino. We weten het nu wel joh. Ieder zijn smaak. Maar arrogant? Heb je hem PERSOONLIJK gesproken dan mijnheer Ruud? Uhm,, Vraag het eens aan de Youngster Leif de Leeuw : Die hem WEL persoonlijk heeft ontmoet./werd uitgenodigd door deze hardwerkende muzikant.
https://bluesmagazine.nl/joe-bonamassa-foto-verslag-26-november-2009-carre-amsterdam
https://bluesmagazine.nl/leif-de-leeuw-meeting-joe-bonamassa
Feit is gewoon dat er hier gewoon verslag wordt gedaan van een heel actieve productieve muzikant (CD Releases , concerten enz.)
En er zijn fans die dus gaan voor “the real stuff” van Joe Bonamassa. Simpel.
Het staat je hier vrij je mening te verkondigen
Maar…..wat is dat is dat toch van sommige (Blues) Muziek fans om zo persoonlijk te worden richting een artiest en te gaan schelden met woorden als eikel enz. Een bepaalde frustratie of zo?
Hallo mensen; Nu moet ik toch echt even reageren, iedereen mag inderdaad vrij zijn mening verkondigen, maar als je niet weet wat een ander in zijn waarde laten is, denk dan nog een keer na voordat je vreemde dingen schrijft wat werkelijk nergens op slaat. Want een ding is Joe Bonamassa werkelijk niet, namelijk datgene wat ik hier niet herhaal, maar wat in de reactie van 17 maart j.l wordt geschreven. Ik was een van de gelukkigen die aanwezig waren tijdens het eerste optreden van Joe Bonamassa in Nederland op 19 november 2004 in Duiven. Mooi mensen!!!!! kippevel!!!!!! wij waren getuige van een optreden, ja, van een sensatie, die we op dat moment nog niet konden overzien, maar inmiddels wel waarheid is geworden, getuige het feit dat Joe inmiddels in Carre heeft gestaan en in de Royal Albert Hall.
Na dat waanzinige mooie optreden die mooie avond in Duiven kwam Joe in de zaal, signeerde cd’s en T-shirts ik heb hem gesproken, sta met hem op een foto, kortom hij nam alle tijd voor zijn fans.
Behalve super getalenteerd op muzikaal gebied heeft Joe Bonamassa tevens een groot sociaal talent samen met zijn muzikale talenten maakt dat Joe Bonamassa tot een heel bijzonder mens!
Een jaar later op 16 mei 2005 tijdens het Ribs & Blues Festival in Raalte heb ik Joe weer zien optreden fantastisch!! Een waardige afsluiter, dat jaar van het festival, en na afloop was hij weer heel toegankelijk. Vrienden van mij gingen toen met hem op de foto.
Er is iemand in de wereld van de blues die een heel groot compliment verdiend: JOE BONAMASSA.
Joe Bonamassa is een geweldig goede gitarist! De kwaltieit van zijn albums is abnormaal hoog (vooral zijn live optredens). Als je een beetje naar blues-rock muziek luistert weet je hoe goed en bescheiden hij is!! Hij is een ware opvolger van BB King en Eric Clapton. Niks hype, dit is verdient. dus Ruud & Heino, het is zielig dat jullie dit niet in zien en niet horen. trieste figuren..
Daar heb je het: “een ware opvolger voor BB King en Eric Clapton”……………..deze “real thing”-giganten zijn nog niet van deze wereld af hoor……..
Het punt met JB is dat het een leuke imitator is en dat hij sier maakt met andermans songs.
Met persoonlijke titels te gaan gooien, om ons trieste figuren te noemen getuigt niet van enige beschaving.
Een ieder mag het recht hebben zijn mening te verkondigen en ook al wil je het niet geloven, er zijn ook mensen die gehoor-exceem van JB krijgen.
Smaken verschillen nu eenmaal…………….
Je was zeker niet bij zijn optreden als voorprogramma van BB King in Ahoy. Ik was daar met echt wel wat bluesliefhebbers. Iedereen was blij dat het hoofdprogramma begon. Luister eens naar de bijvoorbeeld Freddie King. kom eens langs dan zal je zien hoe triest ik ben!
Ik kan niet wachten!! Heb zo’n zin om Joe weer live te zien optreden! Het optreden op North Sea Jazz 2009 was echt geweldig! Vind hem 1 van de beste blues/rockgitaristen van dit jaar!
Mag ik jullie eens attenderen op: Ryan McGarvey http://www.myspace.com/ryanmcgarvey
Hey Bert, ja deze man is een prima performer vind ik, ik moet eerlijk zeggen dat ik hem al een hele tijd ken, maar noot eigenlijk gekocht heb, dus wel grappig dat jij er nu weer mee komt. thanx frank- Trouwens heb je de nieuwe Murally Coryell al gehoord? helemaal de moeite waard met Joe Louis Walker dus.