‘Ik houd er niet zo van om uit te leggen waar mijn songs over gaan. Ik geef er de voorkeur aan dat mensen er zelf uit halen waarover ze denken te gaan. Maar bijvoorbeeld Silhouettes Of You gaat erover dat je eenzaam bent. Op dit album komt dat eenzaamheidsgevoel op verschillende manieren en in meerdere songs tot uitdrukking. Dat wil overigens niet zeggen dat ik eenzaam was of me eenzaam voelde, maar meer het gevoel dat ik had op de dag dat ik die songs schreef.’
Tekst en foto’s: Harry Pater
Na een prachtig intiem optreden spraken we Jo Harman over haar nieuwe en veelgeprezen album ‘People We Become‘. Wat is volgens haar het overkoepelende thema van de songs op de nieuwe plaat?
‘Ik houd er niet zo van om uit te leggen waar mijn songs over gaan. Ik geef er de voorkeur aan dat mensen er zelf uit halen waarover ze denken te gaan. Maar bijvoorbeeld Silhouettes Of You gaat erover dat je eenzaam bent. Op dit album komt dat eenzaamheidsgevoel op verschillende manieren en in meerdere songs tot uitdrukking. Dat wil overigens niet zeggen dat ik eenzaam was of me eenzaam voelde, maar meer het gevoel dat ik had op de dag dat ik die songs schreef. The Reformation is een behoorlijk boze song, die gaat over mijn werk voor Amnesty International en onderwerpen waar ik me erg druk om maak, al vertel ik dit op een rustige en indirecte manier. Changing Of The Guards gaat over het delen van macht en liefde. Person Of Interest gaat over mezelf, dat ik me op een gegeven moment wilde verstoppen en Lonely Like Me gaat opnieuw over eenzaamheid. Dus je zou kunnen zeggen dat eenzaamheid het overkoepelende thema van de plaat is.’
Je vertelde tijdens het optreden dat veel van de songs erg persoonlijk voor je zijn. Kun je dit uitleggen?
‘Het schrijven van songs beschouw ik vaak als een zware belasting, iets wat veel van me vergt, zowel emotioneel als lichamelijk, omdat ik nu eenmaal graag schrijf over zaken die belangrijk voor me zijn. Ik schrijf niet zomaar over iets, het moet echt iets zijn waar ik iets mee heb of wat ik heb meegemaakt. De songs op dit album heb ik in ongeveer een jaar tijd geschreven en je zou het album kunnen zien als een fotoalbum met snapshots van wat ik in dat jaar heb meegemaakt. Het is een persoonlijke plaat omdat ik persoonlijke songs schrijf en er mijn ziel en zaligheid in heb verwerkt.’
Heb je alle songs in je eentje geschreven?
‘Sommige schreef ik alleen, de meeste met een co-writer, vooral met mijn vaste schrijfpartner Mike Davies. Ik schrijf alle teksten zelf en meestal bedenk ik ook de melodie, maar mijn co-writers komen dan met aanvullende ideeën, bij de ene song wat meer dan bij de andere, het hangt er gewoon van af hoe het gaat, bij de ene song zijn we het sneller eens dan bij de andere. Het komt ook wel voor dat mijn co-writer met tekstuele ideetjes komt of om bepaalde zinnen anders te formuleren of zo. Maar in principe zijn alle teksten van mijn hand.’
Waarom ging je naar Nashville om je album op te nemen?
‘Dat was eigenlijk een natuurlijk proces… Mijn Amerikaanse managers zaten eerst in New York, maar verhuisden een paar maanden nadat we besloten hadden samen te werken naar Nashville. En omdat je daar geweldige studio’s hebt was de keuze om daarheen te gaan niet zo moeilijk. Ik weet niet eens meer wie het voorstelde, maar we vonden het allemaal meteen een goed idee. En het pakte geweldig uit, mijn soort muziek past natuurlijk heel goed in Nashville en bovendien zijn daar geweldige muzikanten te vinden.’
Toen je in Nashville aankwam, had je toen je songs al helemaal klaar, dus je wist meteen al hoe ze zouden moeten klinken?
‘Inderdaad, de songs waren helemaal klaar en de demo’s die we in Engeland gemaakt hadden bevatten in principe alles wat we op de uiteindelijke plaat wilden hebben, dus het was eigenlijk alleen maar een kwestie om de songs door die geweldige studiomusici te laten inspelen en daarna mijn zangpartijen op te nemen, daarna de overdubs en de mix en dat was het dan. Toen we een paar dagen niet echt konden opnemen vanwege de hevige sneeuwstormen (in januari 2016) konden we rustig werken aan het ‘tweaken’ van enkele van mijn zangpartijen.’
Je nam het album in januari 2016 op en op 3 februari 2017 was de release. Waarom duurde het zo lang voordat de plaat werd uitgebracht?
‘Tja, platenmaatschappijen hè? Er moet heel veel geregeld en gedaan worden voordat je een plaat kunt uitbrengen. We wilden het gewoon heel goed doen en dat kost veel tijd en aandacht. Het is toch heel anders werken dan wanneer je het zelf doet, zoals bij de vorige platen. We wilden het niet overhaasten.’
Ben je wellicht al aan je volgende album begonnen?
‘Nee nee! Absoluut niet! Zoals ik al zei vind ik songschrijven erg belastend en heb ik er tijd en ruimte voor nodig en die heb ik momenteel niet. Bovendien schrijf ik niet wanneer ik op tournee ben. Het zou best kunnen dat ik binnenkort weer begin te schrijven, als ik daar dan ineens zin in heb, maar tot nu toe is het daar niet van gekomen. De komende maanden ben ik toch vooral aan het rondtrekken om optredens te doen en het album te promoten, dus voorlopig zal het wel niet gebeuren, maar je weet het natuurlijk nooit.’
Waar ga je touren?
‘Eerst een uitgebreide tour door het Verenigd Koninkrijk en daarna doen we concerten verderop in Europa en uiteraard komen we ook naar Nederland voor festivals in de zomer. Daarna komen er ook zeker optredens in de States, wat natuurlijk te danken is aan ons Amerikaanse management.’
Michael McDonald zingt mee op het album. Hoe heb je dat voor elkaar gekregen?
‘Op mijn EP Found A Place heb ik zijn song I Can Let Go Now opgenomen, hij hoorde dit en liet weten dat hij mijn versie erg mooi vond in een lieve e-mail, waarin hij me nog meer fijne dingen liet weten. Hij woont in Nashville en mijn producer Fred Mollin kent hem en dus kwamen in contact met elkaar en vroeg ik hem om op mijn album mee te zingen, wat hij meteen accepteerde. Het enige probleem was dat hij toen op tournee was en met geen mogelijkheid een dag kon vinden om naar de studio te komen. Hij heeft later zijn partijen ingezongen, toen ik alweer lang en breed thuis was. Dus ik weet niet hoe het is om met hem in één ruimte samen te werken… al hoop ik dat dit er nog een keer van komt!’
Jo’s album krijgt veel lovende kritieken in de internationale muziekpers, doet momenteel veel promotie-optredens voor radio en tv en is inmiddels druk aan het touren. Op 29 april speelt ze in Groningen tijdens de Rhythm & Blues Night en op 1e Pinksterdag, 4 juni, op Ribs & Blues in Raalte (haar inmiddels derde optreden op dit festival).
Website Jo Harman
We horen graag je mening! Voeg reactie toe